ŚRODA, Wspomnienie św. Grzegorza Wielkiego, papieża i doktora Kościoła

EWANGELIA - Łk 4, 38-44 (Liczne uzdrowienia)

Po opuszczeniu synagogi Jezus przyszedł do domu Szymona. A wysoka gorączka trawiła teściową Szymona.
I prosili Go za nią.
On, stanąwszy nad nią, rozkazał gorączce, i opuściła ją. Zaraz też wstała uzdrowiona i usługiwała im.
O zachodzie słońca wszyscy, którzy mieli cierpiących na rozmaite choroby, przynosili ich do Niego. On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich.
Także złe duchy wychodziły z wielu, wołając: «Ty jesteś Syn Boży!» Lecz On je gromił i nie pozwalał im mówić, ponieważ wiedziały, że On jest Mesjaszem.
Z nastaniem dnia wyszedł i udał się na miejsce pustynne. A tłumy szukały Go i przyszły aż do Niego; chciały Go zatrzymać, żeby nie odchodził od nich.
Lecz On rzekł do nich: «Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo po to zostałem posłany».
I głosił słowo w synagogach Judei.

MEDYTACJA

Dzisiaj spotykamy Jezusa jako uzdrowiciela, który czyni cuda. Poprzez słowa, dotyk, modlitwę sprawiał, że choroby znikały. Jednocześnie nie chciał, by uwaga koncentrowała się na Nim – uciszał to, co zbyt wcześnie i zbyt głośno mówiło, że jest Bogiem...

Szymon Piotr zaprosił Jezusa do swojego domu. Nie wiadomo, czy wcześniej wiedział o gorączce swojej teściowej i celowo przyprowadził do niej Jezusa, czy też jej choroba zaskoczyła go po powrocie do domu. Ci, którzy byli tam obecni, zaufali Jezusowi i z odwagą prosili Go o pomoc...

Uzdrowiona kobieta usługiwała Jezusowi tak, jak On służył chorym i potrzebującym. Cud uczyniony dla jej zdrowia wzbudził w niej chęć pomocy innym – stała się w tym podobna do Jezusa...

"On zaś na każdego z nich kładł ręce i uzdrawiał ich" (Łk 4, 40). Jezus uzdrawia chorych i uwalnia zniewolonych przez złego ducha. Na słowo Jezusa zło kapituluje...

W praktyce modlitwy o uzdrowienie mierzymy się z trudnościami. Dotykamy żywego Jezusa obecnego w Eucharystii, modlimy się o uzdrowienie i uwolnienie
i nic się nie dzieje. Problem tkwi nie po stronie Boga, ale po stronie człowieka. W Nazarecie Jezus "niewiele zdziałał cudów z powodu ich niedowiarstwa"
(Mt 13, 58)...

Im więcej płaszczyzny swego życia osobistego i wspólnotowego poddajemy panowaniu Jezusa, tym więcej jest w nas obecności Boga. Im bardziej zawierzamy się Bogu, tym więcej On objawia swoją chwałę w nas i przez nas. I dlatego wczoraj i dziś wokół ludzi, którzy nie przeszkadzają Bogu gromadzą się tłumy,
a Zmartwychwstały dokonuje cudów...

Po wyjściu z synagogi Jezus udaje się do domu Piotra, uzdrawia jego teściową, uzdalniając ją do służby. Nie chodzi bowiem o jakieś spektakularne gesty czy wydarzenia, ale o owoce dobra, jakie Boże słowo czy działanie w nas powoduje. Potem Jezus uzdrawia wszystkich cierpiących na różne choroby, egzorcyzmuje
i uwalnia od złego ducha...

O świcie Jezus idzie na miejsce pustynne, by się modlić i odnawiać duchowo, ale nie pozwala zatrzymać się w swojej misji. Znaki, a nawet cuda, są po to, by otwierać umysł i serce człowieka na działanie Boga, a nie dla zatrzymania na sobie...

Ewangelista Łukasz opisuje ideał wspólnoty chrześcijańskiej, zatroskanej o każdego ze swoich członków. To przypomnienie, że bycie uczniem Chrystusa to naśladowanie Pana w Jego trosce o braci, uzdrawiania to uleczenie tego, co nas oddziela, czyli przywracanie szacunku, czci i respektu. To jest prawdziwa terapia, jaką aplikuje nam Jezus...

