PIĄTEK, Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Elżbiety Portugalskiej

EWANGELIA - Mt 9, 9-13 (Powołanie Mateusza na Apostoła)

Odchodząc z Kafarnaum Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: «Pójdź za Mną». On wstał i poszedł za Nim.
Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to faryzeusze, mówili do Jego uczniów: «Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?»
On, usłyszawszy to, rzekł: «Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».

MEDYTACJA

Słowa „Pójdź za Mną” skierowane do Mateusza padają, gdy on jest w pracy, zajęty swoimi obowiązkami. Może zdawać się, że Jezus ma kiepskie wyczucie
czasu i w ogóle nie zna się na ludziach, kierując swoje zaproszenie do kogoś, kto uchodzi za zdrajcę, zdziercę i najgorszego grzesznika. A jednak Jezusowi to nie przeszkadza. Widzi w nim coś, czego inni nie dostrzegają...

Później widzimy Jezusa zadowolonego z tego, że może spotkać się z ludźmi słabymi i grzesznymi. Ich niedomagania nie stanowią przeszkody do spotkania...

Jezus wyjaśnia sens swojego działania. Mówi, że nie przyszedł powołać sprawiedliwych, ale grzeszników. Podkreśla przez to, że nikt nie jest przez Niego wykluczony. Cokolwiek niesiemy teraz w sercu, może być przez Niego przyjęte, jeśli tylko tego chcemy...

"Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami" (Mt 9, 10). To jedna
z najpiękniejszych scen w Ewangelii – Jezus zasiada przy stole ze złodziejami i innymi gorszycielami. Bóg nie brzydzi się cuchnącym odorem zła. On nie separuje się od grzeszników, ale oferuje im swoją uzdrawiającą przyjaźń. "Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają" (Mt 9, 12)...

Jezus przypomina, że grzesznicy mają pierwszeństwo przed innymi do miłosierdzia. "Im większy grzesznik, tym ma większe prawa do miłosierdzia Mojego" (Dzienniczek Siostry Faustyny, 723). "Najwięksi grzesznicy mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego" (Dzienniczek Siostry Faustyny, 1146). W tym kontekście papież Franciszek podkreślał, że Kościół jest swoistym szpitalem polowym...

Dla wielu to, co czynił Jezus było niezrozumiałe. Wydawało im się, że nie jest słuszne, aby grzesznik był blisko świętego. Powołując Mateusza do grona dwunastu, Jezus ‘wywraca’ nasze kryteria godności i niegodności bycia blisko Niego, blisko tego, co święte...

‘Jadanie wspólnie z celnikami i grzesznikami’ jest objawieniem podstawowej prawdy, że zbawienia nie dajemy sobie sami ani nie wypracowujemy go. Bóg okazuje nam miłosierdzie ze względu na miłość, a nie na nasze zasługi i ‘porządność’. Dopóki tego nie odkryjemy, będziemy, jak faryzeusze, zamknięci na Jego zbawienie...

Mateusz ‘wstał i poszedł za Nim’. Był obumarły duchowo, uważany za grzesznika, z którym nie wolno być blisko. Kiedy jednak słyszy słowo powołania, wraca do życia, ‘wstaje z martwych’. Miał się źle, ale spotkał lekarza duszy i przylgnął do Niego...

Zaraz po tym, jak Jezus uzdrawia paralityka, powołuje człowieka, który, z ludzkiego punktu widzenia, był ostatni na liście kandydatów do bycia uczniem. Mateusz, celnik, poborca podatków dla okupanta – Cesarstwa Rzymskiego, kolaborant. Dla Żydów był zdrajcą, dla zelotów – wrogiem, a dla Jezusa- ukochanym dzieckiem, które warto zaprosić do wspólnoty uczniów...

