PONIEDZIAŁEK, Wspomnienie św. Jana Marii Vianneya, prezbitera

EWANGELIA - Mt 14, 13-21 (Cudowne rozmnożenie chleba)

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi
i zakupią sobie żywności».
Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!»
Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb».
On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj».
Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a z tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

MEDYTACJA

Jezus uczy nas dzisiaj, że królestwo Boże rozpoczyna się od stanięcia sam na sam z Bogiem na pustkowiu. Uczy nas także swojego spojrzenia. Dostrzega nasze najgłębsze pragnienia i patrzy na nas z miłością. Chce dla nas dobra. Zaprasza nas do współdziałania z Nim w budowaniu Jego królestwa...

"Na pustyni synowie Izraela mówili: «Któż nam da mięsa, abyśmy jedli? Wspominamy ryby, któreśmy darmo jedli w Egipcie, ogórki, melony, pory, cebulę
i czosnek. Tymczasem tu giniemy pozbawieni tego wszystkiego. Oczy nasze nie widzą nic poza manną»" (Lb 11, 4-5)...

Tak wiele rzeczy materialnych, różnych marzeń, dróg, które sobie założymy, mogą zagrozić naszej wolności wewnętrznej. Izraelici szybko zapomnieli o niewoli egipskiej i – co więcej – ten okres niewoli idealizowali...

Osiągając stan niezależności od zła, do której prowadzi nas Bóg, trzeba przejść wiele bojów, a szczególnie walkę z iluzją, pod którą kryje się wróg. Potrzeba do tego wiele cierpliwości, jak i zaufania do Boga, który nas wyswobodził...

Po śmierci Jana Chrzciciela, która jest zapowiedzią losów Chrystusa, Jezus zaspokaja głód swojego ludu, bo lituje się nad nimi i uzdrawia. Opowiadanie ma znaczenie mesjańskie. Przypomina celebrowaną przez pierwsze wspólnoty Eucharystię. Jezus stanie się pokarmem ludu Nowego Przymierza. Najpierw jednak okazuje litość i miłosierdzie tłumowi, który podąża za Nim...

Uczniowie nie rozumieją decyzji i działania Jezusa. Tkwią w swoich ludzkich wyobrażeniach, uwięzieni w swoich myślach. Jezus przełamuje ich bezradność
i opór wobec działania Ducha, bierze chleb i ryby, błogosławi i daje uczniom, by obdarzyli nimi tłumy...

Wy dajcie im jeść. Uczniowie stają wobec wielkiego wyzwania. Doświadczamy tej trudności także my, wobec wyzwań naszych czasów. Jezus kieruje swoje słowo także do nas, bezradnych wobec ogromu wyzwań, ale także dzisiaj On sprawia, że wszyscy zjedzą do syta, dwanaście koszy to dla każdego pokolenia i na każdy miesiąc. Tego Chleba starczy dla wszystkich i na zawsze...

Uczniowie słyszą od Jezusa krótkie, ale mocne wezwanie: „Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!” (Mt 14, 16). To wezwanie jest ważne również dziś. Jako chrześcijanie nie jesteśmy tylko od tego, by patrzeć na potrzeby świata...

Jezus zaprasza nas, byśmy wzięli odpowiedzialność za to, czym karmimy innych. Nie chodzi tylko o spektakularne rozmnożenia chleba i ryb. Chodzi
o codzienne 'karmienie' dobrym słowem, szacunkiem, pomocą, uważnością. O miłość, która nie stawia warunków: 'Kocham cię, bo...' albo 'Pomagam ci, bo…', ale która kocha i pomaga pomimo wszystko...

W dzisiejszym świecie łatwo 'karmić' ludzi wszystkim, co prowadzi do podziału: plotką, hejtem, osądem, niecierpliwością. Jezus wzywa nas, by karmić czymś zupełnie innym: Bogiem, Ewangelią, pokojem...

