PIĄTEK, Wspomnienie św. Ignacego Antiocheńskiego, biskupa i męczennika

EWANGELIA - Łk 12, 1-7 (Głosić słowo Boże bez obawy)

Kiedy ogromne tłumy zebrały się koło Jezusa, tak że jedni cisnęli się na drugich, zaczął mówić najpierw do swoich uczniów: «Strzeżcie się kwasu, to znaczy obłudy faryzeuszów. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome. Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, w świetle będzie słyszane, a co w izbie szeptaliście do ucha, głoszone będzie na dachach.
A mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic już więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!
Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy? A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych. U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone. Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli».

MEDYTACJA

Jezus czuje, że właśnie teraz powinien przekazać ważną naukę tym, którzy idą za Nim najdłużej. Przeżywają oni obecnie moment dużego sukcesu
i popularności. Jezus przestrzega ich przed pychą i obłudą, które mogą grozić w takich sytuacjach. Ucznia Jezusa ma cechować pokora, autentyczność
i szczerość...

Za Jezusem idą tłumy. On czyni cuda i naucza. Jego uczniowie zapewne przyjmują to z ogromnym entuzjazmem. Tymczasem On właśnie w tym momencie mówi o czekających ich ciężkich doświadczeniach. Uczniowie Jezusa spotkają nieprzychylnych ludzi, znajdą się w trudnych sytuacjach. Ale zawsze mają pamiętać, że nie są wtedy sami. Bóg nigdy ich nie opuszcza...

Jezus przestrzega swoich uczniów przed pułapkami, które mogą na nich czekać na duchowej drodze. Ale jednocześnie zwraca uwagę na to, co najważniejsze, czyli na wielką Bożą miłość i ogromną wartość, jaką człowiek ma w Bożych oczach...

"Nie bójcie się" (Łk 12, 7). Strach ze swoim paraliżującym działaniem może skutecznie blokować człowieka. Jezus pragnie rozbroić ludzki strach, po to by człowiek pełnią swojej osobowości żył na Bożą chwałę...

Liczenie się z Bogiem jako Panem ludzkiego losu jest treścią postawy Bożej bojaźni. Bojaźń Boża może nas uchronić od wielu lęków. Ukazuje nam ona bowiem Tego, z którym przede wszystkim powinniśmy się liczyć, czyli Boga. Na tym tle różne lęki mogą być postrzegane we właściwej skali...

Jezus zaczyna się od przestrogi. Trzeba rozeznawać to, co ma rzeczywisty wpływ na nasze życie. Są bowiem rzeczy, które sprowadzają na nas śmierć, a lęk przed nimi prowadzi nas do zakłamania i gromadzenia dóbr. Jest też bojaźń Boża, która pozwala nam stanąć w prawdzie i wolności, dając nam spojrzenie pełne miłosierdzia...

Ewangelista zachęca nas do posługiwania się dobrami i do rozumienia dziejącej się historii, mając na uwadze upływ czasu i zmienność rzeczywistości. Jezus zwraca się na przemian do tłumu i do swoich uczniów. W tłumach można zobaczyć poczet przyszłych pokoleń Jego uczniów...

Żyć w prawdzie, nie bać się ludzi, ale lękać się Pana. Pokolenia chrześcijan są powołane do tego, aby żyły, jak dzieci Boże. Nie mamy być "dziećmi światowymi". Mamy żyć, jak dzieci Ojca w niebie. Uczeń powinien z odwagą dawać świadectwo swemu Panu. Musimy się wyzbyć lęku przed śmiercią, a myśl skierować ku Bogu, który za każdego z nas umarł na krzyżu...

Dzisiejsza Ewangelia odnosi się do infekcji duchowej, wskazując na 'wirusy', czyli obłudę i lęk. Z nimi to próbuje walczyć Syn Boży, który nie tylko najlepiej zna człowieka, ale któremu również najbardziej na człowieku zależy...

Jezus kieruje do swoich uczniów konkretny apel: „Strzeżcie się!” oraz „Nie bójcie się!”. Niech Jego słowa staną się lekarstwem na obłudę i lęk. Wszystko po to, aby wzmocnić nasz duchowy układ odpornościowy...

Misja i nauczanie Jezusa prowadzą wierzących w Niego do życia w świetle i wolności od lęku. Wszystko może być odkryte i wyjawione, ponieważ nie trzeba się bać, ukrywać swoich prawdziwych myśli oraz naturalnego sposobu życia...

