SOBOTA, Święto św. Łukasza Ewangelisty

EWANGELIA - Łk 10, 1-9 (Żniwo jest wielkie, ale robotników mało)

Spośród swoich uczniów wyznaczył Pan jeszcze innych, siedemdziesięciu dwóch, i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał.
Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo.
Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: „Pokój temu domowi!” Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: „Przybliżyło się do was królestwo Boże”».

MEDYTACJA

Jezus wysyła uczniów do trzydziestu sześciu miast, do których zamierza udać się później. Mają przygotować mieszkańców na Jego przyjście. Głoszenie Ewangelii to przygotowywanie serc ludzi na przyjście Jezusa...

Jezus nie oczekuje, że każdy, do kogo przyjdziemy, przyjmie nasze słowa, nawróci się. Nie zawsze zobaczymy efekt naszego głoszenia Słowa. Jezus uprzedza uczniów, że tak może być. Nie muszą się obwiniać, że coś zrobili źle, po prostu mają iść dalej. To daje im większą wolność i usuwa z nich presję...

Bóg potrzebuje naszych ust, rąk, uszu, aby dzielić się swoją miłością z innymi. Czasem nie potrzeba wielkich słów, żeby głosić Jezusa. Wystarczy czuły dotyk, uśmiech lub nasza postawa, która wypływa z przebywania z Nim...

"Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: «Pokój temu domowi!»" (Łk 10, 5). Jezus posyła swoich uczniów z orędziem pokoju. Pokój jest darem
i zadaniem dla tych, którzy to orędzie przyjmą...

Często zamiast pokoju wybieramy spokój. Chcemy go mieć nawet za cenę pogwałcenia swojego sumienia. Dla "świętego" spokoju idziemy na kompromis ze złem, grzechem i kłamstwem. Udajemy innych, nie jesteśmy sobą, łamiemy swoje prawe sumienia...

Misja Jezusa i Jego uczniów bierze swój początek w miłości Boga do wszystkich swoich dzieci. Rozprzestrzenia się ona stopniowo zataczając coraz szersze kręgi, aż po najdalsze zakątki ziemi...

Misja siedemdziesięciu dwóch uczniów rozwija się podobnie, jak rozesłanie dwunastu i samego Jezusa. On jednak zstąpił z nieba i przyszedł szukać braci,
a Dwunastu zostało wybranych, zaś siedemdziesięciu dwóch ‘wyznaczonych’ do współpracy z Jezusem...

Uzdrawiajcie chorych, przyjmijcie przychodzące Królestwo. Nie chodzi o cud uzdrowienia z choroby, ale o troskę o człowieka. Ona jest ‘prawdziwym uzdrawianiem’. Przychodzące Królestwo nie objawia się w wielkich znakach i nadzwyczajności. Przychodzi skromnie w przyjęciu pokoju i „pielęgnowaniu pogrążonych we wszelkim złu”...

Słyszymy dziś tekst o misji, o posłaniu, ale nie tylko „tych ważnych”. Jezus posyła siedemdziesięciu dwóch uczniów, zwykłych ludzi, których imion nawet nie znamy. Nie daje im za wiele. Mówi: Nie bierzcie trzosa, torby, sandałów, nie planujcie za dużo, nie twórzcie strategii. Po prostu idźcie do ludzi i bądźcie obecni. Słuchajcie ich. Jedzcie z nimi. Mówcie: pokój. Żyjcie tym, co głosicie...

Ewangelia jest dla każdego. Każdy z nas może ją nieść, bez teologicznego wykształcenia, bez sutanny, bez mikrofonu i internetu. Trzeba umieć słuchać
i opowiadać. Trzeba być świadkiem wiary, która nie krzyczy, ale leczy. Nie musimy mieć wszystkiego, ale mamy być prawdziwi, obecni, uczciwi, gotowi do relacji, żyć Bogiem i Ewangelią...

W dzisiejszej Ewangelii słyszymy słowa Jezusa o posłaniu uczniów do głoszenia Dobrej Nowiny. To bardzo wymowne, bo Ewangelista Łukasz był misjonarzem, choć nie był jednym z Dwunastu, to z zapałem i wiernością towarzyszył Apostołom i przekazywał Ewangelię dalej...

Jezusowe wezwanie, by prosić „Pana żniwa” o nowych robotników do winnicy, dotyczy nie tylko do modlitwy o powołania, ale także do gotowości, by samemu być posłanym...

