SOBOTA, Dzień powszedni
albo wspomnienie Najświętszej Maryi Panny w sobotę

EWANGELIA - Łk 6, 1-5 (Chrystus jest Panem szabatu)

W pewien szabat Jezus przechodził wśród zbóż, a uczniowie zrywali kłosy i jedli, wykruszając ziarna rękami.
Niektórzy zaś z faryzeuszów mówili: «Czemu czynicie to, czego nie wolno w szabat?»
Wtedy Jezus, odpowiadając im, rzekł: «Nawet tego nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego ludzie? Jak wszedł do domu Bożego
i wziąwszy chleby pokładne, sam jadł i dał swoim ludziom? Chociaż samym tylko kapłanom wolno je spożywać».
I dodał: «Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».

MEDYTACJA

Apostołowie poczuli głód. Głód możemy rozumieć bardzo szeroko. Mówimy, że ktoś jest głodny wrażeń, miłości, akceptacji. Istnieje też pojęcie głodu narkotycznego czy nikotynowego. Głód zawsze domaga się zaspokojenia...

Głód jest uczuciem, które pokazuje nam jakiś brak. Świat daje nam dziś wiele propozycji, jak go zaspokoić. Można nawet powiedzieć, że jest on w nas celowo podsycany. Nie zawsze jednak zaspokajanie głodu jest dla nas dobre...

Jezus pozwolił Apostołom złamać szabat i zjeść ziarna zbóż. Ich głód wynikał z prawdziwej potrzeby, dlatego On pozwolił im go zaspokoić. Jezus chce zaspokoić również nasz głód i wie najlepiej, w jaki sposób to zrobić, żeby było to dla nas dobre...

Przestrzeganie przepisów prawa, wypełnianie przykazań, unikanie tego, czego prawo zabrania, to wielkie wyzwanie dla ludzi wierzących nie tylko
w starożytności, ale także dzisiaj. Pytanie, ‘co wolno, a czego nie wolno czynić’ powraca do nas i jest przeżywane mniej lub bardziej boleśnie w zależności od wielu czynników...

Jedni są skrupulantami, akcentującymi przepisy i przykazania. Inni odrzucają ‘przepisy’, wiążąc się bardziej z własną pseudowolnością, a nierzadko rozchwianiem emocjonalnym i duchowym. Pytanie, jakie powinniśmy stawiać to nie to ‘co mam czynić dla Boga’, ale raczej ‘jaki obraz Boga w sobie noszę i jak on warunkuje moje decyzje’?...

‘Wolność chrześcijanina’ nie jest samowolą ani uleganiem impulsywności, ale i nie trzyma się kurczowo przepisów i reguł. Jej istotą jest ‘przylgnięcie’ do Boga, przyjęcie Jego praw i przykazań oraz kierowanie się wymogami miłości, łagodności i służby wobec wszystkiego, co On stworzył i powołał do życia. Wolność chrześcijanina jest skierowana przede wszystkim wobec innych, nie dla siebie...

Jezus i uczniowie przechodzą przez pola. Zgłodnieli, zaczęli wykruszać ziarno z kłosów. I wtedy zaczyna się spór z faryzeuszami. Dla niektórych z nich to była praca zabroniona w szabat, bo kojarzyła się ze żniwami. Ale Jezus przypomina: „To nie przepisy są najważniejsze. Tylko człowiek. I miłość”...

Żydzi, oprócz Dekalogu, mieli jeszcze 613 dodatkowych przykazań (micwot). Regulowały one wszystko. To nie były złe prawa, bo miały pomagać w życiu
z Bogiem. Ale z czasem stały się ważniejsze niż Bóg...