Źródło bezpieczeństwa jest poza nami, dlatego nie musimy trzymać wszystkiego tylko we własnych rękach. Możemy z ufnością powierzać się Ojcu, żyć
w świetle Jego dobroci i miłości, z mocną wiarą i pewną nadzieją, że nikt nie zna nas tak dobrze jak On. Przed Nim nie musimy udawać, szukać doraźnych zabezpieczeń, drżeć o niepewne jutro. Ojciec wie o nas więcej niż my sami o sobie, zna nas po imieniu i zaprasza, by być blisko...

...Jezu, proszę o głębokie pragnienie życia w prawdzie i otwartości przed Bogiem... Proszę o łaskę wystrzegania się złego myślenia, 'kwasu' faryzeuszów... Dziękuję za Twoją stałą obecność i wsparcie...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 12, 1-7, Głosić słowo Boże bez obawy

1. Wprowadzenie

Fragment Ewangelii według św. Łukasza 12, 1-7, stanowiący część dłuższego nauczania Jezusa, jest istotnym wezwaniem do autentyczności, odwagi
i głębokiej, synowskiej ufności w Opatrzność Bożą.
Jezus zwraca się do swoich uczniów i tłumu, który zgromadził się w tysiącach, oferując im trzy powiązane ze sobą pouczenia: ostrzeżenie przed hipokryzją, wezwanie do nieustraszoności w obliczu prześladowań, oraz zapewnienie o niezrównanej wartości każdego człowieka w oczach Boga.

2. Ostrzeżenie przed zakwasem faryzeuszów: hipokryzja (Łk 12, 1-3)

Jezus rozpoczyna swoje nauczanie, ostrzegając najpierw swoich uczniów: „Strzeżcie się kwasu faryzeuszów, to znaczy obłudy”.
Obłuda, czyli hipokryzja, jest porównana do kwasu (drożdży), który ma zdolność zakwaszania całej masy ciasta, co oznacza, że fałsz i nieszczerość mogą szybko rozprzestrzenić się i zepsuć całe życie duchowe i wspólnotę.

Hipokryzja faryzeuszów polegała na ukrywaniu tajemnic niewiary i zła pod pozorną uczciwością i zewnętrznymi obrzędami.
To postawa, w której człowiek łudzi się, że może ukryć zło za fasadą pozornej prawości.

Jezus natychmiast łączy to ostrzeżenie z tematem przejrzystości i ujawnienia: „Nic bowiem nie ma ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani tajnego, co by się nie stało wiadome.
Dlatego wszystko, co powiedzieliście w mroku, będzie słyszane w świetle, a coście szeptali za zamkniętymi drzwiami, będzie ogłoszone na dachach”. Ten motyw absolutnej przejrzystości wszystkiego i wszystkich przed Bogiem jednoczy obie części dzisiejszego fragmentu Ewangelii.
Słowa te przypominają, że wszelkie ukryte intencje, szmery i oskarżenia, nawet te wypowiedziane w ciemności, zostaną ujawnione w świetle dnia.
To jest wezwanie do życia w prawdzie, ponieważ ostateczna prawda o nas samych zostanie ogłoszona.

3. Wezwanie do prawdziwej bojaźni i odwagi (Łk 12, 4-5)

Po ostrzeżeniu przed hipokryzją, Jezus zwraca się do swoich uczniów, nazywając ich „przyjaciółmi”, i wzywa ich do odwagi w obliczu prześladowań, rozgraniczając, czego należy się bać, a czego nie.

„Powiadam wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic więcej uczynić nie mogą.
Pokażę wam, kogo macie się bać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła.
Tak, mówię wam, Jego się bójcie!”.

Jezus chroni swoich przyjaciół przed błędem zamykania się w perspektywie wyłącznie ziemskiej.
Wzywa ich, by nie lękali się tych, którzy mają władzę jedynie nad ciałem, ale nie nad duszą.
Nawet jeśli prześladowcy odniosą sukces, ich władza kończy się na śmierci fizycznej.

