WTOREK, Dzień powszedni
albo wspomnienie rocznicy poświęcenia rzymskiej Bazyliki Najświętszej Maryi Panny
EWANGELIA - Mt 14, 22-36 (Jezus chodzi po jeziorze)
Gdy tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał.
Łódź zaś była już o wiele stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się, myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli.
Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!»
Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!»
A On rzekł: «Przyjdź!» Piotr wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie, podszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!»
Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?»
Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: «Prawdziwie jesteś Synem Bożym».
Gdy się przeprawili, przyszli do ziemi Genezaret. Ludzie miejscowi, poznawszy Go, posłali po całej tamtejszej okolicy i znieśli do Niego wszystkich chorych, prosząc, żeby ci przynajmniej frędzli Jego płaszcza mogli się dotknąć; a wszyscy, którzy się Go dotknęli, zostali uzdrowieni.
MEDYTACJA
Bóg jest panem świata. Wszystko, co nas otacza, wyszło spod Jego wszechmocnej ręki. Woda, góry, wiatr, ziemia, całe stworzenie jest Mu posłuszne...
Pomimo swojej wielkości i nieskończonej mocy Bóg zawsze stoi przy człowieku, patrzy na niego czule i jest gotowy wyciągnąć do niego rękę. Niezależnie od tego, gdzie teraz jesteśmy, z jakimi trudnościami zmagamy się, On pragnie być przy nas, ogarnąć nas swoją miłością i podtrzymać nas, gdy nie mamy już sił...
Jedyną koniecznością, której potrzebuje Bóg, by działać w naszym życiu, jest zaufanie. Nie jakieś wielkie i bezwarunkowe, ale takie, które możemy Mu zaoferować w tym konkretnym momencie swojego życia...
"Czemu zwątpiłeś?" (Mt 14, 31). Zwątpienie to stan zawieszenia pomiędzy wiarą i jej odrzuceniem. Wszyscy go doświadczamy. Piotr jest symbolem każdego ucznia i całego Kościoła. Kiedy nasz wzrok jest utkwiony w Panu, kiedy dajemy posłuch Jego wezwaniu, ożywa w nas ufność i odwaga. Wtedy, kiedy koncentrujemy się na trudnościach, ogarnia nas strach i niepokój...
Łódź jest symbolem wspólnoty, Kościołem, miejscem wiary. Jezus jest w niej obecny w wierze uczniów, w swoim słowie oraz w chlebie Eucharystii...
W dzisiejszej Ewangelii mamy 'myślenie o zjawie' przestraszonych uczniów i 'poznanie Go' przez ludzi na brzegu, którzy stają się 'rozesłanymi posłańcami', którzy uwierzyli w moc Jego słowa i zostali uzdrowieni. Czasami uczniowie mogą czuć się zawstydzeni przez wiarę tych, którzy przychodzą z obrzeży wspólnoty Kościoła i są jakby wyrwani z otchłani grzechu...
Jezioro Genezaret leży najniżej ze wszystkich jezior świata, około 210 metrów poniżej poziomu morza. To jest wielka depresja. To ważna wskazówka. Czasami mamy poczucie, że jesteśmy właśnie tam - na dnie, że toniemy w problemach, w lękach, w grzechach, depresji i w samotności, że nie możemy już się wydostać. Ale jest przecież On. Jak wtedy, gdy Piotr zaczął tonąć, a Jezus wyciągnął do niego rękę, tak może być z nami...
"Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: <Panie, ratuj mnie!>” (Mt 14, 30). Wiara rodzi się w zaufaniu, a rozwija w miarę odchodzenia od lęku. Scena z jeziora ukazuje uczniów zmagających się z przeciwnościami, gdy Jezus przychodzi do nich w sposób przekraczający ludzkie wyobrażenia...
