CZWARTEK, Dzień powszedni

EWANGELIA - Mt 11, 28-30 (Chrystus pokrzepia utrudzonych)

Jezus przemówił tymi słowami:
«Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem
cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie».

MEDYTACJA

Jezus dostrzegał wokół siebie ludzi doświadczających codziennych trudów i noszących życiowe ciężary. Nie był obojętny na ich cierpienie i potrafił współczuć osobom przygniecionym przez życie. Z niezwykłą empatią wczuwał się w sytuację osoby, z którą rozmawiał...

Jezus zachęca swoich słuchaczy do wykonania ruchu w Jego stronę i przyjścia do Niego ze swoimi ciężarami. Poleca wziąć na siebie Jego słodkie jarzmo. To obietnica, że w życiowych trudnościach nigdy nie będziemy sami i będziemy w nich doświadczać Jego pomocy...

Ciche i pokorne serce Jezusa jest źródłem ukojenia w tym wszystkim, co nas boli. Jest schronieniem w chwilach życiowych burz i niepokojów. Pozostaje zawsze otwarte, by przyjąć nas ze swoją łagodnością...

"To jest imię moje i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia" (Wj 3, 15b). Imię w Biblii oznacza rolę, jaką dany byt odgrywa we wszechświecie. Bóg objawia swoje Imię po to, by człowiek żył ze świadomością Jego nieustannej obecności...

Bóg, w którego wierzymy, to ten, który jest i który był, i który będzie, zawsze i dla każdego. W tym Imieniu jest zawarte źródło pokoju i pewności siebie. Skoro nasz Bóg jest tym, który jest, to my zawsze jesteśmy przez Niego chciani, prowadzeni i kochani...

W zaproszeniu, kojarzonym z Sercem Jezusa, On przywołuje nas do siebie. Doświadczamy różnorakich trudów i obciążeń, faktycznych, obiektywnych, ale też subiektywnych, a nawet wyimaginowanych, wyolbrzymianych przez nasze lęki, ale i pokusy złego ducha. Jezus mówi do nas w każdej sytuacji przyjdźcie do Mnie, znajdziecie ukojenie dla waszych dusz...

Dzisiejsza Ewangelia to jeden wielu tekstów które ukazują łagodność i cierpliwość Boga. On wychodzi naprzeciw naszym lękom, uspokaja wyrzuty naszych sumień i otwiera nas na przylgnięcie do Jego Serca...

Mamy dużą pokusę, aby reglamentować dostęp do Jezusa, do Boga tylko tym, którzy są godni, czyści, bez zarzutu. Jezus natomiast przy wielu okazjach przypomina o tym, że On przyszedł dla wszystkich i dla każdego, uważających się za poprawnych faryzeuszy i grzesznych celników. Dostęp do Pana, do Jego łaski, mają więc wszyscy...

Do kogo przychodzimy w trudnych chwilach? Czy od razu do Boga, czy najpierw do znajomych lub rodziny? Łatwo dajemy przekonać się, że damy radę sami. Aż przychodzi moment, który nas przerasta: choroba, trudne sprawy, samotność, relacje, które ranią. Tego nie da się naprawić „na własną rękę” i wtedy, często - dopiero wtedy, pojawia się zwrot ku Bogu...

Jezus dziś mówi: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście”. Ale nie dopiero wtedy, gdy już wszystko zawaliło się. On chce być pierwszym, nie ostatnim, do którego się zwracamy. Może warto dziś po prostu przyjść, z tym, co trudne i z tym, co zwyczajne. Po czułość, po odpoczynek, po Miłość...

Wyznaczamy cele, szukamy środków, rozkładamy odpowiedzialność za realizację. Zakładamy, że mamy wystarczające siły i środki. Tymczasem ogień, niekoniecznie Boży, rozprzestrzenia się, siły słabną i pojawia się mur nie do przejścia...

Bóg nie zaczyna od ogłaszania planu. Do Abrahama mówił: wyjdź. Do Mojżesza: idź do starszych. Przez Jezusa: przyjdźcie do Mnie. Czyli zgromadźcie się razem. Gdy będziecie razem, Ja będę pośród was i 'wskażę drogę', po której macie iść...

