PONIEDZIAŁEK, Dzień powszedni

EWANGELIA - Łk 4, 16-30 (Jezus nieprzyjęty w Nazarecie)

Jezus przyszedł do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie
namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».
Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione.
Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście». A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym łaski słowom, które płynęły z ust Jego. I mówili: «Czy nie jest to syn Józefa?»
Wtedy rzekł do nich: «Z pewnością powiecie Mi to przysłowie: Lekarzu, ulecz samego siebie; dokonajże i tu, w swojej ojczyźnie, tego, co wydarzyło się, jak słyszeliśmy, w Kafarnaum».
I dodał: «Zaprawdę, powiadam wam: Żaden prorok nie jest mile widziany w swojej ojczyźnie. Naprawdę, mówię wam: Wiele wdów było w Izraelu za czasów Eliasza, kiedy niebo pozostawało zamknięte przez trzy lata i sześć miesięcy, tak że wielki głód panował w całym kraju; a Eliasz do żadnej z nich nie został posłany, tylko do owej wdowy w Sarepcie Sydońskiej. I wielu trędowatych było w Izraelu za proroka Elizeusza, a żaden z nich nie został oczyszczony, tylko Syryjczyk Naaman».
Na te słowa wszyscy w synagodze unieśli się gniewem. Porwawszy się z miejsc, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na urwisko góry, na której zbudowane było ich miasto, aby Go strącić. On jednak, przeszedłszy pośród nich, oddalił się.

MEDYTACJA

Jezus przychodzi w swoje rodzinne strony. Jest w miejscach i pośród ludzi, których zna. Z jednej strony, to dla Niego miłe uczucie – być u siebie, a z drugiej – pewne wyzwanie. Nauczanie w synagodze i głoszenie Dobrej Nowiny pośród ludzi, którzy nas dobrze znają, wiąże się z dużą presją...

Jezus głosi wolność, nadzieję, łaskę Boga. Naucza o tym, co otrzymał od Ojca. Wsłuchiwanie się w słowa Ojca i mówienie Jego głosem daje Mu siłę do przezwyciężania ludzkiej niechęci, odtrącenia i agresji...

Osoby w synagodze wsłuchują się i obserwują bacznie każdy gest Jezusa. Jedni przyjmują do serca to, co mówi, drudzy dziwią się Jego mądrości, a jeszcze inni są oburzeni. Jezus jest świadom ich reakcji, a mimo to do każdego z nich przychodzi z tą samą nowiną o wolności...

Uprzedzenia budują mury nieufności i zawężają obraz bliźniego do wąskiej perspektywy. Przyczepianie metki drugiemu człowiekowi wyklucza opcję na zmianę, wzrost ku lepszemu. Z jednej strony nie powinniśmy być naiwnymi, ale z drugiej zaszufladkowanie kogoś może być bardzo krzywdzące. Bywa, iż sam Bóg przemawia przez bliźniego, ale stawiamy opór prawdzie, bo uważamy, że 'dobrze znamy tego człowieka'...

Jezus wraca do Galilei. To ziemia Jego dzieciństwa i dorastania. To także obszar życia i pracy Apostołów. To kraina ‘na granicy’ ziem pogan. Tam Jezus rozpoczyna swoją działalność: naucza, głosi Dobrą Nowinę, czyni cuda...

Synagoga odgrywała w życiu Jezusa ważną rolę. Regularnie uczęszczał do niej ze swoimi rodzicami. W synagodze nauczył się czytać Pismo święte, interpretować je, kształtować według niego swoje życie wiarą. Pomimo ‘podziwu’, jaki wzbudził, doświadczył też odrzucenia i zamknięcia serc...

Los Jezusa jest zapowiedzią losu każdego z uczniów. Trzeba docenić to, co otrzymaliśmy, ale jednocześnie być świadomym, że próby i przeciwności pojawią się raczej prędzej niż później...

Jezus powstał, aby czytać. Nie wybiera fragmentu, ‘natrafia na niego’. To prawdopodobnie czytanie przewidziane na dany szabat. Opatrzność przygotowuje dla nas najlepsze propozycje. To, co wydaje się być zwyczajne, a czasami przypadkowe, kiedy patrzymy na to, jak na moment łaski, staje się światłem i otwiera przed nami nowy horyzont. Jezus jest ‘dobrą nowiną’ w każdym momencie naszego życia...