Jezus pokazuje coś innego. Mówi: „Ja jestem Panem szabatu.” To znaczy: 'Nie prawo was zbawi, ale Ja. Nie system, nie kontrola, ale miłość, relacja'. Zadajmy sobie więc pytanie kto naprawdę rządzi w moim życiu? Czy moje chrześcijaństwo to tylko zasady, praktyki, kontrola? Czy też jest to relacja z Jezusem, który widzi, że jestem głodny i mówi: „Weź. Jedz. Ja cię nakarmię”. Bo tylko On jest Panem, także naszego codziennego głodu…

Jezus ukazuje, że szabat został ustanowiony dla dobra człowieka. Choć od początku nie był uciążliwym zestawem zakazów, to jednak interpretacja faryzeuszy zniekształciła jego pierwotne znaczenie. Przywołując Dawida, Jezus pokazał, że prawo naturalne i potrzeba człowieka mogą mieć pierwszeństwo przed literalnym przestrzeganiem Prawa...

Jezus, jako „Pan szabatu”, ustanawiając swoim boskim autorytetem nowe zasady, potwierdza zarazem swoją tożsamość jako tego, który dał przykazania...

Tradycja świętowania szabatu weszła w nową fazę, gdy Zmartwychwstały przekroczył granice życia i śmierci, stając się Zwycięzcą. W ten sposób ożywił
w swoich uczniach świadomość przyniesionej przez Siebie wolności i inspiruje do tego, aby składać swoje życie jako ofiarę miłą Bogu. W ten sposób objawia się pierwszeństwo łaski nad rygorem przepisów, które pozwala oddawać cześć Bogu w duchu i prawdzie...

Korzenie etymologiczne szabatu odsyłają do idei zakończenia działania. Wpisanie go w Dekalog jako czasu błogosławienia Boga za dzieło stworzenia (Wj 20, 11)
i wyzwolenia (Pwt 5, 15) pokazuje, że jego podstawowym wymiarem jest spotkanie z Wszechmogącym...

Bóg, który ustanawia szabat, jest Jego Panem, właścicielem. Jemu zależy na czasie bliskości z człowiekiem i On go inicjuje. Zatem wszelkie pytania
o rozumienie szabatu nie mają być kierowane do interpretatorów prawa, ale do Boga. A wyznacznikiem dobrze przeżytego szabatu czy niedzieli jest doświadczenie Jego Osoby. Dlatego dla chrześcijan ważniejszy jest de facto dzień po szabacie (niedziela), ze względu na Jezusa Zmartwychwstałego...

...Jezu, proszę o zdolność rozeznawania wydarzeń dnia w świetle Bożego Słowa... Proszę o łaskę prawdziwego zrozumienia i przeżywania dnia Pańskiego – niedzieli... Dziękuję za wolność, jaką nam zostawiasz i do jakiej nas zachęcasz...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 6, 1-5, Chrystus jest Panem szabatu

Wprowadzenie

Ewangelia Łk 6, 1-5 przedstawia pierwsze publiczne starcie Jezusa z faryzeuszami w sprawie szabatu.
Tekst ukazuje, jak Chrystus redefiniuje prawdziwe znaczenie szabatu, odwołując się do Pisma i własnego autorytetu.

1. Kontekst historyczny

Szabat był dniem odpoczynku ustanowionym w Prawie Mojżeszowym (Wyj 20, 8-11).
Faryzeusze pilnowali ścisłego przestrzegania zakazów prac w tym dniu, co stało się narzędziem do oceniania pobożności (Łk 6, 2).

2. Przypadek uczniów (w. 1-2)

Uczniowie zrywali kłosy i jedli je, co według faryzeuszy było „niewłaściwe” w szabat (Łk 6, 1-2).
Jezus nie potępia ich, lecz wskazuje na potrzebę: „byli głodni” (w. 5).

3. Odwołanie do Dawida (w. 3-4)

Jezus przywołuje przykład Dawida, który zjadł chleb ofiarny w świątyni, mimo że był on zarezerwowany wyłącznie dla kapłanów (Łk 6, 3-4).
To przypomnienie o tym, że prawo nie ma pierwszeństwa przed miłosierdziem i potrzebą człowieka.

