SOBOTA, Wspomnienie św. Joachima i Anny, rodziców Najświętszej Maryi Panny

EWANGELIA - Mt 13, 24-30 (Przypowieść o chwaście wśród zboża)

Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł.
A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: „Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?” Odpowiedział im: „Nieprzyjazny człowiek to sprawił”. Rzekli mu słudzy: „Chcesz więc, żebyśmy poszli
i zebrali go?”
A on im odrzekł: „Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza”».

MEDYTACJA

Jezus porównuje świat do pola, na którym gospodarz obficie zasiał dobre nasienie. Pomyślmy o świecie, który nas otacza. O pięknie przyrody, o ułatwieniach, jakie daje nam współczesna technologia, o miłości, jakiej możesz doświadczyć od dobrych ludzi. Zobaczmy w tym dobre owoce Bożego zasiewu, Bożego działania...

Nasze serce jest polem, w którym Bóg zasiał dobre ziarno. Nasze życie przynosi konkretne dobre owoce w życiu innych ludzi. Zatrzymajmy się na chwilę przy tym dobru, którego źródłem jest nasze serce...

Nieodłączną częścią naszego życia jest zło, grzech oraz trudności. Spójrzmy na to z jaką łagodnością i delikatnością Bóg patrzy na wszystko, co dzieje się
w naszym życiu. Zauważmy, jak Jego obecność pomaga wzrastać temu, co dobre, i znosić to, co trudne...

"Skąd więc się wziął na niej chwast?» Odpowiedział im: «Nieprzyjazny człowiek to sprawił»" (Mt 13, 27-28). Bóg nie jest autorem zła. Zło jest skutkiem działania szatana. Zło jest brakiem dobra i skutkiem źle wykorzystanej wolności przez stworzenia osobowe aniołów i ludzi. Cierpimy przez skutki swoich grzechów oraz grzechów naszych bliźnich...

Jezus Chrystus wziął na siebie zło i na krzyżu pokonał szatana. Odtąd zawierzając się Bogu jesteśmy dziećmi zanurzonymi w światło dobra. Do końca ziemskiego życia konfrontować się będziemy ze złem, ale jeśli jesteśmy ubrani w szatę łaski uświęcającej i stoimy po stronie Zwycięzcy. Łaska uświęcająca jest skuteczną ochroną przed złem...

Nauka Boża jest ciągle narażona na przeciwności. Dobro walczy ze złem. Nasze życie jest nieustannym wojowaniem. Pragniemy doskonałości. Chcemy, żeby wspólnota chrześcijańska była bez zarzutów. Złości nas bezsilność w walce z przywarami i złem. Chcemy wyrywać duchowe ‘chwasty’, a jednocześnie widzimy, że w tej walce ‘w imię dobra’, próby wyeliminowania zła z naszego życia wyrządzają wiele szkód...

Zapominamy, że tryumf dobra nastąpi na końcu czasów i będzie dziełem Pana, nie naszych wysiłków. Zło nie świadczy o przegranej, ale uwydatnia dobro
i miłosierdzie...

Niecierpliwość wobec zła jest ‘diabelska’. Zło doczesne to ‘czas cierpliwości’ Boga i człowieka. Bóg patrzy na zło całego świata jak na przestrzeń miłosierdzia. Zło nie niszczy dobra. Współpracuje na rzecz jego ostatecznego tryumfu. Nie jest znakiem zatracenia, ale służy ostatecznie dobru...

Często powtarzamy, że 'dzisiaj w cenie jest myślenie'. To prawda. Jednak w Ewangelii chodzi o myślenie, które jest jeszcze dodatkowo związane z roztropnym przewidywaniem skutków, a więc tego, co może nastąpić w wyniku dokonania konkretnego wyboru, dobrego lub złego...

Pszenica i chwast choć w wyglądzie podobne, to jednak dwie jakby przeciwstawne w skutkach rośliny. Pierwsza z nich stanowi podstawowy pokarm dla człowieka, druga - jest szkodnikiem, który rozwija się w celu zagłuszenia wzrostu tej pierwszej...

"Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa" (Mt 13, 30).Wygląd chwastu przypomina pszenicę i dopiero kłosy odróżniają się znacząco. Zatem racja w tym, aby czekać
z oddzieleniem chwastu do czasu żniw...

Działanie Boga jest długodystansowe i charakteryzuje się cierpliwością. Boża pedagogia, która stoi u podstaw królestwa niebieskiego, jasno wskazuje, aby nie mieszać prawdy z fałszem czy zła z dobrem. Żeby je odróżnić, trzeba być wolnym od emocjonalnych, natychmiastowych ocen, charakterystycznych dla reporterskiego stylu postrzegania świata...