W Ewangelii słyszymy coś, co można by nazwać mesjańskim exposé Jezusa. To Jego pierwsze wystąpienie publiczne – w synagodze, w rodzinnej miejscowości. Czyta proroka Izajasza i mówi: „To Słowo właśnie się spełnia”. Co to za Słowo? „Ogłosić dobrą nowinę ubogim, opatrywać rany serc złamanych, zapowiadać wolność jeńcom, a niewidomym przejrzenie”...

Jezus przerywa cytat z Iz 61 w połowie zdania. Nie mówi już o „dniu pomsty naszego Boga” – choć taki fragment dalej u proroka jest. Postąpił tak dlatego, że pomsta i sąd należą tylko do Boga. Naszym zadaniem jest: głosić, opatrywać, pocieszać, nieść nadzieję...

Naszą misją jako uczniów Jezusa nie jest osądzanie, toczenie wojen i wojenek domowych. Nasza misją jest opatrywanie ran. Nie straszenie, ale głoszenie wolności. Nie zemsta, ale pokój...

Jezus nas namaścił swoim Duchem i posłał, nie do krzyku, ale do ewangelicznej czułości i nadziei. W czasach niepokoju – to najpilniejsze zadanie...

Każdy człowiek ma w swoim życiu miejsca, które uważa za bliskie sercu. Chce w tych miejscach spotykać życzliwych ludzi. Same jednak dobre chęci nie wystarczają. Można się bowiem rozczarować i w znanym sobie miejscu poczuć jako osoba niepożądana...

Kiedy Jezus pojawił się w rodzinnym Nazarecie, gdzie się wychował, nie został przyjęty jako 'swój', ale jako obcy. Dlaczego? Bo głoszony przez Niego program przerastał mentalność Jego słuchaczy i stał się 'znakiem, któremu sprzeciwiać się będą'. Został odrzucony, podobnie jak inni prorocy...

Zbawcza misja Jezusa trwa nadal. Jej kontynuatorem jest Duch Święty. To On sprawia, że słowo Boże nadal pozostaje Dobrą Nowiną dla słuchaczy, chociaż
u wielu z nich budzi sprzeciw ze względu na radykalne rozwiązania, do których wzywa. To słowo jednak nie przemija, nie traci nic ze swojej mocy ani skuteczności...

Ewangelia wydarza się dziś. Sięgając do tradycji Kościoła, trzeba powtarzać sobie i innym duchową mądrość pierwszych wieków: w naszym życiu istnieją tylko dwie chwile, w których możemy spotkać Boga – to chwila obecna i chwila naszej śmierci. Przeszłość zostawmy Bożemu miłosierdziu, a przyszłość – Bożej opatrzności. Mamy dla siebie tylko „dziś”. Tylko tu i teraz wydarza się nasze zbawienie...

Gdy słyszymy Jezusowe słowa: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście”, to nie tylko wspominamy fragment historii zbawienia, ale w niej uczestniczymy. Chrystus staje dzisiaj przed nami jako Ten, który przyszedł głosić nam dobrą nowinę o zbawieniu...

...Jezu, proszę o dar duchowej przenikliwości w przeżywaniu Twojej obecności... Proszę o łaskę uważnego i otwartego słuchania Słowa Bożego... Dziękuję, że Twoje Słowo jest pocieszeniem na każdy moment życia...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 4, 16-30, Jezus nieprzyjęty w Nazarecie

1. Wstęp

Ewangelia Łukasza otwiera publiczną działalność Jezusa w Nazarecie – mieście, w którym “wychował się”.
Czytanie to ukazuje trzy kluczowe elementy: tradycję synagogalną, profetyczne ogłoszenie i pierwszy dramatyczny konflikt między Mesjaszem a Jego własnym ludem.