W przeciwieństwie do tego lęku, Jezus wzywa do bojaźni Bożej.
Bojaźń ta nie ma na celu wywołania terroru czy trwogi, ale raczej wezwanie do poważnej i głębokiej świadomości rzeczywistej sytuacji.
Należy obawiać się Tego, który ma władzę nad całą osobą – ciałem i duszą – w perspektywie eschatologicznej.
Ta świadomość, że Bóg ma władzę wykluczyć z jedności życia ze sobą lub do niej przyjąć, powinna determinować wszelkie działania człowieka. Niewłaściwe jest lękanie się zła, które może nas spotkać w życiu doczesnym, a nie tego, co stanie się z nami ostatecznie, jeśli Bóg wyda negatywny wyrok.

Św. Jan Chryzostom zauważa, że w czasach współczesnych często dzieje się odwrotnie: nie boimy się Tego, który może zniszczyć duszę (czyli ją ukarać),
a drżymy przed tymi, którzy zabijają ciało.

4. Pocieszenie i zapewnienie o opiece Bożej (Łk 12, 6-7)

Po wywołaniu „zbawczego dreszczu” wezwaniem do bojaźni Bożej, Jezus natychmiast przechodzi do pocieszającego opisu Boga, który troszczy się o każde stworzenie, zwłaszcza o istoty ludzkie, które są najcenniejsze w Jego oczach.

„Czyż nie sprzedają pięciu wróbli za dwa asy?
A przecież żaden z nich nie jest zapomniany w oczach Bożych.
U was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone.
Nie bójcie się: jesteście ważniejsi niż wiele wróbli”.

Ten fragment jest istotnym argumentem za Opatrznością Bożą.
Jezus używa przykładu wróbli, ptaków o małej wartości rynkowej (pięć za dwa pieniądze), aby ukazać, że nawet te najmniejsze stworzenia nie są zapomniane przez Boga.

Jeśli Bóg troszczy się o kruki i lilie polne, które nie sieją ani nie zbierają, o ileż bardziej zatroszczy się o ludzi, którzy są dla Niego o wiele cenniejsi.

4.1. Wróble

Jezus podkreśla, że żaden wróbel nie spadnie na ziemię bez wiedzy Ojca.
Nie oznacza to, że Bóg jest sprawcą upadku, ale że nic, co się dzieje, nie jest przed Nim ukryte.

4.2. Włosy na głowie

Stwierdzenie, że nawet włosy na głowie są policzone, jest hiperbolą, która ma wskazać na doskonałą wiedzę Boga i Jego wielką troskę nad nami.
Jezus wzywa do synowskiej ufności w Opatrzność niebieskiego Ojca.
Ta ufność uwalnia nas od niepokoju o jutro.
Jeśli Bóg zna wszystko, co się dzieje, jest w stanie nas ocalić i jest tego chętny, to cokolwiek mamy cierpieć, nie powinniśmy myśleć, że cierpimy jako osoby opuszczone.

Zamiast martwić się o to, co będziemy jeść, pić czy nosić, co jest domeną ludzi, którzy nie znają Boga, chrześcijanie powinni zabiegać przede wszystkim
o Królestwo Boże i Jego sprawiedliwość.
Wtedy wszystkie te rzeczy zostaną nam dodane.
Ostateczna wolność polega na tym, by widzieć rzeczy z perspektywy Boga i ufać, że Ojciec wie, czego potrzebujemy.

5. Podsumowanie

Fragment Łk 12, 1-7 stanowi fundamentalną lekcję dla uczniów Chrystusa.
Jest to wezwanie do:
- autentyczności (odrzucenie hipokryzji, ponieważ wszystko, co ukryte, zostanie ujawnione);
- odwagi (nie lękanie się tych, którzy mogą zabić ciało, ale nie duszę);
- bojaźni Bożej (uznanie, że tylko Bóg ma ostateczną władzę nad życiem i śmiercią, co wymaga poważnej postawy i eschatologicznej świadomości);
- ufności (życie w głębokiej pewności, że Bóg, który troszczy się o najmniejsze stworzenia, darzy ludzi niezrównaną miłością i troską).