Skoro każdy ochrzczony ma udział w misji Kościoła, to znaczy, że każdy z nas może być świadkiem Chrystusa tam, gdzie żyje. Jezus przez uczniów przynosi pokój serca i zdrowie – nie tylko fizyczne, ale i duchowe. Każdy z nas może być takim „uzdrowicielem” – przez dobre słowo, cierpliwość, przebaczenie...

Królestwo Boże jest zaproszeniem do życia z Bogiem tu i teraz, ponieważ Królestwo przychodzi w codzienności, w relacjach, w miłości do bliźniego. Albowiem Ewangelia czułości i miłosierdzia jest dla wszystkich: dla pogan, dla grzeszników, dla chorych, dla tych, którzy są na marginesie...

Grecki czasownik 'anadeiknymi', pojawiający się w dzisiejszej Ewangelii, nie niesie w sobie presji i apodyktyczności. Jego pierwszy człon, 'ana', sugeruje przekierowanie uwagi ku górze (ku Bogu, ku Jego myśleniu). Natomiast 'deiknymi' w podstawowym znaczeniu ma ideę pokazania...

Jezus nie nakazuje, nie pcha, lecz pokazuje uczniom perspektywę Bożego myślenia, fakt Bożego królowania. Otwiera przed nimi horyzont, który mają też zaanonsować wszystkim: nie jesteśmy sierotami, nie jesteśmy bezbronni – Panem świata jest Bóg...

Jezus, posyłając Apostołów, zaznacza łączność, w której chce, aby z Nim przebywali, by przekaz był Boży, a nie ich. Warto w tę misję się włączyć...

...Jezu, proszę o wewnętrzną przejrzystość w świadczeniu o Tobie i Twojej Ewangelii... Proszę o łaskę przyjęcia misji głoszenia Ewangelii braciom i siostrom, wśród których żyję,,, Dziękuję za tych, którzy mi przekazali orędzie Dobrej Nowiny...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 10, 1-9, Żniwo jest wielkie, ale robotników mało

1. Wprowadzenie

Fragment Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 10, 1-9) opisuje moment, w którym Jezus Chrystus ustanawia i wysyła na misję, oprócz Dwunastu Apostołów, siedemdziesięciu dwóch innych uczniów.
To wydarzenie ma głębokie znaczenie prorocze i teologiczne, stanowiąc wzór dla misyjnej działalności Kościoła w każdym czasie.

2. Ustanowienie i cel misji

Jezus, po tym, jak wybrał Dwunastu (por. Łk 9, 1-6), powołuje kolejną, większą grupę uczniów – siedemdziesięciu (lub siedemdziesięciu dwóch, w zależności od manuskryptu).
Wysyła ich parami ("a due a due") do każdego miasta i miejsca, do którego sam zamierzał przyjść.

2.1. Proroczy charakter
Misja ta jest proroczym znakiem i zapowiedzią przyszłej działalności misyjnej Kościoła, która miała się rozwinąć na fundamencie położonym przez Chrystusa
i kontynuowanym przez Apostołów.

2.2. Wysłanie w parach
Wysyłanie uczniów po dwóch podkreśla, że nie ma misji bez komunii.
Proklamacja Ewangelii nie działa bez troski o drugiego człowieka.

2.3. Przygotowanie drogi
Uczniowie są posłani, aby przygotować drogę dla samego Jezusa Chrystusa, udając się tam, gdzie On sam "ma się udać".

3. Wezwanie do modlitwy i świadomość trudności

Jezus natychmiast zwraca uwagę na dysproporcję między zadaniem a siłami: "Żniwo jest wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo".

3.1. Pilność modlitwy
To wezwanie do modlitwy o powołania jest stałą rzeczywistością w życiu Kościoła.

3.2. Realizm misji
Jezus nie ukrywa niebezpieczeństw, mówiąc: "Idźcie: oto posyłam was jak jagnięta między wilki".
Ta metafora podkreśla, że misja wymaga odwagi i prostoty, a uczniowie będą działać w środowisku, które może być wrogie.

4. Zasady działania misyjnego: prostota i ufność

Jezus daje uczniom szczegółowe instrukcje dotyczące sposobu wykonywania powierzonej im misji.
Wskazówki te akcentują radykalną prostotę, niezależność materialną i całkowite zawierzenie Bożej Opatrzności.

4.1. Brak zabezpieczeń materialnych
"Nie noście z sobą pieniędzy, ani torby, ani sandałów".
Jest to zaskakujące zalecenie, które nakazuje rezygnację z jakiegokolwiek bagażu, zabezpieczenia czy pomocy.