2. Kontekst historyczno-teologiczny

2.1. Synagoga jako miejsce nauczania – “jak zwykle wchodził do synagogi w sabat” (Łk 4, 16) wskazuje na stałą praktykę Jezusa, którą narrator podkreśla już
w 4, 15 („nauczał w ich synagogach”).
Jezus wypełniał żydowską tradycję publicznego głoszenia Słowa w miejscu zgromadzenia wiernych.

2.2. Cytat z Izajasza 61, 1-2 – „Duch Pański jest nade mną” (Łk 4, 18-19) to fragment proroczy, który Ewangelista Łukasz wybiera jako tekst kluczowy całego publicznego ministerstwa Jezusa (słowo „anointed” podkreśla Jego misję jako „namaszczonego”).
Jezus jest wypełnieniem obietnicy Mesjasza: przyjmuje misję uwolnienia ubogich, więźniów, ślepych i uciskanych.

2.3. „Własny kraj” – pojęcie to w tradycji wczesnochrześcijańskiej rozumiano jako miejsce pochodzenia (Nazaret) oraz szersze pojęcie Judei, gdzie prorokowie często spotykali się z odmową (Mt 13, 57).
Mesjasz przychodzi do swojego ludu, lecz nie zostaje przyjęty.

3. Analiza wersetów Ewangelii

4, 16-17 – Jezus wchodzi do synagogi i zostaje wyznaczony do czytania.
Jezus nie działa wyjątkowo, lecz zgodnie z tradycją żydowską.
To wprowadza nas w codzienny rytuał, po którym następuje niecodzienne ogłoszenie.

4, 18-19 – Cytat z Izajasza.
„Duch Pański jest na mnie”, „namaszczył mnie”, „przyniosłem dobrą nowinę ubogim”.
Jan Paweł II w homilii Chrztu Świętego podkreślał, że namaszczenie jest znakiem Bożego wyboru i misji zbawienia (cf. 9†L1-8).
Jezus deklaruje, że wypełnia się proroctwo i zaczyna nowy „rok łask”.

4, 20-21 – Jezus zamyka czytanie i mówi: „Dziś spełniła się ta Pismo w waszych uszach”.
To Akt spełnienia – nie tylko zapowiedź, ale już realizacja w Jego osobie.
Wskazuje na incarnację: Słowo stało się ciałem i działa w konkretnym miejscu (9†L9-14).

4, 22-23 – Reakcja tłumu: podziw, ale i sceptycyzm („Czy nie jest synem Józefa?”).
Pokazuje dwuznaczność: jedni podziwiają, inni podważają autorytet.
Origen zwraca uwagę, że odrzucenie we „własnym kraju” jest typowe dla proroków (4†L1-4).

4, 24-27 – Jezus przytacza przykłady Elizeusza i Elizeusza (Elisa) oraz Naamana.
Uniwersalny zasięg misji – Bóg działa także poza Izraelem.
Edward Sri podkreślał, że te przykłady zapowiadają misję otwartą na wszystkie narody (7†L8-12).

4, 28-30 – Gniew tłumu, wypędzenie Jezusa z miasta.
Reakcja wrogości i pierwszy dramat w publicznej służbie Jezusa.
Niewysłowiona wrogość symbolizuje przyszłe odrzucenie Jezusa w Jerozolimie i w całym świecie (8†L10-14).

4. Znaczenie teologiczne

4.1. Mesjasz - nauczyciel
Jezus nie przychodzi jedynie jako cudotwórca, ale jako głosiący Słowo w synagodze, co ukazuje Jego rolę jako Nowego Mojżesza (prorokowanie, nauczanie, uzdrawianie).

4.2. Spełnienie proroctwa
Poprzez cytat z Izajasza Jezus otwiera nowy etap zbawienia, w którym Duch Święty jest źródłem Jego mocy (Łk 4, 14-15).

4.3. Uniwersalność misji
Przywołując uzdrowienie Naamana i wdzięczność Syjonu, Jezus zapowiada Jubileusz (wyzwolenie) nie tylko dla Żydów, ale dla wszystkich ludzi (7†L8-12).

4.4. Odwrócenie oczekiwań
Odrzucenie w własnym mieście wskazuje, że Boża łaska nie zależy od ludzkiej aprobaty, a jedynie od wierności Bogu (4†L1-4).