W 'życiu na gorąco' rządzą ogólniki, natychmiastowość i powierzchowność. Tylko Boża roztropność siewcy i cierpliwość żniwiarzy przynoszą błogosławione owoce i pomagają rozróżniać we właściwym czasie dobro od zła. Zatem, bez nadmiernego pośpiechu – 'śpieszmy się powoli'...

"Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia?" (Mt 13, 27). Z pewnością Bóg posiał dobre nasienie. Bóg wszystko uczynił jako dobre. Decyzja wolnych bytów – duchowego i człowieka – wprowadziła zło. Ma ono status chwastu. Nie ma mocy zniszczyć pszenicy – rosną aż do żniwa...

Właściciel pola nie lamentuje nad sytuacją, nie podejmuje działań aż do czasu zbiorów pszenicy. To osiągnięcie przez nią dojrzałości wyznacza moment zebrania chwastu, a następnie żniwa. Pszenica ocaleje. Nigdy nie stanie się chwastem, ponieważ Bóg posiał dobre nasienie i ono jest niezniszczalne. Warto dokonać weryfikacji przekonań, bo świat powstał z ręki Boga i On jest jego jedynym Panem...

...Jezu, proszę o dar rozeznawania natchnień i mądrość w dojrzewaniu do dobra... Proszę o łaskę patrzenia i stawania się miłosiernym, jak Ojciec... Dziękuję za Twoje przebaczenie i miłosierdzie...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Mt 13, 24-30, Przypowieść o chwaście wśród zboża

Wprowadzenie

W Ewangelii według Mateusza 13, 24-30, Jezus przedstawia serię przypowieści, które objaśniają naturę Królestwa Niebieskiego.
Jedną z nich jest przypowieść o siewcy, który zasiał dobre ziarno na swoim polu, ale podczas snu ludzi, jego nieprzyjaciel przyszedł i zasiał chwast między pszenicą.
Ta przypowieść, podobnie jak inne, ma na celu ujawnienie tajemnic Królestwa Niebieskiego.

Siewca, pole i ziarno

Jezus wyjaśnia znaczenie tej przypowieści swoim uczniom.
Siewcą dobrego ziarna jest Syn Człowieczy, czyli sam Jezus Chrystus.
Polem jest świat.
Dobre ziarno to dzieci Królestwa, czyli ci, którzy należą do Boga i żyją zgodnie z Jego wolą.
Origen z Aleksandrii interpretuje dobre ziarno jako "dzieci królestwa", ponieważ wszelkie dobre rzeczy zasiane w ludzkiej duszy są potomstwem Królestwa Bożego i zostały zasiane przez Słowo Boże.

Chwast i nieprzyjaciel

Chwast, który został zasiany, to dzieci złego.
Nieprzyjacielem, który zasiał chwast, jest diabeł.
Chwast, znany również jako kąkol (łac. lolium temulentum), jest rośliną, która w początkowej fazie wzrostu jest trudna do odróżnienia od pszenicy.
Dopiero gdy rośliny podrosną i wydadzą owoc, chwast staje się widoczny.

Współistnienie dobra i zła

Kluczowym elementem przypowieści jest decyzja gospodarza, aby pozwolić pszenicy i chwastowi rosnąć razem aż do żniw.
Słudzy gospodarza chcieli natychmiast usunąć chwast, ale gospodarz odmówił, obawiając się, że razem z chwastem wyrwą również pszenicę.

Ta zasada współistnienia dobra i zła jest fundamentalna dla zrozumienia historii ludzkości i życia Kościoła.
Papież Jan Paweł II podkreślał, że dobro i zło, dobre ziarno i chwast, współistnieją i rosną razem na polu historii aż do jej końca.
Podobnie, papież Franciszek zauwył, że w historii ludzkości, jak i w życiu każdego z nas, istnieje mieszanka światła i cienia, miłości i egoizmu, a dobro i zło są
z sobą splecione do tego stopnia, że wydają się nierozłączne.

Św. Augustyn, w swoich sporach z donatystami, wykorzystywał tę przypowieść, aby uzasadnić cierpliwość wobec nieporządków wśród chrześcijan, gdy próba ich usunięcia mogłaby przynieść większe zło.
Podkreślał, że w Kościele, który jest polem, mogą być zarówno dobrzy, jak i źli chrześcijanie, i nie należy ich rozdzielać przed czasem żniw.