Ewangelia pokazuje Jezusa, który przychodzi do domu Piotra. Nie na spotkanie z tłumami, ale do zwykłej rodziny, do chorej teściowej Piotra. Pochylił się nad nią i uzdrowił ją, bez wielkich słów, po prostu był i pomógł...

Jezus zaczyna uzdrawianie od wnętrza domu, od bliskich. Nie od spektakularnych cudów, tylko od relacji, które są tuż obok. I dziś robi to samo. Nie odtrąca nikogo. Jeśli mamy trudności, chorobę ciała, duszy, napięcie w relacji – Jezus chce wejść właśnie tam. Dlatego bardzo Go potrzebujemy. Ale ktoś musi Go zaprosić...

Dziś możemy być 'kimś', dla siebie albo dla kogoś innego. Jeśli Go wpuścimy, On naprawdę przyjdzie, bo nigdy nie zostawia nas bez pomocy...

Jezus nie zawsze jest odczuwalny w ten sam sposób. Czasem Jego obecność jest namacalna, jak w przypadku uzdrowienia teściowej Piotra, a innym razem odczuwamy Jego 'nieobecność', jak opisują to często mistycy w swoich duchowych zapiskach...

Gdy odczuwamy brak obecności Jezusa, powinniśmy odwołać się do naszej wiary i do tego, co wcześniej dla nas uczynił. Ważne jest, aby trwać w wierze, nawet gdy nie odczuwamy silnie Jego obecności, i czynić dobro...

Uzdrowienie, które otrzymujemy, jest darem ale jednocześnie zadaniem: powinno prowadzić do służby Bogu oraz do aktywnej miłości i służby bliźnim, a nie tylko do osobistego komfortu. Jezus, który głosił Dobrą Nowinę w synagogach Judei pokazuje, że głoszenie Ewangelii jest istotnym elementem Jego misji
i powinno być również naszym zadaniem, by podążać za Nim jako pielgrzymi nadziei...

Jezus przychodzi najpierw do teściowej Piotra, by ją uzdrowić z gorączki, a potem zaczyna uzdrawiać 'każdego'. Nie wyłącznie fizycznie, bardziej duchowo. Teściowa Piotra zaczęła od razu usługiwać innym. To jest efekt uzdrowienia przez Chrystusa. On dotyka nie tylko ciała, ale przede wszystkim serca, by uwolnić miłość. Uzdrawia nie po to, byśmy byli dla siebie, lecz dla każdego...

...Jezu, proszę o głębokie doświadczenie Twojej obecności i mocy w moim kruchym życiu... Proszę o łaskę patrzenia na chorych braci Twoimi oczyma... Dziękuję za wrażliwość na ludzką biedę i wyciąganie nas z niej...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 4, 38-44, Liczne uzdrowienia

1. Kontekst i wprowadzenie

Passus ten rozpoczyna się bezpośrednio po dramatycznym wypędzeniu nieczystego ducha w synagodze w Nazarecie (Łk 4, 33-36).
Jezus, po tym wydarzeniu, przechodzi „do domu Szymona” (Łk 4, 38).
To przejście z publicznego nauczania i cudów w synagodze do intymnego otoczenia domowego ukazuje zarówno Jego ludzki charakter (odwiedziny
u przyjaciela), jak i boską moc (uzdrawianie, wypędzanie demonów).

2. Analiza wersetów

Werset 38
„Po wyjściu z synagogi wszedł do domu Szymona.
Matka-teściowa Szymona była chora na gorączkę; przywołano go i zapytano o nią.”
Kluczowe elementy:
(1) Przejście do prywatnego domu;
(2) Choroba jako „gorączka” – symbol duchowego i fizycznego cierpienia.
Katolickie odniesienie:
Św. Ambroży podkreśla, że Jezus „odwiedza nie tylko bogatych, ale także ubogich i służbę ubogich” – tutaj objawia się Jego miłosierdzie wobec najbliższego człowieka (Doc 8†L1-L2).