5. Współczesne zastosowanie

5.1. Brak przyjęcia
Wielu wierzących czuje się odrzucony w rodzinie lub w środowisku.
Jezus pokazuje, że odrzucenie nie jest znakiem niepowodzenia; raczej jest częścią drogi zwiastowania Ewangelii.

5.2. Misja w świecie
Kościół jest wezwany do „uwolnienia uciśnionych” i „przywracania wzroku niewidomym”.
Cytat z Izajasza jest misją Kościoła: działa na rzecz ubogich, więźniów współczesnych (np. uzależnień, ubóstwa) i wszystkich, którzy potrzebują duchowego oświecenia.

5.3. Dialog między wiarą a kulturą
Współczesny „syn własnego kraju” może spotkać się z sceptycyzmem.
Jezus nie unikał konfrontacji; odważnie głosił prawdę, nawet jeśli to wywoływało gniew.
Wspólnota musi odważnie świadczyć o Ewangelii, nie szukając jedynie aprobaty.

6. Podsumowanie

Ewangelia Łukasza 4, 16-30 jest wprowadzeniem do całego publicznego ministerium Jezusa: synonimem tradycji i nowej nadziei.
Poprzez cytat z Izajasza Jezus ogłasza, że Jego misja jest zarówno spełnieniem Starego Przymierza, jak i zapowiedzią uniwersalnego zbawienia.
Odmowa w Nazarecie jest przestrogą, że prawda Boża nie zawsze spotyka się z ludzką aprobatą, ale zawsze pozostaje wierna.
Kościół, naśladując Mesjasza, ma nieść dobrą nowinę ubogim i uciskanym, przyjmując jednocześnie możliwość bycia odrzuconym we „własnym kraju”, ale wierząc w ostateczne zwycięstwo Ducha Świętego.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

MONDAY, Weekday

GOSPEL - Lk 4:16-30 (Jesus Not Welcomed in Nazareth)

Jesus came to Nazareth, where he had been brought up. On the Sabbath day, as was his custom, he went to the synagogue and stood up to read.
The book of the prophet Isaiah was handed to him. Unrolling the book, he found the place where it was written: "The Spirit of the Lord is upon me, because he has anointed me to preach good news to the poor, to proclaim liberty to captives and recovery of sight to the blind, to set the oppressed free, to proclaim the year of the Lord's favor."
He rolled up the book, gave it back to the attendant, and sat down. And the eyes of all in the synagogue were fixed on him.
Then he began to say to them, "Today this Scripture has been fulfilled in your hearing." And all testified to Him and marveled at the gracious words that came from His mouth. And they said, "Is not this Joseph's son?"
Then He said to them, "You will surely say to Me this proverb: 'Physician, heal yourself!' Do also here in your own country what we have heard has happened in Capernaum."
He added, "Truly, I say to you, no prophet is accepted in his own country. Truly, I say to you, there were many widows in Israel in the days of Elijah, when heaven was shut up for three years and six months, and a great famine came over all the land. And to none of them was Elijah sent, but rather to
a widow in Sarepta of Sidon. And there were many lepers in Israel in the time of Elisha the prophet, and not one of them was cleansed, except Naaman the Syrian." At these words, everyone in the synagogue was filled with anger. They rose from their places, threw Him out of the city, and led Him to
the edge of the hill on which their city was built, intending to throw Him down. But He, passing through their midst, withdrew.

MEDITATION

Jesus returns to His hometown. He is in places and among people He knows. On the one hand, it is a pleasant feeling for Him to be at home, but on the other, it is a certain challenge. Teaching in the synagogue and proclaiming the Good News among people who know us well involves great pressure...

Jesus proclaims freedom, hope, and the grace of God. He teaches about what He has received from the Father. Listening to the Father's words and speaking with His voice gives Him the strength to overcome human reluctance, rejection, and aggression...

The people in the synagogue listen closely and observe Jesus' every gesture. Some take what He says to heart, others marvel at His wisdom, and still others are outraged. Jesus is aware of their reactions, yet He comes to each of them with the same message of freedom...

