PONIEDZIAŁEK, Wspomnienie św. Jana Kantego, prezbitera

EWANGELIA - Łk 12, 13-21 (Gromadzić skarby przed Bogiem)

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem».
Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?»
Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa we wszystko, życie jego nie jest zależne od jego mienia».
I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra.
I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj”.
Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował?”
Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem».

MEDYTACJA

Chcemy posiadać wiele rzeczy. Chcemy także być napełnieni tym, co daje życie. Jezus nie zabrania nam posiadania. Zaprasza do refleksji nad tym, w jaki sposób gromadzimy różne dobra...

Chciwość to pragnienie posiadania rzeczy ponad miarę. Dochodzi do głosu wtedy, gdy to rzeczy posiadają nas. Gromadząc dobra materialne, chcemy być samowystarczalni. Jednak pragnienie bycia samowystarczalnym może przeszkadzać w tym, aby dać przestrzeń w życiu Bogu i Jego łasce..

Jezus zachęca do właściwego spojrzenia na sprawy materialne, na bogactwo. Bogactwo, które daje chrześcijaninowi prawdziwe życie, to więź z Bogiem. Bóg trudzi się dla człowieka, przychodzi, by napełnić go swoją obfitością...

"Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem" (Łk 12, 21). Jezus, choć nie krytykuje troski o posiadanie dóbr materialnych, to konkretnie ostrzega przed chciwością. Nazywa głupcami tych, którzy gromadzą bogactwa dla siebie...

Jezus zachęca, aby dobra materialne wykorzystać, dzieląc się z innymi. Dawanie siebie - i tego, co moje - drugiemu przyniesie dużo więcej radości i satysfakcji,
a przede wszystkim przybliży nas w drodze do osiągnięcia królestwa Bożego...

Przypowieść o ‘zamożnym człowieku’, który okazał się ‘głupcem’ zwraca naszą uwagę na właściwe motywacja gromadzenia dóbr i umiejętność odpowiedniego posługiwania się nimi. Nie wszystko, bowiem, służy nam. Chciwość okazuje się pułapką. Człowiek, który nie zauważa innych, nie dzieli się dobrami, których ma pod dostatkiem, ostatecznie traci wszystko...

Nie wszystko zależy od naszych decyzji. Roztropność wyraża się poprzez to, że człowiek staje się bogaty tym, co daje innym. Pragnienie zatrzymania czegoś dla siebie zamyka nas na innych i oddala od Boga...

Ilu z nas, patrząc na wiele przeszłych wyborów, mówi do siebie: ‘dlaczego, po co, co mnie podkusiło?’. Kiedy ulegamy własnym lękom, nie mamy odwagi pójść za intuicją dobra. Mądry naśladuje Boga otwartego i miłosiernego wobec wszystkich. Głupiec chce zbawić się sam i liczy tylko na siebie...

Ktoś z tłumu przerywa Jezusowi, który właśnie mówił uczniom, żeby nie bali się prześladowań. I mówi do Jezusa coś bardzo „ziemskiego”: „Powiedz mojemu bratu, żeby podzielił się ze mną spadkiem”. Jezus nie odpowiada wprost. Ale zmienia temat. Mówi o chciwości. O tym, że życie to nie posiadanie, tylko relacja
z Bogiem...

Nie jesteśmy właścicielami niczego na ziemi „na zawsze”. Jesteśmy powiernikami. To, co mamy, to nie nasza zasługa, ale dar i nie weźmiemy tego na drugą stronę. Co zrobimy z tym darem – to już nasza odpowiedzialność...

Greckie słowo 'apotheke' (spichlerz), które pada w przypowieści o bogaczu, oznacza zabezpieczoną przestrzeń magazynową – coś, co ma chronić na przyszłość. Ale Jezus mówi, że taka 'przyszłość' może nie nadejść. I wtedy pytanie brzmi: co zostaje? To, co przechowaliśmy w sercu, czy tylko to, co zgromadziliśmy na koncie? Ta przypowieść to nie oskarżenie ludzi bogatych. To zaproszenie do życia w perspektywie wieczności...

Niewierzący bywają ludźmi dobrymi, a ci, co chodzą do Kościoła bywają okropni. Różnie bywa. Dlatego trzeba czasem odróżnić czyjąś dobroć, sprawiedliwość, od jego samozadowolenia. I przeciwnie: to że ktoś nie uważa się za niezbyt dobrego człowieka nie znaczy, że takim nie jest...

