12 WRZEŚNIA

PIĄTEK, Dzień powszedni
albo wspomnienie Najświętszego Imienia Maryi

EWANGELIA - Łk 6, 39-42 (Czy może niewidomy prowadzić niewidomego?)

Jezus opowiedział uczniom przypowieść:
«Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj?
Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a nie dostrzegasz belki we własnym oku? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, podczas gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, usuń najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka brata swego».

MEDYTACJA

"Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata" (Łk 6, 42)...

Najbardziej drażni nas w innych to, czego sami nie akceptujemy w sobie. Zwracanie uwagi na malutką drzazgę w oku drugiego człowieka może być przejawem naszej niechęci, zazdrości i złośliwości. Może też być przejawem autentycznej troski o dobro bliźniego. Belka w oku uniemożliwia dostrzeganie rzeczywistości takiej, jak widzi ją Bóg: pełnej dobra, piękna i miłości...

Nie musimy być bezgrzeszni, by komuś zwrócić uwagę. Jednak nie o korektę, a o przejrzenie tu chodzi. Gdy w pokorze spojrzymy na swoje życie, powinniśmy dojść do wniosku, że wszelkie dobro, naszą przemianę osiągnęliśmy dzięki łasce i pomocy Boga. To On uzdrawia i usuwa wszelkie zło, a naszym zadaniem jest być posłusznym narzędziem Jego miłosierdzia...

Jezus zachęca do ‘szczodrości’, do dawania obficie, bo taką samą miarą zostanie nam oddane. Zachęca nas do szukania w wydarzeniach naszego życia głębszego sensu...

‘Prowadzenie niewidomego’ to zachęta do odpowiedzialności za innych, kierując ich ku dobru. ‘Uczeń i nauczyciel’ przypominają, że trzeba być gotowy, w pełni ‘wykształcony’. ‘Drzazga w oku’ to napomnienie, by nie nadużywać upomnienia braterskiego. ‘Obłudnik’ to człowiek zły, fałszywy i przewrotny, hipokryta, który myśli jedno, a co innego mówi i czyni...

Dla Ewangelisty Łukasza to chrześcijanin, który osądza, potępia, nie umie zrezygnować ze swojego przekonania, nie żyje pojednaniem i nie dzieli się. To ten, co sam doświadczył łaski, ale innych chce rozliczać według ‘sprawiedliwości’. Jego błędem jest zbytnie pokładanie zaufania w sobie, a nie w miłosierdziu Boga...

Dzisiejsze nauczanie, to ostatnia część Jezusowego nauczania z góry. Przypowieść o belce i drzazdze, a tak naprawdę - przypowieść o tym, jak patrzymy na innych i na siebie...

W greckim oryginale Ewangelii użyto dwóch bardzo konkretnych słów: ?????? (karphos) – oznacza drobny pyłek, drzazgę, źdźbło, bardzo małą cząstkę. To słowo pojawia się tylko w tym fragmencie Nowego Testamentu. Słowo ????? (dokos) – oznacza belkę nośną, duży element konstrukcyjny dachu lub stropu domu...

Jezus świadomie używa przesadnego kontrastu między olbrzymią belką i niemal niewidoczną drzazgą. To styl retoryczny zwany hiperbolą, często używany przez rabinów do podkreślenia istoty przesłania...

Duchowy wzrok ma swoje wady, zupełnie jak ten fizyczny. Dalekowzroczność – widzimy błędy innych, swoich nie. Krótkowzroczność – widzimy tylko swoje błędy i zatapiamy się w nich, a inni są bez wad. Astygmatyzm – widzimy tylko pod kątem, niespójnie. Zez, zaćma, jaskra – wszystko jest zniekształcone, przerysowane, nieostre...

Jezus zaprasza do spojrzenia przez Jego pryzmat. Spojrzenia pełnego prawdy i miłości. Nie po to, by nie widzieć grzechu, ale po to, by zacząć naprawiać tam, gdzie trzeba. Nie w kimś innym, ale w sobie. To nie jest Ewangelia o „zostaw innych w spokoju”. To Ewangelia o „zacznij od siebie”. I patrz łagodnie...