Bóg nie nakłada ciężaru nie do uniesienia. Gromadzi rozproszonych, uciśnionych, słabych, chromych i uczy ich. Najpierw stawiać pierwsze kroki, potem zmierzyć się z 'faraonem', by w końcu zobaczyć wyciągniętą rękę...

Stając przed Bogiem nie ogłaszajmy tego, że mamy plan. Stając przed Bogiem zapytajmy: jaki Ty masz plan? I nie oczekujmy, że objaśni nam go dokładnie. Wskaże tylko pierwszy krok...

"Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię" (Mt 11, 28). To wezwanie utrudzonych i obciążonych, by znaleźli
w Jezusie pokrzepienie. Rzadko dociera do nas to, co On mówi dalej: o wzięciu na siebie Jego jarzma, czyli o oddaniu Mu się na służbę, bo Chrystusowi nie chodzi o nasze trudy codzienne, ale o trud związany z przestrzeganiem wielu drobiazgowych zasad religii Izraela...

Jezus mówi, by nie zaprzątać umysłów troską o trzymanie się litery prawa. Mamy wybrać Jego przykazanie – przykazanie miłości. Kochając autentycznie, najlepiej wypełnijmy wolę Bożą. Okazując miłość w relacjach z bliskimi wszędzie tam, gdzie jesteśmy...

...Jezu, proszę o głębokie doświadczenie Twojej czułej miłości w moim utrudzeniu... Proszę o łaskę poznania i przyjęcia miłości Boga, którą On nam daje bezwarunkowo.. Dziękuję za Jego zawsze otwarte ramiona...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Mt 11, 28-30, Chrystus pokrzepia utrudzonych

Wprowadzenie

Fragment Ewangelii według św. Mateusza (11, 28-30) zawiera jedno z najbardziej pocieszających i fundamentalnych zaproszeń Jezusa Chrystusa, skierowane do wszystkich ludzi, którzy doświadczają trudu i obciążenia w życiu.
W tych słowach Jezus objawia swoją Boską naturę, miłosierdzie i pragnienie, by przynieść ulgę i pokój duszom ludzkim.

Wezwanie do odpoczynku: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię" (Mt 11, 28)

Jezus rozpoczyna swoje zaproszenie słowami: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”.
To wezwanie jest zaskakujące, ponieważ Jezus zaprasza do siebie ludzi pokornych i obciążonych trudnym życiem, obiecując im odpoczynek i ulgę.
Jan Chryzostom wyjaśnia, że Jezus zaprasza nie tylko tych czy innych, ale wszystkich, którzy są w niepokoju, smutku i grzechach.
Nie wzywa ich, aby ich rozliczać, lecz aby usunąć ich grzechy i zapewnić im bezpieczeństwo.

Papież Franciszek podkreślał, że Jezus przedstawia się jako Sługa Pański, opisany w Księdze Proroka Izajasza, który ma język ucznia, aby umieć podtrzymać słowem zmęczonych.
Wśród tych, którzy są zmęczeni życiem, Ewangelia często wymienia ubogich i maluczkich, czyli tych, którzy nie mogą polegać na własnych środkach ani na ważnych znajomościach, lecz ufają jedynie Bogu.
W zaproszeniu Jezusa znajdują oni odpowiedź, na którą czekali, a stając się Jego uczniami, otrzymują obietnicę znalezienia odpoczynku na całe życie.

To zaproszenie jest uniwersalne i rozciąga się na wszystkie narody, jak Jezus mówi Apostołom: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28, 19).
Papież Jan Paweł II zauważył, że te słowa mają szczególne znaczenie dla chorych i starszych, dla każdego, kto czuje się „obciążony”.
Jezus obiecuje pokrzepienie dusz, a niekoniecznie usunięcie wszystkich fizycznych cierpień podczas ziemskiej pielgrzymki, ale odświeżenie ducha, podniesienie serc i danie odpoczynku duszom.

Ambroży z Mediolanu podkreśla, że Jezus ulitował się nad nami, aby nas do siebie przywołać, a nie odstraszyć.
Przyszedł w łagodności i pokorze, aby pokrzepić, a nie odrzucić.

Jarzmo Chrystusa: "Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem,
a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych" (Mt 11, 29)

Drugie wezwanie Jezusa brzmi: „Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”.
Jarzmo w kontekście biblijnym często symbolizuje posłuszeństwo Prawu lub służbę.
Jednak Jezusowe jarzmo jest inne.
Jan Chryzostom uspokaja, mówiąc: „Nie bójcie się, słysząc o jarzmie, bo jest ono łatwe; nie bójcie się, bo powiedziałem, brzemię, bo jest lekkie”.