Pamiętajmy, że wiara w Boga, w Chrystusa, też jest sprawiedliwością, dobrym czynem. Zwłaszcza, gdy świadom swoich słabości grzesznik szczerze modli się: „bądź miłościw mnie grzesznemu, do poprawy dążącemu”...

"Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga" (Łk 12, 21). Co z tego, o co codziennie zabiegamy, będzie z nami
w wieczności? Co z sobą zabierzemy? Czy codzienna praca i zmęczenie, jakie niesiemy będą dla Boga skarbem czy prochem? Pytań wiele, a o odpowiedzi trudno...

Od „wszystko dla Boga” do „wszystko dla mnie”. Nie potrafimy odnaleźć złotego środka. Podpowiedzią niech będzie Ewangelia: wszystko należy do Boga i Bóg wszystkim z nami się podzielił. Oddając Panu wszystko, co posiadamy, robimy miejsce Jemu i temu, czym On chce się z nami podzielić...

...Jezu, proszę o odwagę przyznania się do złych przywiązań i łaskę zerwania z nimi... Proszę o łaskę wolności ducha wobec tego, co posiadam... Dziękuję za osoby, które mnie inspirowały do braterstwa, hojności i wielkoduszności...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 12, 13-21, Gromadzić skarby przed Bogiem

1. Wprowadzenie

Fragment Ewangelii Łukasza 12, 13-21, znany jako przypowieść o bogatym głupcu, jest bezpośrednią odpowiedzią Jezusa na prośbę człowieka z tłumu, który chciał, aby Jezus nakazał jego bratu podzielić się spadkiem.
Ten epizod stanowi istotne pouczenie na temat chciwości, przywiązania do dóbr materialnych i konieczności skupienia się na skarbach niebieskich.

2. Kontekst: odmowa arbitrażu i ostrzeżenie przed chciwością

Opowiadanie rozpoczyna się od prośby skierowanej do Jezusa: „Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby podzielił się ze mną spadkiem”.
Jezus natychmiast odmawia przyjęcia roli sędziego lub arbitra w sprawach majątkowych, pytając: „Przyjacielu, kto Mnie ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami?”.

Ta odmowa jest kluczowa.
Jezus nie przyszedł, aby rozstrzygać spory prawne czy majątkowe, ale aby głosić Królestwo Boże.
Zamiast angażować się w spór o dziedzictwo, Jezus wykorzystuje tę sytuację, aby skierować uwagę na głębszy problem, który leży u podstaw tego typu konfliktów: chciwość.

„Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo życie człowieka nie zależy od obfitości jego posiadłości”.

To ostrzeżenie jest fundamentem całej przypowieści.
Jezus uczy, że wartość życia nie polega na ilości zgromadzonych dóbr.
Chciwość jest nie tylko wadą, ale formą zaślepienia, która każe szukać bezpieczeństwa w przemijających rzeczach, zamiast w Bogu.

3. Przypowieść o bogatym głupcu (Łk 12, 16-20)

Jezus opowiada przypowieść o bogatym człowieku, którego ziemia wydała obfity plon.
Ważne jest, aby zrozumieć, że błąd tego człowieka nie polegał na tym, że osiągnął sukces finansowy.
Jego obfite plony mogły być nawet postrzegane jako znak Bożego błogosławieństwa.

Błąd bogatego człowieka leży w jego wewnętrznym monologu i w sposobie, w jaki zareagował na swoje bogactwo.

3.1. Samowystarczalność i brak wdzięczności:
Bogacz rozmyślał: „Co mam zrobić, bo nie mam gdzie pomieścić moich plonów?”.
W jego myślach dominuje zaimki "ja" i "moje" ("co ja mam zrobić", "moje plony", "moje spichlerze", "moje dobra").
Całkowicie pomija Boga i bliźnich.
Nie myśli o tym, by podzielić się tym, co otrzymał, z potrzebującymi, co byłoby okazją do okazania miłosierdzia.