Jezus widzi w Mateuszu nie to, co zewnętrzne, ale dostrzega serce. To ogromna nadzieja dla każdego z nas. Nie musimy być idealni, bez skazy. Jezus zaprasza nas takich, jacy jesteśmy, z naszymi historiami, słabościami, dziwactwami i czułością ukrytą głęboko...

Szkoła uczniów-misjonarzy Jezusa, to miejsce dla każdego. Nie ma egzaminów wstępnych, nie ma listy wymagań. Jest tylko jedno pytanie: „Pójdziesz za Mną?”. I jeśli odpowiemy „tak” – jesteśmy w tej wspólnocie...

Ten pierwszy krok nie musi być trudny. Siedzieć w komorze celnej jak Mateusz i w jednej chwili porzucić wszystko, bo zawołał nas Bóg. Może więc warto zrobić to, co wydaje się trudne. Ten pierwszy krok naprzód, gdy woła nas Bóg, nie myśląc o pozostawionych dobrach, o tym, czy na pewno się opłaci ani co będzie potem...

Dlaczego tak trudno przyjąć faryzeuszom, że towarzystwo celników i grzeszników jest dla Jezusa odpowiednie? Być może uważają, że tacy ludzie wokół rozkręcającego karierę nauczyciela obniżą Jego prestiż albo podważą wiarygodność. Bardzo łatwo przychodzi faryzeuszom, ale i nam, przesadnie dbać
o wizerunkową poprawność...

Zapominamy, że Ewangelia, którą głosimy i którą żyjemy, ma moc przemienić nawet najbardziej zdegradowane społeczności. Jezus to wie i dlatego przebywa wśród tych, którzy się źle mają. Tylko przez spotkanie z Nim mogą doświadczyć nawrócenia...

...Jezu, proszę o doświadczenie leczącej mocy Twojego Słowa i spojrzenia... Proszę o łaskę wiary, bym bardziej zwracał uwagę na wezwanie od Ciebie niż na upadki, pamięć o grzechach, które mnie trapią... Dziękuję, że leczysz mnie z wewnętrznej blokady w naśladowaniu Ciebie...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Mt 9, 9-13, Powołanie Mateusza na Apostoła

Powołanie Mateusza: spojrzenie Miłosierdzia, które przemienia

Fragment Ewangelii według św. Mateusza (Mt 9, 9-13) przedstawia nam jedno z najbardziej poruszających wydarzeń w życiu Jezusa: powołanie Mateusza, celnika, na Apostoła.
To wydarzenie jest głęboką lekcją o miłosierdziu Bożym, Jego spojrzeniu na człowieka oraz o tym, kogo Jezus przyszedł powołać.

1. Spojrzenie Jezusa: Od przymiotnika do rzeczownika

Ewangelia rozpoczyna się od słów: „Jezus, przechodząc, ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej”.
Papież Franciszek podkreślał, że „niewielu ludzi widziało Mateusza takim, jakim był: znali go jako tego, który ‘siedział w komorze celnej’”.
Mateusz był celnikiem, czyli poborcą podatków na rzecz okupującego Palestynę imperium rzymskiego.
Był postrzegany jako kolaborant i zdrajca narodu, a ludzie darzyli go pogardą, nazywając „publikaninem”.

Jednak Jezus nie zatrzymuje się na tym przymiotniku. „Jezus zawsze szuka rzeczownika”.
Podczas gdy inni widzieli w Mateuszu jedynie „grzesznika” czy „publikanina”, Jezus widział w nim człowieka – z jego nędzą i wielkością.
To spojrzenie Jezusa, które widzi w drugim człowieku, kimkolwiek by on nie był, odbiorcę miłości, jest początkiem pasji ewangelizacyjnej.
Papież Franciszek, komentując ten fragment, przyjął jako swoje zawołanie biskupie słowa św. Bedy Czcigodnego: miserando atque eligendo – „spojrzał
z miłosierną miłością i wybrał”.
To spojrzenie pełne miłosierdzia przebaczyło grzechy tego człowieka i wybrało go na jednego z Dwunastu.