Żniwa i Sąd Ostateczny

Żniwa symbolizują koniec świata, a żeńcami są aniołowie.
W czasie żniw chwast zostanie zebrany i spalony w ogniu, natomiast pszenica zostanie zebrana do spichlerza gospodarza.
Jezus wyjaśnia, że Syn Człowieczy pośle swoich aniołów, którzy zbiorą z Jego Królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy czynią nieprawość, i wrzucą ich do pieca ognistego, gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębów.
Wtedy sprawiedliwi zajaśnieją jak słońce w Królestwie ich Ojca.

Katechizm Kościoła Katolickiego potwierdza, że w Dniu Sądu Ostatecznego, na końcu świata, Chrystus przyjdzie w chwale, aby osiągnąć ostateczny triumf dobra nad złem, które, jak pszenica i chwast, rosły razem w ciągu historii.

Wnioski

Przypowieść o pszenicy i chwaście uczy nas cierpliwości i realizmu w obliczu współistnienia dobra i zła w świecie i w Kościele.
Nie powinniśmy dążyć do natychmiastowego wykorzenienia zła, ponieważ mogłoby to zaszkodzić dobru.
Ostateczne rozdzielenie i sąd należą do Boga, który dokona ich w odpowiednim czasie, na końcu wieków.
Ta przypowieść jest również pocieszeniem dla sprawiedliwych, którzy zajaśnieją w Królestwie Ojca, oraz ostrzeżeniem dla tych, którzy czynią nieprawość.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

SATURDAY, Memorial of St. Joachim and Anne, parents of the Blessed Virgin Mary

GOSPEL - Mt 13:24-30 (The Parable of the Weeds Among the Wheat)

Jesus told the crowds this parable:
"The kingdom of heaven is like a man who sowed good seed in his field. But while they were sleeping, his enemy came and sowed weeds among
the wheat and went away.
And when the grain had sprouted and produced heads, then the weeds also appeared. The owner's servants came and said to him, 'Sir, did you not sow good seed in your field? Then where did the weeds come from?' He answered them, 'An enemy did this.' The servants said to him, 'Do you want us to go and gather them?'" He replied, "No, lest while you gather the weeds you also uproot the wheat with them. Let them both grow until the harvest. And at
harvest time I will say to the reapers: First gather the weeds and bind them in bundles to be burned, but gather the wheat into my barn."

MEDITATION

Jesus compares the world to a field in which the farmer has sown abundantly good seed. Let us think about the world around us. The beauty of nature,
the conveniences offered by modern technology, the love you can experience from good people. Let us see in this the good fruits of God's sowing, of God's action...

Our heart is a field in which God has sown good seed. Our lives bring concrete, good fruits in the lives of others. Let us pause for a moment to consider this good, the source of which is our heart...

Evil, sin, and difficulties are an inseparable part of our lives. Let us look at the gentleness and delicacy with which God looks at everything that happens in our lives. Let us notice how His presence helps good things grow and endure difficult times...

"Where then did the weeds come from?" He answered them, "A hostile man did this" (Mt 13:27-28). God is not the author of evil. Evil is the result of Satan's work. Evil is the absence of goodness and the result of the misuse of freedom by personal creatures—angels and humans. We suffer from the consequences
of our own sins and the sins of our neighbors...

Jesus Christ took evil upon himself and defeated Satan on the cross. From then on, entrusting ourselves to God, we are children immersed in the light
of goodness. Until the end of our earthly lives, we will confront evil, but only if we are clothed in the garment of sanctifying grace and stand on the side
of the Victor. Sanctifying grace is an effective protection against evil...

God's teaching is constantly exposed to adversity. Good fights evil. Our lives are a constant battle. We long for perfection. We want the Christian community to be above reproach. We are angered by our powerlessness in the fight against vices and evil. We want to uproot spiritual 'weeds,' yet at the same time we see that in this fight 'in the name of good,' attempts to eliminate evil from our lives cause much harm...

We forget that the triumph of good will come at the end of time and will be the work of the Lord, not our own efforts. Evil does not signify defeat, but highlights goodness and mercy...

Impatience with evil is 'diabolical.' Temporal evil is the 'time of patience' of God and man. God views the evil of the entire world as a space of mercy. Evil does not destroy good. It cooperates towards its ultimate triumph. It is not a sign of perdition, but ultimately serves good...

We often say that 'today, thinking is valued.' It is true. However, the Gospel is about thinking, which is additionally connected to the prudent anticipation
of consequences, that is, what may occur as a result of making a specific choice, good or bad...

Wheat and weeds, although similar in appearance, are two plants with opposing effects. The former constitutes basic food for humans, the latter is a pest that thrives to choke the former's growth...