Obecność Jezusa nie usuwa burzy, ale wnosi pokój w jej centrum. Piotr, wychodząc na wodę, wchodzi w przestrzeń radykalnego zawierzenia. Gdy patrzy na Chrystusa, idzie, ale gdy zaczyna wątpić, tonie...
Wiara nie jest stanem statycznym, lecz relacją, która domaga się stałego zwracania się ku Jezusowi. Zbawienie przychodzi w momencie wołania: „Ratuj mnie”. Wiara to droga przez wzburzone fale, ale z Chrystusem, który naprawdę jest Panem...
...Jezu, proszę o łaskę przylgnięcia do Ciebie z całą swoją biedą... Proszę o łaskę rozpoznania Ciebie w rzeczywistości wokół, bez uwięzienia we własnych lękach i wyobrażeniach... Dziękuję za Twoje Słowo i Eucharystię, którą znajduję we wspólnocie Kościoła...
KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Mt 14, 22-36, Jezus chodzi po jeziorze
Wprowadzenie
Rozdział 14 Ewangelii według Mateusza przedstawia dwa znaczące wydarzenia: ścięcie Jana Chrzciciela i cudowne chodzenie Jezusa po wodzie, wraz
z uzdrowieniami w Genezaret.
Te wydarzenia ukazują zarówno ludzką słabość i grzech, jak i boską moc oraz współczucie Jezusa.
Ścięcie Jana Chrzciciela (Mt 14, 1-12)
Chociaż Ewangelia dnia dotyczy wersetów 22-36, kontekst poprzedzających wersetów jest kluczowy dla zrozumienia reakcji Jezusa i Jego uczniów.
Ewangelista Mateusz rozpoczyna ten rozdział od relacji o Herodzie, który słyszał o Jezusie i myślał, że to Jan Chrzciciel powstał z martwych.
Herod uwięził Jana z powodu Herodiady, żony swojego brata Filipa, ponieważ Jan mówił mu, że nie wolno mu jej mieć.
Herod chciał zabić Jana, ale bał się tłumu, który uważał Jana za proroka.
W dniu urodzin Heroda, córka Herodiady tańczyła i spodobała się Herodowi tak bardzo, że przysiągł jej dać, o co poprosi.
Za namową matki, poprosiła o głowę Jana Chrzciciela na tacy.
Król był zasmucony, ale ze względu na przysięgę i gości, kazał to uczynić.
Jan został ścięty w więzieniu, a jego głowę przyniesiono dziewczynie, która zaniosła ją matce.
Uczniowie Jana zabrali jego ciało i pochowali je, a następnie poszli i opowiedzieli o tym Jezusowi.
Ten fragment ukazuje moralne zepsucie dworu Heroda i tragiczne konsekwencje grzechu.
Jan Chrzciciel, jako prorok, odważnie głosił prawdę, nawet wobec władzy, co ostatecznie doprowadziło do jego męczeńskiej śmierci.
Jego śmierć jest świadectwem wierności prawdzie i sprawiedliwości.
Jezus chodzi po wodzie i Piotr tonie (Mt 14, 22-33)
Po usłyszeniu o śmierci Jana Chrzciciela, Jezus oddalił się łodzią na pustkowie, aby być sam.
Tłumy jednak podążyły za Nim pieszo.
Kiedy wyszedł na brzeg, zobaczył wielki tłum, ulitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
Wieczorem, po cudownym rozmnożeniu chleba i ryb, Jezus natychmiast nakazał uczniom wsiąść do łodzi i popłynąć na drugą stronę, podczas gdy On sam odprawił tłumy.
Następnie udał się na górę, aby samemu modlić się.
Łódź z uczniami była już daleko od lądu, miotana falami, ponieważ wiatr był przeciwny.
W czwartej straży nocnej (między 3 a 6 rano) Jezus przyszedł do nich, idąc po morzu.
Uczniowie, widząc Go idącego po wodzie, przestraszyli się, myśląc, że to zjawa, i krzyknęli ze strachu.