4.2. Wierność i ufność
Jezus odrzuca poleganie na bogactwach, strukturach czy środkach materialnych.
Podstawowym "wyposażeniem" misjonarza jest bliźni, a im bardziej jest on wolny, prosty i pokorny, tym bardziej Duch Święty kieruje misją.

4.3. Wartość pracy
Instrukcja, by nie brać ze sobą zapasów, jest uzasadniona zasadą: "zasługuje bowiem robotnik na swoją zapłatę".
Ci, którzy głoszą Ewangelię, powinni żyć z Ewangelii.
Jezus chciał, aby Jego uczniowie, polegając całkowicie na wierze, nie troszczyli się o przyszłość.

4.4. Skoncentrowanie na misji
Święty Tomasz z Akwinu, komentując podobne polecenia w Ewangelii Mateusza, zauważa, że Chrystus chciał uwolnić uczniów od przywiązania do bogactw, uwolnić ich od trosk materialnych, aby mogli poświęcić całą swoją uwagę Słowu Bożemu, a także nauczyć ich, że Jego moc może ich zaopatrzyć we wszystko, czego potrzebują.

5. Orędzie pokoju i bliskości Królestwa

Misja uczniów koncentruje się na dwóch kluczowych działaniach: proklamowaniu orędzia i konkretnych czynach miłosierdzia.

5.1. Orędzie pokoju
Wchodząc do jakiegokolwiek domu, uczniowie mają najpierw powiedzieć: "Pokój temu domowi!".
Ten pokój, jeśli znajdzie "syna pokoju," spocznie na nim; jeśli nie, powróci do wysyłającego.
Jezus posyła uczniów do domów, do miejsc, gdzie ludzie żyją, aby przynieść im Jego pokój.

5.2. Służba i uzdrawianie
Misjonarze mają:
- pozostać w jednym domu, jedząc i pijąc to, co im dadzą;
- uzdrowić chorych, którzy tam są.
Służba chorym jest integralną częścią misji, pomagając im zobaczyć ich słabość jako okazję do spotkania z Panem.

5.3. Głoszenie Królestwa
Najważniejsze orędzie to: "Przybliżyło się do was królestwo Boże".
Królestwo Boże jest zawsze obecne, ponieważ Ojciec wprowadził je w świat przez Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa.
Działanie uczniów, ich uzdrawianie i głoszenie, jest znakiem, że Królestwo jest blisko.

6. Konsekwencje odrzucenia

Jezus poucza uczniów również o tym, jak postępować w przypadku odrzucenia.
Jeśli miasto ich nie przyjmie ani nie usłucha ich słów, mają wyjść na ulice i otrząsnąć proch z nóg na znak protestu.

6.1. Ostrzeżenie
Choć odrzucenie jest możliwe, opór ludzki nie zapobiegnie nadejściu Królestwa.
Odrzucający są ostrzeżeni: "Wiedzcie jednak, że Królestwo Boże się przybliżyło".

6.2. Tożsamość misjonarza
Odrzucenie uczniów jest równoznaczne z odrzuceniem samego Jezusa i Tego, który Go posłał.
"Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; a kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał".

7. Podsumowanie

Misja siedemdziesięciu dwóch uczniów jest archetypem misyjnej działalności Kościoła.
Podkreśla ona, że skuteczność ewangelizacji nie zależy od środków materialnych, ale od prostoty, komunii (wysłanie po dwóch) oraz całkowitej ufności
w Opatrzność Bożą.
Głównym zadaniem jest niesienie pokoju i proklamowanie bliskości Królestwa Bożego poprzez słowo i czyny miłosierdzia, zwłaszcza uzdrawianie chorych.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

SATURDAY, Feast of St. Luke the Evangelist

GOSPEL - Lk 10:1-9 (The harvest is plentiful, but the laborers are few)

The Lord appointed seventy-two others from among his disciples and sent them ahead of him in pairs to every town and place where he himself intended to go.
He said to them, "The harvest is plentiful, but the laborers are few. Therefore pray the Lord of the harvest to send out laborers into his harvest.
Go, behold, I am sending you out like sheep among wolves. Carry no purse, nor bag, nor sandals, and greet no one on the way.
Whatever house you enter, first say, 'Peace be to this house!' If a man of peace dwells there, your peace will rest upon him; if not, it will return to you. Stay in the same house, eating and drinking what they give you, for the laborer deserves his wages. Do not go from house to house. Whatever town you enter and they welcome you, eat what is set before you; heal the sick in it, and say to them, "The kingdom of God has come near to you."