Ta synowska ufność jest istotnym elementem relacji z Bogiem, którą głosił Chrystus.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

FRIDAY, Memorial of St. Ignatius of Antioch, Bishop and Martyr

GOSPEL - Lk 12:1-7 (Proclaiming the Word of God Without Fear)

When the great crowds had gathered around Jesus, so that some were pressing one against another, he began to say first to his disciples: "Beware of the leaven of the Pharisees, which is the hypocrisy of the Pharisees. For nothing is covered that will not be revealed, nor hidden that will not be made known. Therefore whatever you have spoken in the dark will be heard in the light, and whatever you have whispered in the ear in the inner rooms will be proclaimed on the housetops.
And I say to you, my friends, do not be afraid of those who kill the body, and after that have no more that they can do. I will show you whom you must fear: fear him who, after he has killed, has the power to cast into hell. Yes, I tell you: Be afraid of this!
Are not five sparrows sold for two pennies? Yet not one of them is forgotten in God's sight. But even the hairs on your head are all numbered. Do not be afraid: you are of more value than many sparrows."

MEDITATION

Jesus feels that this is the moment when he must impart an important lesson to those who have followed Him the longest. They are currently experiencing
a moment of great success and popularity. Jesus warns them against the pride and hypocrisy that can threaten in such situations. A disciple of Jesus must be characterized by humility, authenticity, and sincerity...

Crowds follow Jesus. He performs miracles and teaches. His disciples likely accept this with great enthusiasm. Meanwhile, at this very moment, he speaks of the difficult trials awaiting them. Jesus' disciples will encounter unfavorable people and find themselves in difficult situations. But they must always remember that they are not alone. God never abandons them...

Jesus warns his disciples about the pitfalls that may await them on their spiritual journey. But at the same time, he draws attention to what is most important, namely, God's great love and the immense value that man holds in God's eyes...

"Do not be afraid" (Luke 12:7). Fear, with its paralyzing effect, can effectively block a person. Jesus desires to disarm human fear so that man may live with the fullness of his personality for God's glory...

Regarding God as the Lord of human fate is the essence of an attitude of divine fear. The fear of God can protect us from many fears. It reveals to us the One with whom we should reckon above all, namely, God. Against this background, various fears can be perceived in their proper scale...

Jesus begins with a warning. We must discern what has a real impact on our lives. For there are things that bring death upon us, and the fear of them leads us to hypocrisy and the accumulation of possessions. There is also the fear of God, which allows us to stand in truth and freedom, giving us a merciful gaze...

The evangelist encourages us to use good things and to understand history as it unfolds, keeping in mind the passage of time and the changing nature of reality. Jesus addresses the crowd and his disciples alternately. In the crowds, we can see the future generations of his disciples...

To live in truth, not to fear people, but to fear the Lord. Generations of Christians are called to live as children of God. We are not to be "children of the world." We are to live as children of the Father in heaven. A disciple should boldly bear witness to his Lord. We must rid ourselves of the fear of death and direct our thoughts to God, who died on the cross for each of us...

Today's Gospel addresses spiritual infection, pointing to "viruses," namely hypocrisy and fear. It is these that the Son of God, who not only knows humanity best but also cares for it most, tries to combat...

Jesus addresses a specific appeal to his disciples: "Beware!" and "Do not be afraid!" May his words become a remedy for hypocrisy and fear. All this to strengthen our spiritual immune system...

Jesus' mission and teachings lead those who believe in Him to a life of light and freedom from fear. Everything can be uncovered and revealed, because there is no need to fear, to hide our true thoughts and natural way of life...

The source of security is outside of us, so we don't have to hold everything in our own hands. We can confidently entrust ourselves to the Father, live in the light of His goodness and love, with strong faith and the certain hope that no one knows us as well as He does. Before Him, we don't have to pretend, seek temporary security, or fear for an uncertain future. The Father knows us more about ourselves than we do about ourselves, knows us by name, and invites us to be close...

...Jesus, I ask for a deep desire to live in truth and openness before God... I ask for the grace to avoid evil thinking, the "leaven" of the Pharisees... Thank you for your constant presence and support...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 12:1-7, Proclaiming the Word of God Without Fear

1. Introduction

The Gospel passage according to Luke 12:1-7, part of a longer teaching by Jesus, is a significant call to authenticity, courage, and deep, filial trust in God's Providence.
Jesus addresses his disciples and the crowd, which has gathered in the thousands, offering them three interconnected warnings: a warning against hypocrisy,
a call to fearlessness in the face of persecution, and an assurance of the incomparable value of every person in God's eyes.