Natychmiast Jezus przemówił do nich, mówiąc: „Odwagi, to Ja jestem; nie bójcie się!”.
Piotr, zawsze gorliwy i wyrywny, odpowiedział: „Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do Ciebie po wodzie”.
Jezus powiedział: „Przyjdź”.
Piotr wyszedł z łodzi i zaczął iść po wodzie w kierunku Jezusa.
Jednak gdy zauważył silny wiatr, przestraszył się i zaczął tonąć, wołając: „Panie, ratuj mnie!”.
Jezus natychmiast wyciągnął rękę, pochwycił go i powiedział: „O małej wiary, czemu zwątpiłeś?”.
Ten epizod jest pełen głębokiego znaczenia duchowego.
Chodzenie Jezusa po wodzie jest znakiem Jego boskiej mocy i panowania nad naturą.
Jest to również 'znak' Jego obecności i stałej czujności nad uczniami i Kościołem.
Upadek Piotra, który zaczął tonąć, gdy zwątpił, podkreśla znaczenie wiary.
Jak zauważa św. Jan Chryzostom, to nie atak wiatru, lecz brak wiary Piotra spowodował jego upadek.
Gdyby jego wiara była niezachwiana, z łatwością oparłby się wiatrowi.
Papież Jan Paweł II podkreślał, że wiara Piotra nie była jeszcze solidna; brakowało jej całkowitego zawierzenia Chrystusowi, całkowitej ufności w Nim w chwili wielkiej próby.
Kiedy Jezus i Piotr weszli do łodzi, wiatr ustał.
Ci, którzy byli w łodzi, oddali Mu pokłon, mówiąc: „Prawdziwie jesteś Synem Bożym”.
To wydarzenie stopniowo prowadziło uczniów do głębszego zrozumienia tożsamości Jezusa.
Uzdrowienia w Genezaret (Mt 14, 34-36)
Po przeprawie, przybyli do ziemi Genezaret.
Kiedy ludzie z tego miejsca rozpoznali Jezusa, rozesłali wiadomość po całej okolicy i przyprowadzili do Niego wszystkich chorych.
Błagali Go, aby mogli dotknąć choćby frędzli Jego płaszcza; i wszyscy, którzy dotknęli, zostali uzdrowieni.
Ten fragment ukazuje współczucie Jezusa i Jego moc uzdrawiania.
Ludzie w Genezaret mieli wiarę, że samo dotknięcie Jego płaszcza przyniesie uzdrowienie, co świadczy o ich głębokim przekonaniu o Jego boskiej mocy.
Jezus, w swoim miłosierdziu, odpowiadał na ich wiarę, przynosząc uzdrowienie i nadzieję.
Podsumowanie
Rozdział 14 Ewangelii Mateusza przedstawia kontrast między ciemnością grzechu i śmierci (ścięcie Jana Chrzciciela), a światłem boskiej mocy i miłosierdzia Jezusa.
Cud chodzenia po wodzie i uzdrowienia w Genezaret są istotnymi znakami, które objawiają Jezusa jako prawdziwego Syna Bożego, mającego władzę nad naturą i chorobą.
Upadek Piotra służy jako przypomnienie o znaczeniu niezachwianej wiary i całkowitego zawierzenia Chrystusowi, zwłaszcza w obliczu trudności.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TUESDAY, Weekday
or commemoration of the anniversary of the dedication of the Basilica of the Blessed Virgin Mary in Rome
GOSPEL - Mt 14:22-36 (Jesus walks on the lake)
When the crowd had been satisfied, immediately Jesus urged his disciples to get into the boat and go ahead of him to the other side, while he sent
the crowds away. When he had done so, he went out on a mountain by himself to pray. Evening had fallen, and he was there alone.
Now the boat was already many furlongs from the land, tossed by the waves, because the wind was contrary. But about the fourth watch of the night he came to them, walking on the sea. When the disciples saw him walking on the sea, they were terrified, thinking it was an apparition, and they cried out
in fear.