MEDITATION

Jesus sends his disciples to thirty-six towns, to which he intends to go later. They are to prepare the inhabitants for His coming. Preaching the Gospel is preparing people's hearts for the coming of Jesus...

Jesus does not expect that everyone we visit will accept our words or convert. We will not always see the results of our preaching. Jesus warns his disciples that this may not be the case. They do not need to blame themselves for doing something wrong; they simply need to move on. This gives them greater freedom and removes pressure...

God needs our mouths, hands, and ears to share His love with others. Sometimes, it doesn't take big words to proclaim Jesus. A tender touch, a smile, or our attitude, which stems from being with Him, is enough...

"Whenever you enter a house, first say, 'Peace be to this house!'" (Luke 10:5). Jesus sends his disciples with a message of peace. Peace is a gift and a task for those who accept this message...

Often, we choose peace instead of peace. We want it even at the cost of violating our conscience. For the sake of "holy" peace, we compromise with evil, sin, and lies. We pretend to be others, we are not ourselves, we violate our righteous consciences...

The mission of Jesus and his disciples begins in God's love for all his children. It gradually spreads, reaching ever wider circles, to the farthest corners of the earth...

The mission of the seventy-two disciples unfolds similarly to the sending of the twelve and of Jesus himself. But He came down from heaven and came to seek His brothers, and the Twelve were chosen, while the seventy-two were "appointed" to work with Jesus...

Heal the sick, accept the coming Kingdom. This is not about the miracle of healing from illness, but about caring for people. This is "true healing." The coming Kingdom is not revealed in grand signs and miracles. It comes humbly in the acceptance of peace and "nurturing those immersed in every evil"...

Today we hear a text about mission, about being sent, but not just "the important ones." Jesus sends seventy-two disciples, ordinary people whose names we don't even know. He doesn't give them much. He says: Don't take a purse, a bag, sandals, don't over-plan, don't create strategies. Simply go to people and be present. Listen to them. Eat with them. Say peace. Live what you preach...

The Gospel is for everyone. Each of us can carry it, without theological training, without a cassock, without a microphone or internet connection. We need to know how to listen and tell stories. We need to be witnesses to a faith that doesn't shout but heals. We don't have to have everything, but we must be real, present, honest, ready for relationship, living by God and the Gospel...

In today's Gospel, we hear Jesus' words about sending his disciples to proclaim the Good News. This is very telling, because Luke the Evangelist was
a missionary, although not one of the Twelve, yet he accompanied the Apostles with zeal and fidelity and passed on the Gospel...

Jesus' call to ask the "Lord of the harvest" for new laborers in the vineyard applies not only to prayer for vocations, but also to a willingness to be sent...

Since every baptized person shares in the Church's mission, this means that each of us can be a witness to Christ wherever we live. Through his disciples, Jesus brings peace of heart and health—not only physical but also spiritual. Each of us can be such a "healer"—through kind words, patience, forgiveness...

The Kingdom of God is an invitation to life with God here and now, because the Kingdom comes in everyday life, in relationships, and in love for our neighbor. For the Gospel of tenderness and mercy is for everyone: for pagans, for sinners, for the sick, for those on the margins...

The Greek verb 'anadeiknymi,' appearing in today's Gospel, carries no pressure or domineering. Its first element, 'ana,' suggests a redirection of attention upward (towards God, towards His thinking). However, 'deiknymi,' in its basic meaning, carries the idea of ??showing...

Jesus does not command or push, but shows the disciples the perspective of God's thinking, the fact of God's kingship. He opens a horizon before them, which they are also to announce to everyone: we are not orphans, we are not defenseless – God is the Lord of the world...

By sending the Apostles, Jesus emphasizes the connection in which He wants them to dwell with Him, so that the message may be God's, not theirs. It is worth joining this mission...

...Jesus, I ask for inner clarity in bearing witness to You and Your Gospel... I ask for the grace to accept the mission of proclaiming the Gospel to the brothers and sisters among whom I live... Thank you for those who have given me the message of the Good News...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 10:1-9, The Harvest is Plenteous, but the Laborers are Few

1. Introduction

The passage from the Gospel of Luke (Luke 10:1-9) describes the moment when Jesus Christ appoints and sends out seventy-two other disciples on mission, in addition to the Twelve Apostles.
This event has profound prophetic and theological significance, serving as a model for the missionary activity of the Church at all times.