Wersety 39-40
„Stanął nad nią, wyrzucił gorączkę i odejść. Ona wstała i posłużyła im.”
Kluczowe elementy:
(1) Władza Jezusa nad chorobą („wyrzucił” = rozkaz);
(2) Natychmiastowa uzdrowienie;
(3) Odnowiona służba – uzdrowiona staje się „służącą”.
Katolickie odniesienie:
Katolickie komentarze podkreślają, że uzdrowienie nie jest jedynie fizyczne, ale otwiera drogę do służby Bogu i bliźnim (Doc 93†L1-L2).

Werset 41
„Gdy zachodziło słońce, wszyscy chorzy, co różne choroby mieli, przynosili ich do Niego; On kłaść ręce na każdym i uzdrawiał.”
Kluczowe elementy:
(1) Wieczorne przybycie chorych – symboliczny „zachód” jako czas potrzeby;
(2) Dotyk ręki jako znak sakramentalnej obecności i łaski.
Katolickie odniesienie:
Edward Sri zauważa, że dotyk ręki jest „znakiem osobistej interwencji Chrystusa, podobnie jak w sakramentach” (Doc 6†L9-L11).

Wersety 41-42
„Wielu demonów także wypędzał, wołając: ‘Ty jesteś Synem Bożym!’ Lecz On ich uciszał, by nie głosiły, że On jest Mesjaszem.”
Kluczowe elementy:
(1) Przejęcie demonicznego królestwa;
(2) Jezus nie pozwala demonom mówić o Nim – podkreśla, że Jego misja nie polega na spektaklu, lecz na pełnym objawieniu w Słowie i Ciele.
Katolickie odniesienie:
Origen (Doc 2) podkreśla, że wypędzanie demonów potwierdza Mesjańską tożsamość Jezusa, ale Jezus kontroluje, co zostaje publicznie ogłoszone.

Wersety 43-44
„O świcie odszedł w miejsce pustynne.
Tłumy szukały Go i chcąc mu uniemożliwić odejście, przytłoczyły Go.
Jezus rzekł: ‘Muszę głosić dobrą nowinę królestwa Bożego innym miastom, bo po to zostałem posłany.’
I dalej głosił w synagogach Judei.”
Kluczowe elementy:
(1) Pragnienie samotności i modlitwy („miejsce pustynne”);
(2) Odmowa bycia przywiązanym wyłącznie do tłumu;
(3) Misja ewangelizacyjna – „muszę iść do innych miast”.
Katolickie odniesienie:
Sri wskazuje, że ten fragment jest „programatycznym opisem misji Jezusa” – wyprawa do „dalekich części świata” jako zapowiedź Kościelnej misji apostolskiej (Doc 7†L5-L8).
Ambroz podkreśla, że Jezus „nie gardzi samotnością, lecz w niej odnajduje siłę do dalszej służby” (Doc 8†L3-L4).

3. Główne tematy teologiczne

3.1. Moc i współczucie Chrystusa
Jezus jednocześnie leczy ciało (gorączka, różne choroby) i duszę (wypędzanie demonów).
Jego moc nie jest brutalna, lecz pełna miłosierdzia, co odzwierciedla chrześcijańskie rozumienie incarnacji: Bóg przyjmuje nasz ból i przynosi uzdrowienie
(cf. Jan 11, 43-44).

3.2. Służba jako odpowiedź na uzdrowienie
Matka-teściowa natychmiast „posłużyła im”.
To obraz chrześcijańskiej wdzięczności: uzdrowienie powinno przemienić w działanie miłosierdzia wobec innych (Katechizm Kościoła Katolickiego 1503).

3.3. Ewangeliczna misja
„Muszę głosić dobrą nowinę (…) w innych miastach” (Łk 4, 43).
Jezus nie zatrzymuje się w jednej społeczności; Jego powołanie jest uniwersalne.
Kościół rozumie to jako misję apostolską (cf. Lumen Gentium 1).

3.4. Samotność i modlitwa
Odwrócenie się i przejście „w miejsce pustynne” podkreśla potrzebę prywatnego spotkania z Ojcem przed podjęciem dalszej publicznej służby.
Tradycja monastyczna widzi w pustyni miejsce formacji duchowej.

3.5. Kontrola Bożej woli
Jezus ucisza demony, aby nie wypowiadały się przedwcześnie o Jego tożsamości.
To ukazuje, że objawienie Boże przebiega w czasie i miejscu, a nie jako spontaniczny spektakl (Św. Jan Paweł II, Redemptor Hominis 1990).