4. „Syn Człowieka jest Panem szabatu” (w. 5)

Stwierdzenie to podkreśla Jezusowy autorytet nad interpretacją Prawa (Łk 6, 5).
W tradycji katolickiej „Syn Człowieka” wskazuje na Mesjasza, którego misją jest pełne objawienie woli Bożej i odkupienie (zapisane w Ewangelii).

5. Teologiczne implikacje

5.1. Miłosierdzie ponad formalizm
Prawo służy człowiekowi, nie odwrotnie (por. Łk 6, 3-4).

5.2. Władza Chrystusa
Jezus jest ostatecznym interpretatorem i wypełniaczem Prawa (por. Łk 6, 5).

5.3. Szabat jako znak odpoczynku w Chrystusie
Odpoczynek nie polega na legalistycznym wstrzymaniu czynności, lecz na zaufaniu Bogu i otwartości na Jego łaskę (por. Łk 6, 1-5).

6. Zastosowanie w życiu współczesnym

6.1. Priorytet potrzeb
W sytuacjach kryzysowych (głód, choroba) nie powinniśmy przywiązywać sztywnej wagi do przepisów, lecz kierować się miłością i współczuciem.

6.2. Rozpoznawanie autorytetu Chrystusa
W codziennych decyzjach moralnych warto pytać: „Co Jezus by uczynił w tej sytuacji?”, zwłaszcza gdy prawo kanoniczne wydaje się kolidować z duchem Ewangelii.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

SATURDAY, Weekday
or the commemoration of the Blessed Virgin Mary on Saturday

GOSPEL - Lk 6:1-5 (Christ is Lord of the Sabbath)

On a certain Sabbath, Jesus was walking among the grain fields, and the disciples were picking heads of grain and eating, crumbling the kernels
with their hands.
Some of the Pharisees said, "Why are you doing what is unlawful on the Sabbath?"
Then Jesus answered them and said, "Have you not even read what David did when he and his men were hungry? How he entered the house of God
and took the showbread and ate and gave to his men? Although it is lawful for the priests alone to eat it."
And he added, "The Son of Man is Lord even of the Sabbath."

MEDITATION

The apostles felt hungry. We can understand hunger in a very broad sense. We say that someone is hungry for sensations, love, acceptance. There is also
the concept of drug or nicotine cravings. Hunger always demands satisfaction...

Hunger is a feeling that reveals a lack. Today, the world offers us many suggestions for how to satisfy it. One could even say that it is deliberately fueled within us. However, satisfying hunger is not always good for us...

Jesus allowed the Apostles to break the Sabbath and eat grains. Their hunger stemmed from a true need, so He allowed them to satisfy it. Jesus wants to satisfy our hunger as well, and He knows best how to do it so that it is good for us...

Observing the law, fulfilling the commandments, and avoiding what the law prohibits is a great challenge for believers not only in ancient times but also today. The question of "what is permitted and what is not permitted" returns to us and is experienced more or less painfully, depending on many factors...

Some are scrupulous, emphasizing the rules and commandments. Others reject 'regulations,' linking themselves more to their own pseudo-freedom and often emotional and spiritual instability. The question we should be asking is not 'what must I do for God,' but rather 'what image of God do I carry within me
and how does it condition my decisions?'...

'Christian freedom' is not self-will or succumbing to impulsiveness, but neither is it clinging to regulations and rules. Its essence is 'adherence' to God, accepting His laws and commandments, and being guided by the demands of love, gentleness, and service to all that He created and called into being. Christian freedom is directed primarily toward others, not toward oneself...

Jesus and the disciples are walking through the fields. Hungry, they begin to tear grain from the ears of grain. And then the dispute with the Pharisees begins. For some of them, this work was forbidden on the Sabbath because it was associated with the harvest. But Jesus reminds us: "It's not the rules that matter most. Only humanity. And love."

Besides the Ten Commandments, the Jews had 613 additional commandments (mitzvot). They regulated everything. These weren't bad laws, as they were meant to help us live with God. But over time, they became more important than God...