2. Establishment and Purpose of Mission

After choosing the Twelve (cf. Luke 9:1-6), Jesus appoints another, larger group of disciples – seventy (or seventy-two, depending on the manuscript).
He sends them in pairs ("a due a due") to every town and place he himself intended to visit.

2.1. Prophetic Character
This mission is a prophetic sign and foreshadowing of the Church's future missionary activity, which was to develop on the foundation laid by Christ
and continued by the Apostles.

2.2. Sending Out in Pairs
Sending out the disciples in pairs emphasizes that there is no mission without communion.
The proclamation of the Gospel does not work without concern for others.

2.3. Preparing the Way
The disciples are sent to prepare the way for Jesus Christ himself, going where he himself "must go."

3. The Call to Prayer and Awareness of Difficulties

Jesus immediately draws attention to the disproportion between the task and the resources available: "The harvest is plentiful, but the laborers are few. Therefore, pray the Lord of the harvest to send out laborers into his harvest."

3.1. The Urgency of Prayer
This call to pray for vocations is a constant reality in the life of the Church.

3.2. The Realism of Mission
Jesus does not hide the dangers, saying, "Go: behold, I am sending you out as lambs among wolves."
This metaphor emphasizes that mission requires courage and simplicity, and that the disciples will operate in a potentially hostile environment.

4. Principles of Missionary Action: Simplicity and Trust

Jesus gives the disciples detailed instructions on how to carry out the mission entrusted to them.
These instructions emphasize radical simplicity, material independence, and complete trust in God's Providence.

4.1. Lack of Material Security
"Carry no money with you, no bag, no sandals."
This is a surprising recommendation, requiring the renunciation of any luggage, security, or assistance.

4.2. Faithfulness and Trust
Jesus rejects reliance on wealth, structures, or material resources.
The missionary's basic "equipment" is his neighbor, and the more free, simple, and humble he is, the more the Holy Spirit guides the mission.

4.3. The Value of Work
The instruction not to take provisions with him is justified by the principle: "for the laborer deserves his wages."
Those who proclaim the Gospel should live by the Gospel.
Jesus wanted his disciples, relying entirely on faith, to be unconcerned about the future.

4.4. Focus on Mission
St. Thomas Aquinas, commenting on similar instructions in the Gospel of Matthew, notes that Christ wanted to free his disciples from attachment to wealth, free them from material worries, so they could devote their full attention to the Word of God, and teach them that His power can provide them with everything they need.

5. The Message of Peace and the Imminence of the Kingdom

The disciples' mission focuses on two key activities: proclaiming the message and performing concrete acts of mercy.

5.1. The Message of Peace
When entering any home, the disciples are to first say, "Peace to this house!"
This peace, if it finds a "son of peace," will rest upon it; if not, it will return to the sender.
Jesus sends the disciples into homes, to places where people live, to bring them His peace.

5.2. Service and Healing
Missionaries are to:
- stay in one home, eating and drinking what is given to them;
- heal the sick who are there.
Serving the sick is an integral part of the mission, helping them see their weakness as an opportunity to encounter the Lord.

5.3. Proclaiming the Kingdom
The most important message is: "The kingdom of God has come near to you."
The Kingdom of God is always present because the Father brought it into the world through the Passion, Death, and Resurrection of Jesus Christ.
The disciples' actions, their healing, and their proclamation, are a sign that the Kingdom is near.

6. Consequences of Rejection

Jesus also instructs the disciples on how to respond to rejection.
If the city does not welcome them or heed their words, they are to take to the streets and shake the dust off their feet in protest.

6.1. Warning
Although rejection is possible, human resistance will not prevent the Kingdom from coming.
Rejecters are warned: "But know that the Kingdom of God has come near."

6.2. The Identity of the Missionary
Rejecting the disciples is tantamount to rejecting Jesus Himself and the One who sent Him.
"Whoever listens to you listens to me, and whoever rejects you rejects me; and whoever rejects me rejects him who sent me."

7. Summary

The mission of the seventy-two disciples is the archetype of the Church's missionary activity.
It emphasizes that the effectiveness of evangelization does not depend on material means, but on simplicity, communion (sending two by two), and complete trust in God's Providence.
The primary task is to bring peace and proclaim the nearness of God's Kingdom through words and acts of mercy, especially healing the sick.