Jezus zaprasza do uczenia się od Niego, ponieważ jest „cichy i pokorny sercem”.
Ta cichość i pokora są kluczowe dla znalezienia ukojenia dla dusz.
Papież Leon XIII zauważył, że Jezus „tchnie w nas, spoczywających w Jego objęciach, ten mistyczny ogień, który przyniósł wszystkim ludziom, i łaskawie napełnia nas łagodnością i pokorą swego serca, z nadzieją, że przez praktykowanie tych cnót będziemy dzielić prawdziwy i trwały pokój, którego On jest Autorem”.

Augustyn z Hippony rozważał, jak to możliwe, że jarzmo Jezusa jest łatwe, a brzemię lekkie, skoro ci, którzy je przyjmują, doświadczają wielu trudności
w świecie, a Apostoł Paweł mówi, że „wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, będą cierpieć prześladowania”.
Augustyn wyjaśnia, że lekkość jarzma i brzemienia Chrystusa nie oznacza braku trudności zewnętrznych, ale wewnętrzny pokój i siłę, które pochodzą z Jego łaski, pozwalające znosić te trudności.

Cyprian z Kartaginy również odnosi się do tego fragmentu, kontrastując ciężkie jarzmo Prawa z łatwym jarzmem Chrystusa.
Jarzmo Prawa było ciężkie, ale jarzmo Pana jest łatwe i jest przez nas przyjmowane.

Łatwe jarzmo i lekkie brzemię: "Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie" (Mt 11, 30)

Jezus kończy swoje zaproszenie stwierdzeniem: „Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie”.
To jarzmo nie jest ciężarem, który przytłacza, ale raczej narzędziem, które pomaga w niesieniu ciężarów życia.
Papież Jan Paweł II w homilii z 1986 roku powtórzył te słowa, podkreślając, że Jezus mówi do każdego z nas, wzywając nas do świętości i komunii z Nim:
z Jego Sercem, z Jego Krzyżem, z Jego chwałą.

Papież Franciszek w Encyklice Dilexit nos (2024) pisze, że choć Pisma zachowują słowa Jezusa, zawsze żywe i aktualne, są chwile, kiedy On przemawia do nas wewnętrznie, wzywa nas i prowadzi do lepszego miejsca.
Tym lepszym miejscem jest Jego serce, gdzie zaprasza nas do znalezienia nowej siły i pokoju: „Przyjdźcie do Mnie, wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” (Mt 11, 28).
W tym sensie mógł powiedzieć swoim uczniom: „Trwajcie we Mnie” (J 15, 4).

To „słodkie jarzmo” i „lekkie brzemię” oznaczają, że życie z Chrystusem, choć wymaga wysiłku i poświęcenia, jest ostatecznie źródłem prawdziwej radości
i pokoju.
Nie jest to życie pozbawione trudności, ale życie, w którym trudności są niesione z pomocą Bożej łaski i w perspektywie wiecznej nagrody.

Podsumowanie

Fragment Ewangelii Mt 11, 28-30 jest istotnym zaproszeniem Jezusa skierowanym do wszystkich, którzy czują się zmęczeni i obciążeni.
Jezus oferuje im odpoczynek i ukojenie dla dusz, zapraszając ich do przyjęcia Jego jarzma i uczenia się od Niego.
To jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie, ponieważ opiera się na Jego cichości, pokorze i miłości.
Przyjęcie tego zaproszenia oznacza wejście w głęboką relację z Chrystusem, która, choć nie eliminuje wszystkich trudności życia, daje siłę i pokój do ich znoszenia, prowadząc do prawdziwego ukojenia duszy.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

THURSDAY, Weekday

GOSPEL - Mt 11:28-30 (Christ Refreshes the Heavy-Laden)

Jesus spoke these words:
"Come to me, all you who labor and are burdened, and I will refresh you. Take my yoke upon you and learn from me, for I am gentle and humble in heart, and you will find rest for your souls. For my yoke is sweet, and my burden is light."