4. Zastosowanie duchowe

4.1. Wyzwanie dla współczesnego chrześcijanina:
Cierpienie i choroba – jak reagujemy na własne i cudze cierpienie?
Sugerowana odpowiedź:
Naśladować Chrystusa, modlić się o uzdrowienie i być gotowym do służby tym, którym Bóg przywrócił zdrowie (np. wolontariat w szpitalach).

4.2. Wyzwanie dla współczesnego chrześcijanina:
Rozproszenie przez tłumy i media – czy potrafimy wycofać się w „pustynię” modlitwy?
Sugerowana odpowiedź:
Znaleźć regularny czas ciszy i rozważania Pisma, aby usłyszeć Boże wezwanie do dalszej misji.

4.3. Wyzwanie dla współczesnego chrześcijanina:
Ewangelizacja – jak wypełniamy polecenie „muszę iść do innych miast”?
Sugerowana odpowiedź:
Angażować się w dzieła misyjne, zarówno lokalnie (np. parafialne akcje charytatywne), jak i globalnie (wsparcie misjonarzy, współpraca z organizacjami kościelnymi).

4.4. Wyzwanie dla współczesnego chrześcijanina:
Władza nad złem – w jakim stopniu wierzymy, że Jezus ma moc wypędzania „demonstracji” grzechu?
Sugerowana odpowiedź:
Ufajmy sakramentom (np. spowiedź, Eucharystia) jako środkom, w których Chrystus działa w nas, wypędzając duchowe choroby.

5. Podsumowanie

Ewangelia Łk 4, 38-44 ukazuje Jezusa jako uzdrowiciela, który wypędza demony oraz jako misjonarza, którego moc jest zawsze połączona z głębokim współczuciem.
Jego działanie w domu Szymona prowadzi do natychmiastowego uzdrowienia i służby, a jednocześnie otwiera drogę do dalszej, szerszej misji – głoszenia Ewangelii w całym świecie.
Przykład ten zachęca nas do:
- otwierania serca na Boże uzdrowienie i przekształcania go w służbę;
- poszukiwania czasu i miejsca samotności, aby usłyszeć Boże wezwanie;
- aktywnej współodpowiedzialności za głoszenie Dobrej Nowiny w codziennym życiu.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WEDNESDAY, Memorial of St. Gregory the Great, Pope and Doctor of the Church

GOSPEL - Lk 4:38-44 (Numerous Healings)

After leaving the synagogue, Jesus came to Simon's house. Now Simon's mother-in-law was suffering from a high fever.
And they prayed for her.
He stood over her and commanded the fever, and it left her. Immediately she arose, healed, and ministered to them.
At sunset, all who had those sick with various diseases brought them to Him. And He laid His hands on each one and healed them.
Also, demons came out of many, crying out, "You are the Son of God!" But He rebuked them and would not allow them to speak, because they knew He was the Messiah.
When day came, He went out and went into a deserted place. And the crowds were looking for Him and came to Him; They tried to stop Him from leaving them.
But He said to them, "I must preach the good news of the kingdom of God to the other towns as well, for for this I was sent."
And He preached in the synagogues of Judea.

MEDITATION

Today we encounter Jesus as a healer who works miracles. Through words, touch, and prayer, He made diseases disappear. At the same time, He did not want the focus to be on Him—He silenced what was too early and too loudly proclaiming that He was God...

Simon Peter invited Jesus to his home. It is unknown whether he had previously known about his mother-in-law's fever and deliberately brought Jesus to her, or whether her illness surprised him upon his return home. Those present trusted Jesus and boldly asked Him for help...

The healed woman ministered to Jesus just as He ministered to the sick and needy. The miracle performed for her health awakened in her a desire to help others – in this, she became like Jesus...

"And he laid his hands on every one of them and healed them" (Luke 4:40). Jesus heals the sick and frees those enslaved by the evil spirit. At Jesus' word, evil capitulates...

In the practice of prayer for healing, we face difficulties. We touch the living Jesus present in the Eucharist, we pray for healing and deliverance, and nothing happens. The problem lies not with God, but with humanity. In Nazareth, Jesus "did not work many miracles because of their unbelief" (Matthew 13:58)...