Immediately Jesus said to them, "Take courage! It is I; do not be afraid!"
Peter answered, "Lord, if it is you, command me to come to you on the water!"
And he said, "Come!" Peter got out of the boat and walked on the water and came to Jesus. But when he saw the strong wind, he was afraid, and as he began to sink, he cried out, "Lord, save me!"
Immediately Jesus stretched out his hand and caught him, saying, "Why did you doubt, you of little faith?"
When they got into the boat, the wind ceased. And those in the boat fell down before him, saying, "Truly you are the Son of God."
When they had crossed over, they came to the land of Gennesaret. When the people of the place recognized him, they sent messages throughout
the surrounding countryside, bringing all who were sick to him, begging them to touch even the fringe of his cloak. And all who touched him were healed.
MEDITATION
God is the master of the world. Everything around us came from His almighty hand. Water, mountains, wind, earth, all creation obeys Him...
Despite His greatness and infinite power, God always stands beside us, looks upon us tenderly, and is ready to reach out to us. Regardless of where we are now, what difficulties we face, He desires to be with us, to embrace us with His love, and sustain us when we are at our wit's end...
The only necessity God requires to act in our lives is trust. Not some great and unconditional trust, but the trust we can offer Him at this particular moment in our lives...
"Why did you doubt?" (Matthew 14:31). Doubt is a state of limbo between faith and rejection. We all experience it. Peter is a symbol of every disciple
and the entire Church. When our gaze is fixed on the Lord, when we heed His call, trust and courage are revived within us. When we focus on difficulties, fear and anxiety overwhelm us...
The boat is a symbol of community, the Church, the place of faith. Jesus is present in it in the faith of the disciples, in his word, and in the bread
of the Eucharist...
In today's Gospel, we have the "thinking of the apparition" of the frightened disciples and the "recognition of Him" by the people on the shore, who become "sent messengers" who believed in the power of his word and were healed. At times, the disciples can feel ashamed by the faith of those who come from
the fringes of the Church community and are as if snatched from the abyss of sin...
Lake Gennesaret lies at the lowest point of all the lakes in the world, approximately 210 meters below sea level. This is a great depression.
This is an important clue. Sometimes we feel like we're right there—at the bottom, drowning in problems, fears, sins, depression, and loneliness, unable to escape. But He is there. Just as when Peter began to sink and Jesus reached out to him, so He can be with us...
"But when he saw the strong wind, he was afraid, and beginning to sink, he cried out, 'Lord, save me!'" (Matthew 14:30). Faith is born in trust and develops as we let go of fear. The scene on the lake shows the disciples struggling with adversity, when Jesus comes to them in a way that surpasses human imagination...
Jesus' presence does not remove the storm, but brings peace to its center. By stepping out onto the water, Peter enters a space of radical trust.
When he looks at Christ, he walks, but when he begins to doubt, he sinks...
Faith is not a static state, but a relationship that demands constant turning to Jesus. Salvation comes at the moment of crying out, "Save me." Faith is a path through stormy waves, but with Christ, who is truly Lord...
...Jesus, I ask for the grace to cling to You with all my misery... I ask for the grace to recognize You in the reality around me, without being trapped in my own fears and fantasies... I thank You for Your Word and the Eucharist, which I find in the community of the Church...
AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on Matthew 14:22-36, Jesus Walks on the Sea
Introduction
Matthew 14 presents two significant events: the beheading of John the Baptist and the miraculous walking on the water, along with the healings
at Gennesaret.
These events reveal both human weakness and sin and the divine power and compassion of Jesus.
The Beheading of John the Baptist (Matthew 14:1-12)
Although the Gospel of the day covers verses 22-36, the context of the preceding verses is crucial to understanding the response of Jesus and His disciples. Matthew begins this chapter with the account of Herod, who had heard about Jesus and thought it was John the Baptist who had risen from the dead.