Nasza wiara to nie uciemiężenie. To nadzieja. Taka, której nikt inny na tym świecie dać nam nie może...

Zbyt szybko i zbyt łatwo wydajemy wyroki oraz wpadamy w przekonanie, że wiemy i widzimy. Najczęściej taką postawą charakteryzują się osoby, które są na początku swojej drogi wiary. Poczuły się pewniej, bo zdobyły jakąś wiedzę i doświadczenie, a teraz chcą innych pouczać...

Jezus studzi entuzjazm neofitów oraz samozwańczych nauczycieli. Droga ucznia to raczej maraton niż sprint, a im uczeń więcej wie, tym bardziej pokornie uznaje, jak wiele jeszcze nie wie. Podobnie rzecz ma się z duchowym wzrokiem – można widzieć wiele błędów, grzechów, wad, tylko czy dostrzegamy je
w odpowiednim obiekcie?...

...Jezu, proszę o serce wolne od obłudy i wrażliwe na prawdę... Proszę o umiejętność szczerego przyglądania się własnemu życiu... Dziękuję, że traktujesz mnie według Swego miłosierdzia, a nie sprawiedliwości... Dziękuję za daną mi nadzieję życia wiecznego... To wszystko w życiu zmienia i pozwala dostrzec, co jest naprawdę ważne...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 6, 39-42, Czy może niewidomy prowadzić niewidomego?

1. Wprowadzenie

Ewangelia Łk 6, 39-42 ukazuje jedną z najbardziej sugestywnych przypowieści Jezusa – o ślepym prowadzącym ślepego oraz o „drzazdze i belce”. Przypowieść ta wzywa nas do głębokiej auto-refleksji, pokory i autentycznego życia chrześcijańskiego.

2. Kontekst i treść przypowieści

Jezus mówi: „Czy może ślepy poprowadzić ślepego?
Czy nie upadną obaj w dół?
(...) Dlaczego widzicie drobinkę w oku bliźniego, a belki w swoim własnym nie dostrzegacie?
Najpierw usuńcie belkę z własnego oka, a wtedy zobaczycie wyraźnie, by usunąć drzazgę z oka bliźniego”.

3. Znaczenie duchowe – wyzwanie do samopoznania

3.1. Uwaga na hipokryzję
Jezus krytykuje tendencję do potępiania innych, nie dostrzegając własnych wad.
Jak podkreśla komentarz USCCB, przypowieść wzywa do „rozpoznania własnych grzechów, zanim zaczniemy napominać innych”.

3.2. Wymóg pokory
Ślepy nie ma zdolności do prowadzenia; tak samo człowiek, który nie uznał własnej ślepoty duchowej, nie może być prawdziwym przewodnikiem w wierze.

4. Symbolika „drzazgi” i „belki”

4.1. Drzazga – odnosi się do drobnych, widocznych grzechów lub słabości, które łatwo zauważamy u innych.

4.2. Belka (belka w oku) – symbolizuje poważniejsze, ukryte w nas wady, które nas oślepiają i uniemożliwiają prawdziwe spojrzenie na innych. Revkerry podkreśla, że „belka” to „głębokie przywiązanie do grzechu, które blokuje naszą zdolność do miłości bliźniego.

5. Praktyczne implikacje dla życia chrześcijańskiego

5.1. Modlitwa
Najpierw usuń belkę z własnego oka.
Codzienna rozpoznawcza modlitwa (np. „przyznaję się” w sakramencie pokuty).

5.2. Słowo Boże
„Nie bądźcie jak ślepy prowadzący”.
Czytanie Pisma z otwartym sercem, szukając łaski Ducha Świętego (Lectio Divina).

5.3. Relacje
Unikaj krytykowania, gdy sam masz „belkę”.
Praktyka „miłosierdzia w słowie” – udzielaj konstruktywnej pomocy, nie osądzaj (ePriest).