Rozmnożenie chleba jest jedynym cudem opisanym we wszystkich czterech Ewangeliach – Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. To pokazuje, jak ogromne znaczenie ma w chrześcijaństwie symbol karmienia innych i dzielenia się. Dla pierwszych wspólnot chrześcijańskich był to znak, że Bóg zawsze zatroszczy się
o swój lud...

Są dni, kiedy mamy dość ludzi, obowiązków, własnych myśli. Czujemy się przytłoczeni, zmęczeni, a nawet rozczarowani. Czasem nie chce się już dawać, słuchać, pomagać, bo sami jesteśmy głodni uwagi, zrozumienia, czy spokoju. Najgłębszy głód nie dotyczy chleba ani wypełnionego planu dnia, ale miłości. Potrzebujemy czuć, że ktoś nas naprawdę widzi i że jesteśmy ważni, nawet jeśli nie dajemy rady. I właśnie wtedy Bóg przychodzi...

Bóg przychodzi nie z pretensją, ale z troską. Nie krzyczy, nie przyspiesza tempa. On wie, że ciało i serce mają swoje granice, dlatego przychodzi z czułością. Chce, by oddać Mu ten głód, zmęczenie, chce nas nasycić. Wystarczy tylko spojrzeć w Jego stronę, zauważyć Jego obecność...

Może właśnie dziś warto na chwilę przestać walczyć i pozwolić nakarmić się obecnością Kogoś, kto naprawdę kocha...

Rozmnożenie chleba i ryb oraz nakarmienie tłumów robi wrażenie. Jezus nie przestał działać, tylko człowiek już nie chce za Nim iść. Nie słucha Jego słów ani poleceń. Nie chce podzielić się z Nim tym, co posiada. Dramatem nie jest więc niemoc Boga, ale niemoc człowieka...

„Każdego dnia musimy karmić się Jezusem, tak jak codziennie jemy chleb – bo On jest Chlebem Życia” (bł. Karol de Foucauld). Karmmy się Życiem, aby żyć...

...Jezu, proszę o wiarę w Ciebie działającego z mocą w moim życiu... Proszę o łaskę wiary w moc Eucharystii... Dziękuję za to, że mam dostęp do tego chleba, ilekroć tego chcę...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Mt 14, 13-21, Cudowne rozmnożenie chleba

Wprowadzenie

Myśląc o komentarzu do Ewangelii Mt 14, 13-21, należy wziąć pod uwagę kilka kluczowych aspektów: kontekst wydarzeń, znaczenie cudu rozmnożenia chleba
i ryb oraz jego prefigurację Eucharystii.

Kontekst i współczucie Jezusa

Fragment Ewangelii Mateusza 14, 13-21 rozpoczyna się od wiadomości o śmierci Jana Chrzciciela, co skłania Jezusa do wycofania się na pustkowie w łodzi, aby pobyć samemu.
Jednak tłumy, dowiedziawszy się o tym, podążają za Nim pieszo z miast.
Kiedy Jezus wysiada na brzeg i widzi wielki tłum, ogarnia Go współczucie, i uzdrawia ich chorych.

Współczucie Jezusa nie jest jedynie ulotnym uczuciem; jest to wyraz Jego silnej woli bycia blisko nas i zbawiania nas.
Papież Franciszek podkreślał, że Jezus jest zdolny do wzruszenia i zawsze myśli o innych.
Pomimo potrzeby samotności i modlitwy do Ojca, Jezus poświęca uwagę ludziom, którzy za Nim podążają.