Herod imprisoned John because of Herodias, his brother Philip's wife, because John had told him he must not have her.
Herod wanted to kill John, but he feared the crowd, who believed John to be a prophet.
On Herod's birthday, Herodias' daughter danced and pleased Herod so much that he swore to give her whatever she asked for.
At her mother's urging, she asked for John the Baptist's head on a platter.
The king was saddened, but out of consideration for his oath and his guests, he ordered it.
John was beheaded in prison, and his head was brought to the girl, who carried it to her mother.
John's disciples took his body and buried it, then went and reported the news to Jesus.
This passage reveals the moral corruption of Herod's court and the tragic consequences of sin.
John the Baptist, as a prophet, boldly spoke the truth, even in the face of authority, which ultimately led to his martyrdom.
His death is a testament to his fidelity to truth and justice.
Jesus Walks on the Water and Peter Drowns (Matthew 14:22-33)
After hearing of the death of John the Baptist, Jesus withdrew by boat to a deserted place to be alone.
The crowds, however, followed Him on foot.
When He got ashore, He saw a large crowd, had compassion on them, and healed their sick.
In the evening, after the miraculous multiplication of the loaves and fishes, Jesus immediately ordered the disciples to get into the boat and sail to the other side while He dismissed the crowds.
He then went up a mountain to pray alone.
The boat with the disciples was already far from land, buffeted by the waves because the wind was against it.
In the fourth watch of the night (between 3:00 and 6:00 AM), Jesus came to them, walking on the sea.
The disciples, seeing Him walking on the water, were terrified, thinking it was an apparition, and cried out in fear.
Immediately Jesus spoke to them, saying, "Take courage, it is I; do not be afraid!"
Peter, ever zealous and eager, replied, "Lord, if it is you, command me to come to you on the water."
Jesus said, "Come."
Peter got out of the boat and began to walk on the water toward Jesus.
However, when he noticed a strong wind, he became frightened and began to sink, crying out, "Lord, save me!"
Jesus immediately reached out his hand, caught him, and said, "O you of little faith, why did you doubt?"
This episode is full of profound spiritual meaning.
Jesus' walking on the water is a sign of His divine power and dominion over nature.
It is also a 'sign' of His presence and constant watchfulness over the disciples and the Church.
The fall of Peter, who began to sink when he doubted, emphasizes the importance of faith.
As St. According to John Chrysostom, it was not the onslaught of the wind, but Peter's lack of faith that caused his fall.
If his faith had been unwavering, he would have easily withstood the wind.
Pope John Paul II emphasized that Peter's faith was not yet solid; it lacked complete trust in Christ, complete confidence in Him at the moment of great trial.
When Jesus and Peter got into the boat, the wind ceased.
Those in the boat worshiped Him, saying, "Truly, you are the Son of God."
This event gradually led the disciples to a deeper understanding of Jesus' identity.
Healings at Gennesaret (Mt 14:34-36)
After crossing the river, they arrived at the land of Gennesaret.
When the people of that place recognized Jesus, they spread the word throughout the surrounding area and brought all the sick to Him.
They begged Him to let them touch even the fringe of His cloak; and all who touched it were healed.
This passage reveals Jesus' compassion and healing power.
The people at Gennesaret had faith that simply touching His cloak would bring healing, demonstrating their deep conviction in His divine power.
Jesus, in His mercy, responded to their faith, bringing healing and hope.
Summary
Matthew 14 contrasts the darkness of sin and death (the beheading of John the Baptist) with the light of Jesus' divine power and mercy.
The miracle of walking on water and the healing at Gennesaret are significant signs that reveal Jesus as the true Son of God, possessing power over nature and illness.
Peter's fall serves as a reminder of the importance of unwavering faith and complete trust in Christ, especially in the face of difficulties.
|