2. Warning against the leaven of the Pharisees: hypocrisy (Luke 12:1-3)

Jesus begins his teaching by first warning his disciples: "Beware of the leaven of the Pharisees, which is hypocrisy."
Hypocrisy, or hypocrisy, is compared to yeast (yeast), which has the ability to leaven the entire mass of dough, meaning that falsehood and insincerity can quickly spread and corrupt the entire spiritual life and community.

The hypocrisy of the Pharisees consisted in hiding the secrets of unbelief and evil under a facade of honesty and external rituals.
This attitude deceives one into believing that evil can be concealed behind a facade of apparent righteousness.

Jesus immediately connects this warning to the theme of transparency and disclosure: "For nothing is hidden that will not be revealed, nor concealed that will not be made known.
Therefore, whatever you have spoken in the dark will be heard in the light, and whatever you have whispered behind closed doors will be proclaimed from the housetops." This theme of absolute transparency of everything and everyone before God unites both parts of today's Gospel passage.
These words remind us that all hidden intentions, murmurs, and accusations, even those spoken in the dark, will be revealed in the light of day.
This is a call to live in truth, because the ultimate truth about ourselves will be proclaimed.

3. A Call to True Fear and Courage (Luke 12:4-5)

After warning against hypocrisy, Jesus addresses his disciples, calling them "friends," and calls them to courage in the face of persecution, distinguishing between what is to be feared and what is not.

"I tell you, my friends, do not fear those who kill the body, and after that have no more.
I will show you whom you must fear: fear him who, after he has killed, has the power to cast into hell.
Yes, I tell you, fear him!"

Jesus protects his friends from the error of limiting themselves to a solely earthly perspective.
He urges them not to fear those who have power only over the body, but not over the soul.
Even if their persecutors succeed, their power ends in physical death.

In contrast to this fear, Jesus calls for the fear of God.
This fear is not intended to evoke terror or fear, but rather to call for a serious and profound awareness of the reality of the situation.
One who has power over the whole person—body and soul—must be feared from an eschatological perspective.
This awareness that God has the power to exclude or accept someone from the unity of life with Himself should determine all human actions. It is wrong to fear the evil that may befall us in this life, not what will ultimately happen to us if God pronounces a negative judgment.

St. John Chrysostom notes that in modern times, the opposite is often the case: we do not fear the One who can destroy the soul (that is, punish it), but we tremble before those who kill the body.

4. Comfort and Assurance of God's Care (Luke 12:6-7)

After evoking a "saving thrill" with his call to fear God, Jesus immediately moves on to a comforting description of God, who cares for every creature, especially human beings, who are most precious in His sight.

"Are not five sparrows sold for two pennies?
Yet not one of them is forgotten in God's sight.
But even the hairs on your head are all numbered.
Do not be afraid; you are worth more than many sparrows."

This passage is a compelling argument for God's providence.
Jesus uses the example of sparrows, birds with little market value (five for two pennies), to show that even these smallest creatures are not forgotten by God.

If God cares for the ravens and the lilies of the field, which neither sow nor reap, how much more will He care for people, who are far more precious to Him.

4.1. Sparrows

Jesus emphasizes that not a single sparrow falls to the ground without the Father's knowledge.
This does not mean that God is the author of the Fall, but that nothing that happens is hidden from Him.

4.2. The Hairs of the Head

The statement that even the hairs on one's head are numbered is a hyperbole intended to indicate God's perfect knowledge and His great care for us.
Jesus calls for filial trust in the heavenly Father's providence.
This trust frees us from anxiety about tomorrow.
If God knows everything that happens, is able to save us, and is willing to do so, then whatever we suffer, we should not think that we suffer as abandoned persons.

Instead of worrying about what we will eat, drink, or wear, which is the domain of those who do not know God, Christians should strive above all for
the Kingdom of God and His righteousness.
Then all these things will be added to us.
Ultimate freedom lies in seeing things from God's perspective and trusting that the Father knows what we need.

5. Summary

Luke 12:1-7 is a fundamental lesson for Christ's disciples.
It is a call to:
- authenticity (rejecting hypocrisy, because everything hidden will be revealed);
- courage (not fearing those who can kill the body but not the soul);
- fear of God (recognizing that only God has ultimate authority over life and death, which requires a serious attitude and eschatological awareness);
- trust (living in the deep certainty that God, who cares for the smallest creatures, has incomparable love and care for people).

This filial trust is an essential element of the relationship with God that Christ proclaimed.