Rozmnożenie chleba i ryb

Gdy nadchodzi wieczór, uczniowie sugerują, aby odesłać tłumy, aby mogli kupić sobie jedzenie w wioskach.
Jezus jednak odpowiada: „Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść”.
Uczniowie mają tylko pięć chlebów i dwie ryby.
Jezus bierze te skromne dary, patrzy w niebo, błogosławi, łamie chleby i daje je uczniom, a uczniowie rozdają tłumom.
Wszyscy jedzą do syta, a z resztek zebrano dwanaście koszy.
Liczba jedzących wynosiła około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

Ten cud rozmnożenia chleba i ryb ukazuje szczególną moc i autorytet Jezusa.
Można go powiązać z boskim darem manny na pustyni oraz z prorocką służbą Eliasza i Elizeusza, którzy również rozmnażali jedzenie.
Fakt, że pięć tysięcy ludzi zostało nakarmionych, mógł skłonić uczniów do przekonania, że mają do czynienia z kimś większym niż Eliasz.

Prefiguracja Eucharystii

Gest Jezusa błogosławienia, łamania i rozdawania chleba jest niezwykle znaczący.
Jak zauważył Papież Franciszek, są to te same znaki, które Jezus wykonał podczas Ostatniej Wieczerzy, i te same gesty, które każdy kapłan wykonuje podczas sprawowania Eucharystii.
Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że cuda rozmnożenia chleba, kiedy Pan błogosławi, łamie i rozdaje chleby przez swoich uczniów, aby nakarmić rzesze, prefigurują obfitość tego jedynego chleba Jego Eucharystii.

W ten sposób, cud rozmnożenia chleba i ryb nie tylko zaspokaja fizyczny głód tłumu, ale także zapowiada zbawienie od śmierci, które jest celebrowane
w sakramencie Eucharystii.
Eucharystia, którą celebrujemy, przemienia nas krok po kroku w Ciało Chrystusa i duchowy pokarm dla naszych braci i sióstr.
Jezus pragnie dotrzeć do każdego, aby przynieść Bożą miłość, i dlatego czyni każdego wierzącego sługą miłosierdzia.

Znaczenie dla współczesnych wiernych

Opowieść o rozmnożeniu chleba i ryb kończy się stwierdzeniem, że wszyscy zostali nasyceni, a resztki zebrano.
Kiedy Jezus, ze swoim współczuciem i miłością, obdarza nas łaską, przebacza grzechy, obejmuje i kocha, czyni to w pełni.
Jezus napełnia nasze serca i życie swoją miłością, przebaczeniem i współczuciem.

To wydarzenie uczy nas również o znaczeniu dzielenia się.
Papież Leon XIV podkreśla, że Jezus rozmnaża chleby i ryby, dzieląc się tym, co jest dostępne, co skutkuje tym, że jest wystarczająco dla wszystkich, a nawet więcej.
W obliczu ubóstwa wielu i gromadzenia bogactwa przez nielicznych, przykład Jezusa jest miarą, która powinna kierować naszymi działaniami i służbą: jesteśmy wezwani do dzielenia się naszym chlebem, do pomnażania nadziei i do głoszenia nadejścia Królestwa Bożego.

Podsumowanie

Fragment Mt 14, 13-21 ukazuje współczucie Jezusa dla tłumów, Jego boską moc w cudzie rozmnożenia chleba i ryb, oraz wyraźną prefigurację Eucharystii, która jest pokarmem na życie wieczne i wezwaniem do służby miłosierdzia i komunii.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

MONDAY, Memorial of St. John Mary Vianney, Priest

GOSPEL - Mt 14:13-21 (The Miraculous Multiplication of the Loaves)

When Jesus heard of the death of John the Baptist, he withdrew from there by boat to a deserted place by himself. But the crowds heard about
it and followed him on foot from the towns. When he got out, he saw a large crowd. He had compassion on them and healed their sick.
When evening came, his disciples came to him and said, "This is a deserted place, and it is already late. Now command the crowds to disperse, and let them go into the villages and buy themselves food."
But Jesus answered them, "They need not go away; you give them something to eat."
They answered him, "We have nothing here but five loaves and two fish." He said, "Bring them here to Me."
He ordered the crowds to sit down on the grass, then took five loaves and two fish, looked up to heaven, said the blessing, broke the loaves, and gave them to the disciples, and the disciples gave them to the crowds. They all ate until they were satisfied, and from what was left over, twelve baskets full
of fragments were collected. Those who ate were about five thousand men, not counting women and children.