Prejudice builds walls of distrust and narrows the image of one's neighbor to a narrow perspective. Putting labels on another person excludes the possibility
of change, of growth for the better. On the one hand, we shouldn't be naive, but on the other, pigeonholing someone can be very harmful. Sometimes God Himself speaks through our neighbor, but we resist the truth because we think we 'know this person well'...

Jesus returns to Galilee. This is the land of His childhood and adolescence. It is also the area of ??the Apostles' life and work. It is a land 'on the border' of pagan lands. There Jesus begins his ministry: teaching, proclaiming the Good News, performing miracles...

The synagogue played an important role in Jesus' life. He regularly attended it with his parents. In the synagogue, he learned to read the Holy Scriptures, interpret them, and shape his life of faith according to them. Despite the 'admiration' he aroused, he also experienced rejection and closed hearts...

Jesus's fate foreshadows the fate of each of the disciples. We must appreciate what we have received, but at the same time be aware that trials
and adversities will arise sooner rather than later...

Jesus rose to read. He doesn't choose a passage; he 'encounters it.' This is likely the reading scheduled for a given Sabbath. Providence prepares the best suggestions for us. What seems ordinary, and sometimes accidental, when we look at it as a moment of grace, becomes light and opens up a new horizon for us. Jesus is the 'good news' in every moment of our lives...

In the Gospel, we hear what could be called Jesus' messianic exposé. This is his first public address – in the synagogue, in his hometown. He reads
the prophet Isaiah and says: "This Word is now being fulfilled." What is this Word? "To proclaim good news to the poor, to bind up the brokenhearted, to proclaim freedom to the captives, and recovery of sight to the blind"...

Jesus interrupts the quote from Isaiah 61 mid-sentence. He no longer speaks of "the day of vengeance of our God" – although such a passage is later
in the prophet. He did this because vengeance and judgment belong only to God. Our task is to proclaim, to bind, to comfort, to bring hope...

Our mission as disciples of Jesus is not to judge, to wage wars and civil wars. Our mission is to bind up wounds. Not to frighten, but to proclaim freedom.
Not revenge, but peace...

Jesus anointed us with his Spirit and sent us forth, not to shout, but to evangelical tenderness and hope. In times of unrest – this is the most urgent task...

Every person has places in their life that they consider close to their heart. They want to meet friendly people in these places. However, good intentions alone are not enough. One can be disappointed and feel unwelcome in a familiar place...

When Jesus appeared in his hometown of Nazareth, where he grew up, he was not welcomed as 'one of our own' but as a stranger. Why? Because
the program he proclaimed surpassed the mentality of his listeners and became 'a sign that will be opposed.' He was rejected, like other prophets...

Jesus's saving mission continues. Its continuator is the Holy Spirit. It is He who ensures that the Word of God remains Good News for its listeners, even though many of them resist the radical solutions it calls for. This word, however, does not pass away; it loses none of its power or effectiveness...

The Gospel is happening today. Drawing on the tradition of the Church, we must repeat to ourselves and others the spiritual wisdom of the first centuries:
in our lives, there are only two moments in which we can encounter God – the present moment and the moment of our death. Let us leave the past to God's mercy, and the future to God's providence. We have only "today" for ourselves. Only here and now does our salvation happen...

When we hear Jesus' words: "Today these words of Scripture have been fulfilled in your hearing," we not only recall a fragment of salvation history, but participate in it. Christ stands before us today as the One who came to proclaim the good news of salvation...

...Jesus, I ask for the gift of spiritual insight in experiencing Your presence... I ask for the grace of attentive and open listening to the Word of God... Thank you that Your Word is a comfort for every moment of life...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 4:16-30, Jesus Not Received in Nazareth

1. Introduction

Luke's Gospel opens with Jesus' public ministry in Nazareth – the city where he was "brought up."
This reading reveals three key elements: the synagogue tradition, the prophetic announcement, and the first dramatic conflict between the Messiah and His own people.

2. Historical and Theological Context

2.1. The Synagogue as a Place of Teaching – "As usual, he entered the synagogue on the Sabbath" (Luke 4:16) indicates Jesus' constant practice, which
the narrator emphasizes already in Luke 4:15 ("he taught in their synagogues").