5.4. Sakramenty
Pokuta usuwa belkę.
Regularne przystępowanie do spowiedzi, aby oczyścić serce (ePriest).

6. Wskazówki homiletyczne

6.1. Rozpocznij od pytania: „czy potrafimy zobaczyć własną ślepotę?”, zachęcając innych do osobistego zastanowienia.

6.2. Użyj obrazu: opis „ślepego prowadzącego” przyciąga uwagę i ilustruje, jak łatwo popełniamy błąd myślenia, że wiemy lepiej niż Bóg.

6.3. Zakończ wezwaniem do przemiany: „zanim będziemy napominać, najpierw przyjdźmy do Jezusa w sakramencie pokuty, aby usunąć naszą belkę”.

7. Podsumowanie

Przypowieść o ślepym i belce jest wezwaniem do wewnętrznego oczyszczenia i autentycznej miłości bliźniego.
Jezus nie odrzuca potrzeby napominania, ale wskazuje, że prawdziwe napomnienie może przyjść tylko po usunięciu własnych przeszkód.
Pokora, modlitwa i sakramentalna pokuta otwierają drogę do prawdziwego przewodnictwa w Chrystusie.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

FRIDAY, Weekday
or the commemoration of the Most Holy Name of Mary

GOSPEL - Lk 6:39-42 (Can a blind man lead a blind man?)

Jesus told his disciples a parable:
"Can a blind man lead a blind man? Will they not both fall into a ditch?
A disciple is not superior to his teacher. But everyone who is fully trained will be like his teacher.
Why do you see the speck in your brother's eye but do not notice the beam in your own? How can you say to your brother, 'Brother, let me remove
the speck from your eye,' while you yourself do not see the beam in your own eye? You hypocrite, first remove the plank from your own eye,
and then you will see clearly to remove the speck from your brother's eye."

MEDITATION

"You hypocrite, first remove the plank from your own eye, and then you will see clearly to remove the speck from your brother's eye" (Luke 6:42)...

What irritates us most in others is what we don't accept in ourselves. Paying attention to a tiny speck in another person's eye can be a manifestation of our resentment, envy, and malice. It can also be a manifestation of genuine concern for the well-being of our neighbor. A plank in the eye prevents us from seeing reality as God sees it: full of goodness, beauty, and love...

We don't have to be sinless to correct someone. However, it's not about correction, but about seeing things through. When we humbly look at our lives, we should conclude that all goodness, our transformation, has been achieved through God's grace and help. It is He who heals and removes all evil, and our task is to be obedient instruments of His mercy...

Jesus encourages us to be "generous," to give abundantly, because we will be repaid in the same measure. He encourages us to seek deeper meaning
in the events of our lives...

"Guiding the Blind" is an encouragement to be responsible for others, guiding them toward goodness. "Disciple and Teacher" reminds us that we must be ready, fully "educated." "A Mote in the Eye" is an admonition not to overuse fraternal correction. A "hypocrite" is an evil, false, and perverse person,
a hypocrite who thinks one thing and says and does another...

For Luke the Evangelist, a Christian who judges, condemns, is unable to relinquish his own convictions, does not live by reconciliation, and does not share.
He is one who has experienced grace himself, but wants to hold others accountable according to "justice." His mistake is placing too much trust in himself, rather than in God's mercy...

Today's teaching is the final part of Jesus' teaching from above. The parable of the beam and the splinter, or rather, a parable about how we look at others and ourselves...

The original Greek of the Gospel uses two very specific words: ?????? (karphos) – means a tiny speck, a splinter, a straw, a very small particle. This word appears only in this passage of the New Testament. The word ????? (dokos) – means a supporting beam, a large structural element of a roof or ceiling...

Jesus deliberately uses an exaggerated contrast between a huge beam and an almost invisible splinter. This is a rhetorical style called hyperbole, often used by rabbis to emphasize the essence of a message...