3.2. Iluzja bezpieczeństwa
Postanawia zburzyć stare spichlerze i zbudować większe, a następnie mówi do swojej duszy: „Duszo, masz wiele dóbr złożonych na długie lata; odpoczywaj, jedz, pij i bądź wesoła”.
Wierzy, że jego przyszłość jest zabezpieczona, a bogactwo będzie "ostoją przeciwko wszelkim przeciwnościom".
Szuka w ten sposób bezpieczeństwa w bogactwie, co jest próbą wygnania lęku przed śmiercią i przyszłością.

3.3. Zapomnienie o śmiertelności
Bogacz zaniedbał przygotowanie się na jedną pewną ewentualność: śmierć.
Wówczas Bóg zwraca się do niego: „Głupcze! Tej nocy zażądają od ciebie twojej duszy; a to, co przygotowałeś, czyje będzie?”.

Słowo "Głupiec" (gr. aphron) nie oznacza tu braku inteligencji, lecz brak mądrości duchowej, czyli zapomnienie o Bogu i ostatecznym celu życia.
Bogacz zgromadził skarby na ziemi, które w chwili śmierci tracą wszelką wartość.

4. Wnioski: skarby niebieskie i bogacenie się u Boga

Jezus kończy przypowieść podsumowaniem: „Tak dzieje się z tymi, którzy gromadzą skarby dla siebie, a nie są bogaci u Boga”.
To zdanie wskazuje na prawdziwy cel życia chrześcijanina: bycie bogatym u Boga.

4.1. Inwestycja w wieczność
Prawdziwa mądrość polega na inwestowaniu w Królestwo Boże.
Zamiast gromadzić dobra, które niszczeją, Jezus wzywa do gromadzenia skarbów w niebie.

4.2. Jałmużna jako zabezpieczenie
Sposobem na bycie "bogatym u Boga" jest jałmużna i miłosierdzie.
Święty Cyprian z Kartaginy, komentując ten fragment, pyta: „Dlaczego czuwasz w samotności nad swoim bogactwem?
Dlaczego na swoje ukaranie piętrzysz ciężar swojego majątku, abyś w miarę, jak stajesz się bogaty na tym świecie, stawał się biedny u Boga?”.
Wzywa do uczynienia Chrystusa partnerem w ziemskich posiadłościach, aby On uczynił nas współdziedzicami w Królestwie niebieskim.

4.3. Zmiana miejsca przechowywania skarbów
Święty Augustyn radzi, abyśmy nie tracili swojego bogactwa, ale zmienili miejsce jego przechowywania – z ziemi do nieba.
Jałmużna "wybawia od śmierci" i zapewnia podstawy życia wiecznego.
Jezus wzywa: „Sprzedajcie wasze mienie i dawajcie jałmużnę.
Uczyńcie sobie sakiewki, które się nie niszczą, skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie zbliża ani mól nie niszczy.
Bo gdzie jest wasz skarb, tam będzie i wasze serce”.
W kontekście chrześcijańskim, wybór polega na tym, czy żyć, aby zdobywać rzeczy na ziemi, czy też oddawać je, aby zyskać niebo.
Liczy się nie to, co mamy, ale to, co dajemy.

5. Kontynuacja nauczania

Przypowieść o bogatym głupcu jest ściśle powiązana z dalszym nauczaniem Jezusa w Ewangelii Łukasza, które natychmiast po niej następuje.
Jezus kontynuuje, mówiąc do uczniów, aby nie martwili się o życie, co będą jeść lub w co się ubiorą, odwołując się do lilii polnych i kruków, które Bóg karmi.

W rozdziale 16. Łukasz przytacza również przypowieść o bogaczu i Łazarzu, która pokazuje konsekwencje życia skoncentrowanego wyłącznie na sobie
i zaniedbywania potrzebujących.

6. Podsumowanie

Przesłanie z dzisiejszej Ewangelii jest wezwaniem do mądrości, która polega na szukaniu przede wszystkim Królestwa Bożego.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

MONDAY, Memorial of St. John Cantius, Priest

GOSPEL - Lk 12:13-21 (Laying up treasures before God)

Someone in the crowd said to Jesus, "Teacher, tell my brother to divide the inheritance with me."
But He answered him, "Man, who appointed me a judge or an arbitrator over you?"
He also said to them, "Take heed and be on your guard against all covetousness, for not even when a man has an abundance does his life consist of his possessions."
And He told them a parable: "A certain rich man's field produced a good harvest. And he thought to himself, 'What shall I do? I have nowhere to store my crops.'" And he said, "This is what I will do: I will tear down my barns and build larger ones, and there I will store all my grain and goods.
And I will say to myself, 'You have a great store of goods, laid up for many years; rest, eat, drink, and be content.'"
But God said to him, "You fool, this very night your life will be required of you. Whose will be the share of what you have prepared?"
This is what happens to everyone who stores up treasures for themselves but is not rich toward God.