2.2. The quote from Isaiah 61:1-2 – “The Spirit of the Lord is upon me” (Luke 4:18-19) is a prophetic passage that the Evangelist Luke chooses as a key text for Jesus’ entire public ministry (the word “anointed” emphasizes His mission as “anointed”).
Jesus is the fulfillment of the Messiah’s promise: He accepts the mission to free the poor, prisoners, the blind, and the oppressed.

2.3. “One’s own land” – in early Christian tradition, this concept was understood to refer to the place of origin (Nazareth) and the broader concept of Judea, where prophets were often rejected (Matthew 13:57).
The Messiah comes to His people but is not welcomed.

3. Analysis of the Gospel Verses

4:16-17 – Jesus enters the synagogue and is appointed to read.
Jesus does not act exceptionally, but in accordance with Jewish tradition. This introduces us to a daily ritual, followed by an unusual announcement.

4:18-19 – A quote from Isaiah.
“The Spirit of the Lord is upon me,” “he has anointed me,” “I have brought good news to the poor.”
In his Baptismal homily, John Paul II emphasized that anointing is a sign of God’s choice and mission of salvation (cf. 9†L1-8).
Jesus declares that prophecy is being fulfilled and a new “year of grace” begins.

4:20-21 – Jesus concludes the reading and says: “Today this Scripture has been fulfilled in your ears.”
This is an Act of Fulfillment – ??not just a prediction, but already a realization in His person.
It points to the incarnation: the Word became flesh and acts in a specific place (9†L9-14).

4:22-23 – The crowd's reaction: admiration, but also skepticism (“Is he not Joseph's son?”).

This demonstrates an ambiguity: some admire, others question authority.
Origen points out that rejection in “their own land” is typical of prophets (4†L1-4).

4:24-27 – Jesus cites the examples of Elisha and Elisha (Elisa) and Naaman.
The universal scope of the mission – God works beyond Israel as well.
Edward Sri emphasized that these examples foreshadow a mission open to all nations (7†L8-12).

4:28-30 – The crowd's anger, the expulsion of Jesus from the city.
The hostile reaction and the first drama in Jesus' public ministry.
The unspeakable hostility symbolizes the future rejection of Jesus in Jerusalem and throughout the world (8†L10-14).

4. Theological Significance

4.1. Messiah - Teacher
Jesus does not come merely as a miracle worker, but as a preacher in the synagogue, which reveals His role as the New Moses (prophesying, teaching, healing).

4.2. Fulfillment of Prophecy
Through a quotation from Isaiah, Jesus opens a new stage of salvation, in which the Holy Spirit is the source of His power (Luke 4:14-15).

4.3. Universality of Mission
Recalling the healing of Naaman and the gratitude of Zion, Jesus announces a Jubilee (liberation) not only for the Jews but for all people (7†L8-12).

4.4. Reversal of Expectations
Rejection in one's own city indicates that God's grace does not depend on human approval, but only on faithfulness to God (4†L1-4).

5. Contemporary Application

5.1. Lack of Acceptance
Many believers feel rejected in their families or communities.
Jesus shows that rejection is not a sign of failure; rather, it is part of the journey of proclaiming the Gospel.

5.2. Mission in the World
The Church is called to "liberate the oppressed" and "give sight to the blind."
The quotation from Isaiah is the Church's mission: it works on behalf of the poor, modern prisoners (e.g., addictions, poverty), and all those in need
of spiritual enlightenment.

5.3. Dialogue Between Faith and Culture
The modern "son of one's own country" may encounter skepticism.
Jesus did not shy away from confrontation; he boldly proclaimed the truth, even when it provoked anger.
The community must boldly bear witness to the Gospel, not seeking merely approval.

6. Summary

Luke 4:16-30 is an introduction to Jesus' entire public ministry: synonymous with tradition and new hope.
Through a quotation from Isaiah, Jesus proclaims that His mission is both the fulfillment of the Old Covenant and the foretelling of universal salvation.
The refusal at Nazareth is a warning that God's truth does not always meet with human approval, but it always remains faithful.
The Church, imitating the Messiah, is to bring good news to the poor and oppressed, while accepting the possibility of being rejected in "our own country," but believing in the ultimate victory of the Holy Spirit.