MEDITATION

Jesus noticed people around him experiencing daily hardships and bearing the burdens of life. He was not indifferent to their suffering and was able to empathize with those weighed down by life. With extraordinary empathy, he empathized with the situation of the person he was speaking to...

Jesus encourages his listeners to move toward him and come to him with their burdens. He recommends taking upon themselves his sweet yoke.
It is a promise that we will never be alone in life's difficulties and that we will experience His help in them...

The quiet and humble heart of Jesus is a source of solace in all that hurts us. It is a refuge in moments of life's storms and anxieties. It remains always open to welcome us with its gentleness...

"This is my name, and this is my calling to all generations" (Exodus 3:15b). A name in the Bible signifies the role a given being plays in the universe. God reveals His Name so that people may live with the awareness of His constant presence...

The God in whom we believe is He who is, who was, and who will be, always and for everyone. In this Name lies the source of peace and confidence. Since our God is He who is, we are always desired, guided, and loved by Him...

In the invitation associated with the Heart of Jesus, He calls us to Himself. We experience various hardships and burdens, real and objective, but also subjective, even imagined, exaggerated by our fears and the temptations of the evil one. Jesus tells us in every situation, "Come to Me, you will find rest for your souls..."

Today's Gospel is one of many texts that reveal God's gentleness and patience. He meets our fears, soothes the pangs of our conscience, and opens us to clinging to His Heart...

We are sorely tempted to restrict access to Jesus, to God, only to those who are worthy, pure, and beyond reproach. Jesus, however, reminds us on numerous occasions that He came for everyone and for everyone, from the Pharisees who consider themselves correct to the sinful tax collectors. Access to the Lord, to His grace, is therefore available to everyone...

Who do we turn to in difficult times? Do we go straight to God, or first to friends or family? We easily allow ourselves to be convinced that we can handle it on our own. Until a moment comes that overwhelms us: illness, difficult issues, loneliness, relationships that hurt. These things cannot be fixed "on our own,"
and then, often—only then—does a turn to God appear...

Jesus says today: "Come to me, all you who labor and are heavy laden." But not only when everything has collapsed. He wants to be the first, not the last, to whom we turn. Perhaps it is worth simply coming today, with what is difficult and with what is ordinary. For tenderness, for rest, for Love...

We set goals, seek means, and divide responsibility for achieving them. We assume we have sufficient strength and resources. Meanwhile, a fire, not necessarily God's, spreads, strength weakens, and an impenetrable wall appears...

God doesn't begin by announcing a plan. To Abraham he said: go out. To Moses: go to the elders. Through Jesus: come to me. That is, gather together.
When you are together, I will be among you and 'show the way' for you to follow...

God does not impose an unbearable burden. He gathers the scattered, the oppressed, the weak, the lame, and teaches them. First, take the first steps,
then face 'Pharaoh,' and finally see the outstretched hand...

When we stand before God, let us not proclaim that we have a plan. When we stand before God, let us ask: What is your plan? And let us not expect Him to explain it to us in detail. He will only show us the first step...

"Come to me, all you who labor and are heavy laden, and I will give you rest" (Mt 11:28). This is a call to the weary and burdened to find rest in Jesus.
We rarely grasp what He says next: about taking His yoke upon us, that is, about dedicating ourselves to His service, because Christ is not concerned with our daily hardships, but with the hardships associated with observing the many detailed rules of Israel's religion...

Jesus says not to preoccupy our minds with worrying about adhering to the letter of the law. We are to choose His commandment—the commandment
of love. By loving authentically, we can best fulfill God's will. By showing love in relationships with loved ones wherever we are...

...Jesus, I ask for a deep experience of Your tender love in my hardships... I ask for the grace to know and accept the love of God that He gives
us unconditionally... Thank you for His always open arms...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Matthew 11:28-30, Christ Refreshes the Weary

Introduction

The Gospel of Matthew (11:28-30) contains one of the most comforting and fundamental invitations from Jesus Christ, addressed to all people who experience hardship and burden in life.
In these words, Jesus reveals His divine nature, mercy, and desire to bring relief and peace to human souls.

A Call to Rest: "Come to me, all you who labor and are burdened, and I will give you rest" (Mt 11:28)

Jesus begins his invitation with the words: "Come to me, all you who labor and are burdened, and I will give you rest."