Spiritual vision has its flaws, just like physical vision. Farsightedness – we see the mistakes of others, not our own. Shortsightedness – we see only our own mistakes and become immersed in them, while others are flawless. Astigmatism – we see only at an angle, inconsistently. Strabismus, cataracts, glaucoma – everything is distorted, exaggerated, out of focus...

Jesus invites us to look through His prism. A look full of truth and love. Not to avoid seeing sin, but to begin to make amends where necessary. Not in someone else, but in ourselves. This is not a Gospel about "leave others alone." It is a Gospel about "start with yourself." And look gently...

Our faith is not oppression. It is hope. The kind that no one else in this world can give us...

We pass judgment too quickly and too easily and fall into the belief that we know and see. This attitude most often characterizes people who are
at the beginning of their faith journey. They felt more confident because they had gained some knowledge and experience, and now they want to teach others...

Jesus cools the enthusiasm of neophytes and self-proclaimed teachers. The path of a disciple is more of a marathon than a sprint, and the more a disciple knows, the more humbly they acknowledge how much they still don't know. It's similar with spiritual vision – we can see many mistakes, sins, and flaws, but do we see them in the right place?...

...Jesus, I ask for a heart free from hypocrisy and sensitive to truth... I ask for the ability to honestly examine my own life... Thank you for treating me according to your mercy, not justice... Thank you for giving me the hope of eternal life... This changes everything in life and allows me to see what is truly important...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 6:39-42, Can a Blind Man Lead a Blind Man?

1. Introduction

The Gospel of Luke 6:39-42 presents one of Jesus' most powerful parables – the parable of the blind leading the blind and the parable of the "splinter
and the beam." This parable calls us to deep self-reflection, humility, and an authentic Christian life.

2. Context and Content of the Parable

Jesus says: "Can a blind man lead a blind man?
Will not both fall into the pit?
(...) Why do you see the speck in your neighbor's eye but not the beam in your own?
First remove the beam from your own eye, and then you will see clearly to remove the speck from your neighbor's eye."

3. Spiritual Meaning – A Challenge to Self-Knowledge

3.1. Beware of Hypocrisy
Jesus criticizes the tendency to condemn others without recognizing our own flaws.
As the USCCB commentary emphasizes, the parable calls for "recognizing our own sins before we rebuke others."

3.2. The Requirement of Humility
A blind person lacks the ability to lead; similarly, a person who has not acknowledged their own spiritual blindness cannot be a true leader in faith.

4. The Symbolism of the "Splinter" and the "Beam"

4.1. The splinter – refers to minor, visible sins or weaknesses that we easily notice in others.

4.2. The beam (log in the eye) – symbolizes the more serious, hidden flaws within us that blind us and prevent us from truly seeing others. Revkerry emphasizes that the "log" is "a deep attachment to sin that blocks our ability to love our neighbor."

5. Practical Implications for the Christian Life

5.1. Prayer
First, remove the log from your own eye.
Daily discerning prayer (e.g., "I confess" in the Sacrament of Penance).

5.2. The Word of God
"Do not be like the blind leading."
Reading Scripture with an open heart, seeking the grace of the Holy Spirit (Lectio Divina).

5.3. Relationships
Avoid criticizing when you yourself have a "log."
Practicing "mercy in speech"—provide constructive help, do not judge (ePriest).

5.4. The Sacraments
Penance removes the log.
Regularly going to confession to cleanse your heart (ePriest).

6. Homiletical Tips

6.1. Begin with the question: "Can we see our own blindness?", encouraging others to reflect on it personally.

6.2. Use an image: The description of the "blind leader" attracts attention and illustrates how easily we fall into the error of thinking we know better than God.

6.3. Conclude with a call to transformation: "Before we admonish, let us first come to Jesus in the Sacrament of Penance to have our stumbling block removed."

7. Summary

The parable of the blind man and the stumbling block is a call to inner purification and authentic love for neighbor.
Jesus does not reject the need for admonition, but points out that true admonition can only come after removing our own obstacles.
Humility, prayer, and sacramental repentance open the way to true leadership in Christ.

 

 

 

 

Flag Counter