MEDITATION

We want to possess many things. We also want to be filled with what gives life. Jesus does not forbid us from possessing. He invites us to reflect on how we accumulate various goods...

Greed is the desire to possess things beyond measure. It comes to the fore when things possess us. By accumulating material goods, we want to be self-sufficient. However, the desire to be self-sufficient can hinder us from giving space to God and His grace in our lives.

Jesus encourages us to properly look at material things, at wealth. The wealth that gives a Christian true life is a relationship with God. God labors for us, coming to fill us with His abundance...

"So it is with everyone who stores up treasures for himself, but is not rich toward God" (Luke 12:21). Although Jesus does not criticize the pursuit of material possessions, he specifically warns against greed. He calls those who store up wealth for themselves foolish...

Jesus encourages us to use material goods by sharing with others. Giving ourselves—and what is mine—to others will bring much greater joy and satisfaction, and above all, it will bring us closer to achieving the kingdom of God...

The parable of the "rich man" who turned out to be a "fool" draws our attention to the proper motivation for accumulating wealth and the ability to use it appropriately. Not everything, after all, serves us. Greed proves to be a trap. A person who ignores others and doesn't share the goods they have in abundance ultimately loses everything...

Not everything depends on our decisions. Prudence is expressed by becoming rich through what we give to others. The desire to keep something for ourselves closes us off from others and distances us from God...

How many of us, looking back on so many past choices, say to ourselves, "Why, why, what tempted me?" When we succumb to our own fears, we lack the courage to follow our intuition of goodness. The wise imitate God, who is open and merciful to all. The foolish person wants to save himself and relies only on himself...

Someone in the crowd interrupts Jesus, who was just telling the disciples not to fear persecution. He says something very "earthly" to Jesus: "Tell my brother to share his inheritance with me." Jesus doesn't answer directly. But he changes the subject. He speaks of greed. About how life is not about possessions, but about a relationship with God...

We don't own anything on earth "forever." We are trustees. What we have is not our doing, but a gift, and we won't take it for granted. What we do with this gift is our responsibility...

The Greek word 'apotheke' (granary), which appears in the parable of the rich man, means a secured storage space—something meant to protect for the future. But Jesus says that such a 'future' may not come. And then the question is: what remains? What we have stored in our hearts, or just what we have accumulated in our bank accounts? This parable is not an indictment of the rich. It's an invitation to live with eternity in mind...

Unbelievers can be good people, and those who go to church can be terrible. It varies. That's why sometimes it's necessary to distinguish between someone's goodness and justice and their self-satisfaction. And conversely: just because someone doesn't consider themselves a particularly good person doesn't mean they aren't...

Let us remember that faith in God, in Christ, is also righteousness, a good deed. Especially when a sinner, aware of their weaknesses, sincerely prays: "Be merciful to me, a sinner who strives for reformation"...

"So it is with everyone who stores up treasure for himself but is not rich toward God" (Luke 12:21). What of what we strive for daily will remain with us in eternity? What will we take with us? Will the daily work and fatigue we carry be treasure or dust for God? Many questions, and answers are difficult...

From "all for God" to "all for me." We can't find the golden mean. Let the Gospel be our guide: everything belongs to God, and God has shared everything with us. By giving the Lord everything we possess, we make room for Him and for what He wants to share with us...

...Jesus, I ask for the courage to admit my bad attachments and the grace to break away from them... I ask for the grace of freedom of spirit regarding what
I possess... I am grateful for the people who have inspired me to brotherhood, generosity, and magnanimity...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on Luke 12:13-21, Laying Up Treasures Before God

1. Introduction

Luke 12:13-21, known as the parable of the rich fool, is Jesus' direct response to the request of a man in the crowd who wanted Jesus to command his brother to share his inheritance.
This episode provides a significant lesson on greed, attachment to material possessions, and the need to focus on heavenly treasures.