MEDITATION

Jesus teaches us today that the kingdom of God begins with standing alone with God in the wilderness. He also teaches us his perspective. He sees our deepest desires and looks upon us with love. He wants what is best for us. He invites us to cooperate with Him in building His kingdom...

"In the desert the children of Israel said, 'Who will give us meat to eat? We remember the fish we ate in Egypt for free, the cucumbers, the melons, the leeks, the onions, and the garlic. But here we perish, deprived of all these things. Our eyes see nothing but the manna'" (Numbers 11:4-5)...

So many material things, various dreams, the paths we set for ourselves, can threaten our inner freedom. The Israelites quickly forgot their Egyptian slavery and—what's more—idealized that period of slavery...

Achieving the state of independence from evil, to which God leads us, requires many battles, especially the battle against the illusion that conceals the enemy. This requires much patience, as well as trust in God, who has set us free...

After the death of John the Baptist, which foreshadows the fate of Christ, Jesus satisfies the hunger of his people, for he has compassion on them and heals them. The story has messianic significance. It recalls the Eucharist celebrated by the first communities. Jesus will become the food of the people of the New Covenant. But first, he shows pity and mercy to the crowd that follows him...

The disciples do not understand Jesus' decisions and actions. They are stuck in their human imaginations, imprisoned in their own thoughts. Jesus overcomes their helplessness and resistance to the work of the Spirit, takes the bread and fish, blesses them, and gives them to the disciples to distribute to
the multitudes...

You give them something to eat. The disciples face a great challenge. We too experience this difficulty, faced with the challenges of our times. Jesus also addresses His word to us, helpless in the face of the enormity of challenges, but even today He ensures that everyone will eat their fill; twelve baskets are for every generation and every month. This Bread is enough for everyone and forever...

The disciples hear a short but powerful appeal from Jesus: "They need not go away; you give them something to eat!" (Mt 14:16). This appeal is still important today. As Christians, our role is not just to look at the needs of the world...

Jesus invites us to take responsibility for what we feed others. It's not just about spectacular multiplications of loaves and fishes. It's about daily "feeding" with kind words, respect, help, and attentiveness. It's about a love that doesn't set conditions: "I love you because..." or "I help you because...", but that loves and helps despite everything...

In today's world, it's easy to "feed" people with everything that leads to division: gossip, hate, judgment, impatience. Jesus calls us to nourish ourselves with something completely different: God, the Gospel, peace...

The multiplication of the loaves is the only miracle described in all four Gospels – Matthew, Mark, Luke, and John. This demonstrates the immense importance of the symbol of feeding others and sharing in Christianity. For the first Christian communities, it was a sign that God will always care for his people...

There are days when we are fed up with people, with responsibilities, with our own thoughts. We feel overwhelmed, tired, and even disappointed. Sometimes we no longer want to give, listen, or help, because we ourselves are hungry for attention, understanding, or peace. The deepest hunger is not for bread or
a full schedule, but for love. We need to feel truly seen and that we matter, even if we struggle. And that's precisely when God comes...

God comes not with resentment, but with care. He doesn't shout, he doesn't rush the pace. He knows that the body and heart have their limits, so he comes with tenderness. He wants us to surrender our hunger and fatigue to Him; He wants to satisfy us. All we need to do is look in His direction, acknowledge His presence...

Perhaps today, it's worth stopping fighting for a moment and allowing ourselves to be nourished by the presence of Someone who truly loves...

The multiplication of the loaves and fishes and the feeding of the crowds are impressive. Jesus hasn't stopped working, but man no longer wants to follow Him. He doesn't listen to His words or commands. He doesn't want to share what he has with Him. The tragedy, then, is not God's impotence, but man's impotence...