Jesus shows something else. He says: "I am the Lord of the Sabbath." This means: "Not the law will save you, but I. Not a system, not control, but love,
a relationship." So let's ask ourselves who truly rules in my life? Is my Christianity just rules, practices, control? Or is it a relationship with Jesus, who sees that I'm hungry and says: "Take. Eat. I will feed you." Because only He is Lord, including our daily hunger...

Jesus shows that the Sabbath was established for the good of humanity. Although from the beginning it wasn't a burdensome set of prohibitions,
the Pharisees' interpretation distorted its original meaning. By citing David, Jesus demonstrated that natural law and human need can take precedence over literal observance of the Law...

Jesus, as "Lord of the Sabbath," by establishing new rules with his divine authority, simultaneously confirms his identity as the one who gave
the commandments...

The tradition of celebrating the Sabbath entered a new phase when the Risen One transcended the boundaries of life and death, becoming the Victor. In this way, he revived in his disciples the awareness of the freedom he had brought and inspired them to offer their lives as a sacrifice pleasing to God. In this way, the priority of grace over the rigor of regulations is revealed, which allows us to worship God in spirit and truth...

The etymological roots of the Sabbath refer to the concept of the completion of action. Its inclusion in the Ten Commandments as a time of blessing God for His work of creation (Exodus 20:11) and liberation (Deuteronomy 5:15) demonstrates that its fundamental dimension is an encounter with the Almighty...

God, who institutes the Sabbath, is its Lord, its owner. He values ??this time of intimacy with humanity, and He initiates it. Therefore, all questions about
the understanding of the Sabbath should not be directed to interpreters of the law, but to God. And the determinant of a well-lived Sabbath or Sunday
is the experience of Him. Therefore, for Christians, the day after the Sabbath (Sunday) is de facto more important, because of the Risen Jesus...

...Jesus, I ask for the ability to discern the events of the day in the light of God's Word... I ask for the grace to truly understand and live the Lord's Day – Sunday... Thank you for the freedom you leave us and to which you encourage us...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 6:1-5, Christ is Lord of the Sabbath

Introduction

The Gospel of Luke 6:1-5 presents Jesus' first public confrontation with the Pharisees over the Sabbath.
The text shows how Christ redefines the true meaning of the Sabbath, appealing to Scripture and his own authority.

1. Historical Context

The Sabbath was a day of rest established in the Mosaic Law (Exodus 20:8-11).
The Pharisees enforced strict observance of prohibitions against work on this day, which became a tool for assessing piety (Luke 6:2).

2. The Case of the Disciples (vv. 1-2)

The disciples plucked heads of grain and ate them, which the Pharisees considered "improper" on the Sabbath (Luke 6:1-2). Jesus does not condemn them, but points to their need: "They were hungry" (v. 5).

3. Reference to David (vv. 3-4)

Jesus cites the example of David, who ate the bread of offering in the temple, even though it was reserved exclusively for the priests (Luke 6:3-4).
This is a reminder that the law does not take precedence over mercy and human need.

4. "The Son of Man is Lord of the Sabbath" (v. 5)

This statement emphasizes Jesus' authority over the interpretation of the Law (Luke 6:5).
In the Catholic tradition, the "Son of Man" points to the Messiah, whose mission is the full revelation of God's will and redemption (recorded in the Gospel).

5. Theological Implications

5.1. Mercy Above Formalism
The Law serves humanity, not the other way around (cf. Luke 6:3-4).

5.2. The Authority of Christ
Jesus is the ultimate interpreter and fulfiller of the Law (cf. Lk 6:5).

5.3. The Sabbath as a Sign of Rest in Christ
Rest is not a legalistic cessation of activity, but rather trust in God and openness to His grace (cf. Lk 6:1-5).

6. Application to Contemporary Life

6.1. The Priority of Needs
In crisis situations (hunger, illness), we should not attach rigid importance to regulations but be guided by love and compassion.

6.2. Recognizing the Authority of Christ
In everyday moral decisions, it is worth asking: "What would Jesus do in this situation?", especially when canon law seems to conflict with the spirit
of the Gospel.