"Let both grow until the harvest" (Mt 13:30). The weeds resemble wheat in appearance, and only the ears of grain distinguish them significantly. Therefore, it is wise to wait until harvest time to separate the weeds...

God's action is long-term and characterized by patience. God's pedagogy, which underlies the kingdom of heaven, clearly indicates not to confuse truth with falsehood, or evil with good. To distinguish them, one must be free from the emotional, immediate judgments characteristic of a reporter's style of perceiving the world...

In "life in the heat of the moment," generalities, immediacy, and superficiality rule. Only the divine prudence of the sower and the patience of the reapers bring blessed fruit and help us distinguish good from evil at the right time. Therefore, without undue haste—"let us make haste slowly"...

"Lord, did you not sow good seed?" (Mt 13:27). Certainly God sowed good seed. God made everything good. The decision of free beings—spiritual
and human—introduced evil. It has the status of a weed. It has no power to destroy the wheat—it grows until the harvest...

The owner of the field doesn't lament the situation, doesn't take action until the wheat is harvested. It's the wheat's maturity that determines the moment
of gathering the weeds and then the harvest. The wheat will survive. It will never become a weed, because God sowed good seed, and it is indestructible.
It's worth examining one's beliefs, because the world was created by God's hand, and He is its only Lord...

...Jesus, I ask for the gift of discerning inspirations and the wisdom to mature toward goodness... I ask for the grace to see and become merciful, like
the Father... Thank you for Your forgiveness and mercy...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Matthew 13:24-30, The Parable of the Weeds Among the Wheat

Introduction

In Matthew 13:24-30, Jesus presents a series of parables that explain the nature of the Kingdom of Heaven.
One of them is the parable of the sower who sowed good seed in his field, but while the people were sleeping, his enemy came and sowed weeds among
the wheat.
This parable, like others, aims to reveal the secrets of the Kingdom of Heaven.

The Sower, the Field, and the Seed

Jesus explains the meaning of this parable to his disciples.
The sower of the good seed is the Son of Man, that is, Jesus Christ himself.
The field is the world.
The good seed are the children of the Kingdom, those who belong to God and live according to His will.
Origen of Alexandria interprets the good seed as "children of the kingdom," because all good things sown in the human soul are the offspring of the Kingdom of God and were sown by the Word of God.

Weeds and the Enemy

The weeds that were sown are the children of the evil one.
The enemy who sowed the weeds is the devil.
Weeds, also known as tares (Latin: lolium temulentum), are plants that, in their initial stages of growth, are difficult to distinguish from wheat.
Only when the plants grow and bear fruit does the weed become visible.

The Coexistence of Good and Evil

A key element of the parable is the farmer's decision to allow the wheat and the weeds to grow together until the harvest.
The farmer's servants wanted to remove the weeds immediately, but the farmer refused, fearing that they would uproot the wheat along with the weeds.

This principle of the coexistence of good and evil is fundamental to understanding human history and the life of the Church.
Pope John Paul II emphasized that good and evil, good seed and weeds, coexist and grow together in the field of history until its end.
Similarly, Pope Francis noted that in human history, as in the lives of each of us, there is a mixture of light and shadow, love and selfishness, and that good and evil are intertwined to such an extent that they seem inseparable.

St. Augustine, in his debates with the Donatists, used this parable to justify patience in the face of disorders among Christians, when attempting to eliminate them would bring greater evil.
He emphasized that in the Church, which is a field, there can be both good and bad Christians, and they should not be separated before the harvest.

Harvest and the Last Judgment

The harvest symbolizes the end of the world, and the reapers are angels.
At harvest time, the weeds will be gathered and burned in the fire, while the wheat will be gathered into the owner's barn.
Jesus explains that the Son of Man will send his angels, who will gather out of his kingdom all scandals and those who practice lawlessness and throw
them into the furnace of fire, where there will be weeping and gnashing of teeth.
Then the righteous will shine forth like the sun in the kingdom of their Father.

The Catechism of the Catholic Church affirms that on Judgment Day, at the end of the world, Christ will come in glory to achieve the final triumph of good over evil, which, like wheat and tares, have grown together throughout history.

Conclusion

The parable of the wheat and tares teaches us patience and realism in the face of the coexistence of good and evil in the world and in the Church.
We should not seek to immediately eradicate evil, because this would harm good.
The final separation and judgment belong to God, who will accomplish them in due time, at the end of time.
This parable is also a consolation for the righteous who will shine in the Father's Kingdom, and a warning to those who practice lawlessness.