The more we surrender our personal and communal lives to Jesus' rule, the more God's presence is within us. The more we entrust ourselves to God,
the more He reveals His glory in us and through us. And that is why yesterday and today crowds gather around people who do not disturb God, and the Risen One performs miracles...

After leaving the synagogue, Jesus goes to Peter's house and heals his mother-in-law, empowering her to serve. This isn't about any spectacular gestures
or events, but about the fruits of goodness that God's word or action produces in us. Then Jesus heals all those suffering from various illnesses, exorcises them, and frees them from the evil spirit...

At dawn, Jesus goes to a deserted place to pray and renew himself spiritually, but he doesn't allow his mission to be halted. Signs, and even miracles, are meant to open the mind and heart of the person to God's action, not to keep them stuck in themselves...

The evangelist Luke describes the ideal of a Christian community caring for each of its members. This is a reminder that being a disciple of Christ means imitating the Lord in His care for our brothers and sisters; healing is about healing what separates us, that is, restoring respect, honor, and awe.
This is the true therapy that Jesus offers us...

The Gospel shows Jesus coming to Peter's house. Not to meet the crowds, but to an ordinary family, to Peter's sick mother-in-law. He leaned over her
and healed her, without grand words, simply being there and helping...

Jesus begins his healing from within the home, from those closest to him. Not with spectacular miracles, but with the relationships that are right there.
And he does the same today. He doesn't reject anyone. If we have difficulties, illness of the body or soul, or tension in relationships – Jesus wants to enter precisely there. That's why we need Him so much. But someone has to invite Him...

Today we can be "someone," for ourselves or for someone else. If we let Him in, He truly comes, because He never leaves us without help...

Jesus isn't always felt in the same way. Sometimes His presence is tangible, as in the case of the healing of Peter's mother-in-law, and other times we feel His "absence," as mystics often describe in their spiritual writings...

When we feel the absence of Jesus' presence, we should appeal to our faith and to what He has done for us before. It is important to remain faithful, even when we do not strongly feel His presence, and to do good...

The healing we receive is a gift, but also a task: it should lead to service to God and to active love and service to others, not just personal comfort. Jesus, who proclaimed the Good News in the synagogues of Judea, shows that proclaiming the Gospel is an essential element of His mission and should also be our task, to follow Him as pilgrims of hope...

Jesus first comes to Peter's mother-in-law to heal her of a fever, and then begins to heal "everyone." Not only physically, but also spiritually. Piotr's mother-in-law immediately began ministering to others. This is the result of Christ's healing. He touches not only the body, but above all the heart, to release love.
He heals not so that we can be for ourselves, but for everyone...

...Jesus, I ask for a profound experience of Your presence and power in my fragile life... I ask for the grace to see my sick brothers through Your eyes...
Thank you for your sensitivity to human misery and for lifting us out of it...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 4:38-44, Numerous Healings

1. Context and Introduction

This passage begins immediately after the dramatic expulsion of an unclean spirit in the synagogue in Nazareth (Luke 4:33-36).
After this event, Jesus moves "to Simon's house" (Luke 4:38).
This transition from public teaching and miracles in the synagogue to the intimate setting of the home reveals both His human character (visiting a friend) and His divine power (healing, casting out demons).

2. Verse Analysis

Verse 38
"After leaving the synagogue, he entered Simon's house. Simon's mother-in-law was sick with a fever; they called him and asked about her."
Key Elements:
(1) Moving to a private home;
(2) Illness as a "fever" – a symbol of spiritual and physical suffering.
Catholic reference:
St. Ambrose emphasizes that Jesus "visits not only the rich, but also the poor and the servants of the poor" – here His mercy towards His closest relatives
is revealed (Doc 8†L1-L2).

Verses 39-40
"He stood over her, cast out the fever, and she departed. She arose and served them."
Key elements:
(1) Jesus' authority over the illness ("cast out" = command);
(2) Immediate healing;
(3) Renewed service – the healed person becomes a "servant."
Catholic reference:
Catholic commentaries emphasize that healing is not merely physical, but opens the way to service to God and others (Doc 93†L1-L2).