This call is surprising, because Jesus invites humble people burdened by difficult lives, promising them rest and relief.
John Chrysostom explains that Jesus invites not just some or all, but all who are troubled, sad, and in sin.
He does not call them to hold them accountable, but to remove their sins and ensure their safety.

Pope Francis emphasized that Jesus presents himself as the Servant of the Lord, described in the Book of the Prophet Isaiah, who has the tongue of a disciple, knowing how to sustain the weary with words.
Among those weary of life, the Gospel often mentions the poor and the lowly, those who cannot rely on their own resources or on important connections, but trust in God alone.
In Jesus' invitation, they find the answer they have been waiting for, and by becoming His disciples, they receive the promise of finding rest for life.

This invitation is universal and extends to all nations, as Jesus tells the Apostles: "Go therefore and make disciples of all nations" (Mt 28:19).
Pope John Paul II noted that these words have special significance for the sick and the elderly, for anyone who feels "burdened."
Jesus promises the strengthening of souls, not necessarily the removal of all physical suffering during the earthly pilgrimage, but the refreshing of the spirit, the uplifting of hearts, and the resting of souls.

Ambrose of Milan emphasizes that Jesus had compassion on us to call us to Himself, not to frighten us away.
He came in meekness and humility, to strengthen us, not to reject us.

Christ's Yoke: "Take my yoke upon you and learn from me, for I am gentle and humble in heart, and you will find rest for your souls" (Matthew 11:29)

Jesus' second call is: "Take my yoke upon you and learn from me, for I am gentle and humble in heart, and you will find rest for your souls."
In the biblical context, a yoke often symbolizes obedience to the Law or service.
However, Jesus' yoke is different.
John Chrysostom reassures us, saying: "Do not be afraid when you hear of the yoke, for it is easy; do not be afraid, for I have said, the burden, for it is light."

Jesus invites us to learn from Him because He is "gentle and humble in heart."
This meekness and humility are crucial to finding rest for souls.
Pope Leo XIII noted that Jesus "breathes into us, who rest in His embrace, that mystical fire which He brought to all men, and graciously fills us with
the gentleness and humility of His heart, in the hope that by practicing these virtues we will share the true and lasting peace of which He is the Author."

Augustine of Hippo pondered how it is possible for Jesus' yoke to be easy and his burden light, since those who accept it experience many hardships
in the world, and the Apostle Paul says that "all who desire to live godly in Christ Jesus will suffer persecution."

Augustine explains that the lightness of Christ's yoke and burden does not mean the absence of external hardships, but the inner peace and strength that come from His grace, enabling us to bear these hardships.

Cyprian of Carthage also refers to this passage, contrasting the heavy yoke of the Law with the easy yoke of Christ.
The yoke of the Law was heavy, but the yoke of the Lord is easy and is accepted by us.

An easy yoke and a light burden: "For my yoke is sweet, and my burden is light" (Mt 11:30)

Jesus concludes his invitation with the statement: "For my yoke is sweet, and my burden is light."
This yoke is not a burden that oppresses, but rather a tool that helps us bear the burdens of life.
Pope John Paul II repeated these words in his 1986 homily, emphasizing that Jesus speaks to each of us, calling us to holiness and communion with Him:
with His Heart, with His Cross, with His glory.

In the Encyclical Dilexit nos (2024), Pope Francis writes that although the Scriptures preserve the words of Jesus, always alive and relevant, there are times when He speaks to us inwardly, calls us, and leads us to a better place.
This better place is His heart, where He invites us to find new strength and peace: "Come to me, all you who labor and are heavy laden, and I will give you rest" (Mt 11:28).
In this sense, He could say to His disciples: "Abide in me" (Jn 15:4).

This "easy yoke" and "light burden" mean that life with Christ, although it requires effort and sacrifice, is ultimately a source of true joy and peace.
It is not a life without difficulties, but a life in which difficulties are borne with the help of God's grace and with the prospect of eternal reward.

Summary

The Gospel passage from Matthew 11:28-30 is a significant invitation from Jesus to all who feel weary and burdened.
Jesus offers them rest and rest for their souls, inviting them to accept His yoke and learn from Him.
This yoke is sweet and the burden light because it is based on His meekness, humility, and love.
Accepting this invitation means entering into a profound relationship with Christ, which, while not eliminating all of life's difficulties, gives strength and peace to bear them, leading to true rest for the soul.