"Every day we must feed on Jesus, just as we eat bread daily—for He is the Bread of Life" (Blessed Charles de Foucauld). Let us feed on Life in order to live...

...Jesus, I ask for faith in You working powerfully in my life... I ask for the grace of faith in the power of the Eucharist... Thank you that I have access to this bread whenever I want it...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on Matthew 14:13-21, The Miracle of the Multiplication of the Loaves

Introduction

When considering a commentary on Matthew 14:13-21, several key aspects should be considered: the context of the events, the significance of the miracle
of the multiplication of the loaves and fishes, and its prefiguration of the Eucharist.

Context and Jesus' Compassion

Matthew 14:13-21 begins with the news of John the Baptist's death, which prompts Jesus to withdraw to a deserted place in a boat to be alone.
However, the crowds, having learned of this, follow Him on foot from the cities.
When Jesus lands and sees the large crowd, He is filled with compassion and heals their sick.

Jesus' compassion is not just a fleeting feeling; it is an expression of His strong will to be close to us and to save us.
Pope Francis emphasized that Jesus is capable of emotion and always thinks of others.
Despite the need for solitude and prayer to the Father, Jesus devotes his attention to the people who follow Him.

The Multiplication of the Loaves and Fishes

As evening approaches, the disciples suggest sending the crowds away so they can buy food in the villages.
But Jesus replies, "They need not go away; you give them something to eat."
The disciples have only five loaves and two fish.
Jesus takes these meager offerings, looks to heaven, blesses, breaks the loaves, and gives them to the disciples, who then distribute them to the crowds.
All eat until satisfied, and twelve baskets of leftovers are collected.
The number of those eating was approximately five thousand men, not including women and children.

This miracle of the multiplication of the loaves and fishes demonstrates Jesus' special power and authority.
It can be linked to the divine gift of manna in the desert and to the prophetic ministry of Elijah and Elisha, who also multiplied food.
The fact that five thousand people were fed may have led the disciples to believe they were dealing with someone greater than Elijah.

Prefiguring the Eucharist

Jesus' gesture of blessing, breaking, and distributing bread is incredibly significant.
As Pope Francis noted, these are the same signs Jesus performed at the Last Supper and the same gestures every priest performs during the celebration
of the Eucharist.
The Catechism of the Catholic Church teaches that the miracles of the multiplication of the loaves, when the Lord blesses, breaks, and distributes the loaves through his disciples to feed the multitudes, prefigure the abundance of the one bread of his Eucharist.

Thus, the miracle of the multiplication of the loaves and fishes not only satisfies the physical hunger of the multitude but also foreshadows the salvation from death celebrated in the sacrament of the Eucharist.
The Eucharist we celebrate transforms us, step by step, into the Body of Christ and spiritual nourishment for our brothers and sisters.
Jesus desires to reach everyone to bring God's love, and therefore he makes every believer a servant of mercy.

Importance for the faithful today

The story of the multiplication of the loaves and fishes ends with the statement that all were satisfied, and the leftovers were gathered.
When Jesus, with his compassion and love, gives us grace, forgives sins, embraces us, and loves us, he does so fully.
Jesus fills our hearts and lives with his love, forgiveness, and compassion.

This event also teaches us the importance of sharing.
Pope Leo XIV emphasizes that Jesus multiplies the loaves and fishes by sharing what is available, resulting in enough for everyone, and even more.
In the face of the poverty of many and the accumulation of wealth by a few, the example of Jesus is the yardstick that should guide our actions and service: we are called to share our bread, to increase hope, and to proclaim the coming of God's Kingdom.

Summary

The passage from Matthew 14:13-21 reveals Jesus' compassion for the multitudes, his divine power in the miracle of the multiplication of the loaves
and fishes, and a clear prefiguration of the Eucharist, which is the food for eternal life and a call to the service of mercy and communion.