Verse 41
“When the sun was setting, all who were sick with various diseases brought them to Him, and He laid His hands on each one and healed them.”
Key Elements:
(1) The evening arrival of the sick – symbolic of “sunset” as a time of need;
(2) The touch of the hand as a sign of sacramental presence and grace.
Catholic Reference:
Edward Sri notes that the touch of the hand is “a sign of Christ’s personal intervention, as in the sacraments” (Doc 6†L9-L11).

Verses 41-42
“He also cast out many demons, crying out, ‘You are the Son of God!’ But He silenced them, lest they should proclaim that He is the Messiah.”
Key Elements:
(1) The taking over of the demonic kingdom;
(2) Jesus does not allow demons to speak about Him – He emphasizes that His mission is not a spectacle, but a full revelation in Word and Flesh.
Catholic reference:
Origen (Doc 2) emphasizes that the casting out of demons confirms Jesus' Messianic identity, but Jesus controls what is publicly announced.

Verses 43-44
"At dawn he withdrew to a deserted place.
The crowds sought Him and, trying to prevent Him from leaving, overwhelmed Him.
Jesus said, 'I must preach the good news of the kingdom of God to other cities, for for this I was sent.'
And he continued preaching in the synagogues of Judea."
Key Elements:
(1) Desire for solitude and prayer ("deserted place");
(2) Refusal to be tied solely to the crowd;
(3) Evangelizing Mission – "I must go to other cities."
Catholic reference:
Sri indicates that this passage is a "programmatic description of Jesus' mission"—a journey to "far-off parts of the world" as a prefiguration of the Church's apostolic mission (Doc 7†L5-L8).
Ambroz emphasizes that Jesus "does not despise solitude, but finds in it the strength to continue serving" (Doc 8†L3-L4).

3. Main Theological Themes

3.1. The Power and Compassion of Christ
Jesus simultaneously heals the body (fever, various illnesses) and the soul (casting out demons).
His power is not brutal but full of mercy, reflecting the Christian understanding of the incarnation: God accepts our pain and brings healing
(cf. John 11:43-44).

3.2. Service as a Response to Healing
The mother-in-law immediately "served them."
This is an image of Christian gratitude: healing should transform into an act of mercy toward others (Catechism of the Catholic Church 1503).

3.3. Gospel Mission
“I must preach the good news (...) in other cities” (Lk 4:43).
Jesus does not stop in one community; His calling is universal.
The Church understands this as an apostolic mission (cf. Lumen Gentium 1).

3.4. Solitude and Prayer
Turning away and moving “to a deserted place” emphasizes the need for a private encounter with the Father before undertaking further public ministry. Monastic tradition sees the desert as a place of spiritual formation.

3.5. Control of God’s Will
Jesus silences the demons so that they do not prematurely declare His identity.
This demonstrates that God’s revelation unfolds in time and place, not as a spontaneous spectacle (St. John Paul II, Redemptor Hominis 1990).

4. Spiritual Application

4.1. Challenge for the Contemporary Christian:
Suffering and Illness – How do we respond to our own and others' suffering?
Suggested Answer:
Imitate Christ, pray for healing, and be ready to serve those whom God has restored to health (e.g., volunteering in hospitals).

4.2. Challenge for the Contemporary Christian:
Distraction by crowds and the media – Can we withdraw into the "desert" of prayer?
Suggested Answer:
Find regular times of silence and meditation on Scripture to hear God's call to further mission.

4.3. A Challenge for the Contemporary Christian:
Evangelization – How do we fulfill the command “I must go to other cities”?
Suggested Answer:
Engage in missionary work, both locally (e.g., parish charities) and globally (supporting missionaries, collaborating with church organizations).

4.4. A Challenge for the Contemporary Christian:
Power over Evil – To what extent do we believe that Jesus has the power to drive out “demonstrations” of sin?
Suggested Answer:
Let us trust in the sacraments (e.g., confession, Eucharist) as the means by which Christ works in us, driving out spiritual illnesses.

5. Summary

Luke 4:38-44 presents Jesus as a healer who casts out demons and as a missionary whose power is always combined with deep compassion.
His action in Simon's house leads to immediate healing and service, while simultaneously paving the way for a further, broader mission – proclaiming
the Gospel throughout the world.
This example encourages us to:
- open our hearts to God's healing and transform it into service;
- seek a time and place of solitude to hear God's call;
- take active responsibility for proclaiming the Good News in our daily lives.