2. Context: Refusal of Arbitration and a Warning Against Greed

The narrative begins with a request to Jesus: "Teacher, tell my brother to share his inheritance with me."
Jesus immediately refuses to act as judge or arbitrator in property matters, asking, "Friend, who appointed me to be a judge or arbitrator over you?"

This refusal is crucial. Jesus did not come to settle legal or property disputes, but to proclaim the Kingdom of God.

Rather than engaging in a dispute over inheritance, Jesus uses this situation to draw attention to the deeper problem that lies at the root of such conflicts: greed.

"Take heed and be on your guard against all covetousness, for a man's life does not consist in the abundance of his possessions."

This warning is the foundation of the entire parable.
Jesus teaches that the value of life does not consist in the amount of possessions he has.
Greed is not only a vice but a form of blindness that leads one to seek security in fleeting things rather than in God.

3. The Parable of the Rich Fool (Luke 12:16-20)

Jesus tells the parable of the rich man whose land produced an abundant harvest.

It is important to understand that this man's mistake was not that he achieved financial success.
His abundant harvest could even be seen as a sign of God's blessing.

The rich man's error lies in his inner monologue and the way he reacted to his wealth.

3.1. Self-Sufficiency and Lack of Gratitude:
The rich man pondered, "What shall I do, for I have nowhere to store my harvest?"
His thoughts are dominated by the pronouns "I" and "mine" ("what shall I do," "my harvest," "my barns," "my goods").
He completely ignores God and his neighbors.

He does not consider sharing what he has received with those in need, which would be an opportunity to show mercy.

3.2. The Illusion of Security
He decides to tear down the old barns and build larger ones, and then says to his soul, "Soul, you have much good laid up for many years; rest, eat, drink,
and be merry."
He believes that his future is secure and that wealth will be a "fortune against all adversity."
In this way, he seeks security in wealth, which is an attempt to banish the fear of death and the future.

3.3. Forgetting Mortality
The rich man neglected to prepare for one certain eventuality: death.
Then God addresses him: "Fool! This night your soul will be required of you; and what you have prepared, whose will it be?"

The word "fool" (Greek: aphron) here does not denote a lack of intelligence, but a lack of spiritual wisdom, meaning a forgetfulness of God and the ultimate purpose of life.
The rich man has accumulated treasures on earth, which lose all value at the moment of death.

4. Conclusion: Heavenly Treasures and Becoming Rich with God

Jesus concludes the parable with a summary: "So it is with those who store up treasures for themselves but are not rich toward God."
This sentence points to the true purpose of the Christian life: to be rich toward God.

4.1. Investing in Eternity
True wisdom lies in investing in the Kingdom of God.
Instead of accumulating goods that perish, Jesus calls for storing up treasures in heaven.

4.2. Almsgiving as Security
The way to be "rich toward God" is through almsgiving and charity.
St. Cyprian of Carthage, commenting on this passage, asks: "Why do you watch over your wealth in solitude?
Why do you, as a punishment, pile up the burden of your possessions, so that as you become rich in this world, you become poor toward God?"
He calls for Christ to partner with you in earthly possessions, so that He may make us co-heirs in the Kingdom of Heaven.

4.3. Changing the Location of Your Treasures
St. Augustine advises us not to lose our wealth, but to change the location of its storage—from earth to heaven.
Almsgiving "saves from death" and provides the foundation for eternal life.
Jesus exhorts: "Sell your possessions and give alms.
Make for yourselves purses that wear out, a treasure in heaven that never fails, where no thief comes near, nor moth destroys.
For where your treasure is, there will your heart be also."
In the Christian context, the choice is whether to live to gain things on earth or to give them away to gain heaven.
What matters is not what we have, but what we give.

5. Continuing the Teaching

The parable of the rich fool is closely linked to Jesus' further teaching in the Gospel of Luke, which immediately follows it.
Jesus continues by telling the disciples not to worry about life, what they will eat, or what they will wear, referring to the lilies of the field and the ravens
that God feeds.

In chapter 16, Luke also recounts the parable of the rich man and Lazarus, which illustrates the consequences of a life focused solely on oneself and neglecting those in need.

6. Summary

The message from today's Gospel is a call to wisdom, which consists in seeking first and foremost the Kingdom of God.