2. Natychmiastowa odpowiedź i zerwanie z przeszłością

Jezus powiedział do Mateusza: „Pójdź za Mną!”
A on wstał i poszedł za Nim.
To krótkir zdanie wyraźnie podkreśla gotowość Mateusza do odpowiedzi na wezwanie.
Dla niego oznaczało to porzucenie wszystkiego, zwłaszcza tego, co gwarantowało mu pewne źródło dochodu, choć często niesprawiedliwe i niehonorowe.
Mateusz zrozumiał, że bliskość z Jezusem nie pozwalała mu na kontynuowanie działań, których Bóg nie pochwalał.

Św. Jan Chryzostom zauważa, że Jezus powołał Mateusza w odpowiednim momencie, wiedząc, że ten Go posłucha.
To natychmiastowe porzucenie dotychczasowego życia i pójście za Jezusem jest świadectwem głębokiej wiary i zaufania Mateusza.

3. Jezus z grzesznikami: Lekarz dla chorych

Następnie czytamy, że gdy Jezus siedział przy stole w domu Mateusza, „przyszło wielu celników i grzeszników i siedziało wraz z Jezusem i Jego uczniami”.
Faryzeusze, widząc to, oburzyli się i zapytali uczniów: „Dlaczego wasz Nauczyciel jada z celnikami i grzesznikami?”.

Jezus, słysząc to, odpowiedział: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz chorzy.
Idźcie i nauczcie się, co znaczy: ‘Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary’.
Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.

Ta odpowiedź Jezusa jest kluczowa.
On nie unika grzeszników, lecz idzie do ich domów i zasiada obok nich, pokazując, że i oni mogą stać się Jego uczniami.
Papież Benedykt XVI podkreślał, że „dobra nowina Ewangelii polega właśnie na tym: na ofiarowaniu łaski Bożej grzesznikowi!”.
Jezus nie patrzy na przeszłość grzeszników, na ich status społeczny czy zewnętrzne konwenanse, ale otwiera przed nimi nową przyszłość.
Jak powiedział Papież Franciszek: „Nie ma świętego bez przeszłości ani grzesznika bez przyszłości”.

Jezus porównuje siebie do lekarza, a grzeszników do chorych.
Jego misją jest uzdrowienie z nieprawości, które jest możliwe dzięki pokucie.
Kościół nie jest wspólnotą ludzi doskonałych, ale uczniów w drodze, którzy podążają za Panem, ponieważ wiedzą, że są grzesznikami i potrzebują Jego przebaczenia.

4. Miłosierdzie ponad ofiarę

Cytat z proroka Ozeasza: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” (Oz 6, 6), podkreśla priorytet miłosierdzia w oczach Boga.
Faryzeusze, skoncentrowani na zewnętrznych przepisach i ofiarach, nie rozumieli, że prawdziwa pobożność polega na miłości i współczuciu dla bliźniego, zwłaszcza dla tych, którzy są w potrzebie duchowej.
Jezus przyszedł, aby objawić tajemnicę Bożej miłości w pełni, a Jego całe życie jest widzialnym i namacalnym wyrazem tej miłości.

Wnioski

Powołanie Mateusza jest istotnym przypomnieniem o bezgranicznym miłosierdziu Boga.
Jezus nie odrzuca nikogo, nawet tych, którzy są uważani za najbardziej oddalonych od świętości.
Wręcz przeciwnie, to właśnie do nich przychodzi, aby ich uzdrowić i powołać do nowego życia.
Historia Mateusza uczy nas, że wystarczy odpowiedzieć na wezwanie z pokornym i szczerym sercem, a Bóg otworzy przed nami nową przyszłość, niezależnie od naszej przeszłości.
To wezwanie do miłosierdzia jest aktualne dla każdego z nas, abyśmy, naśladując Chrystusa, patrzyli na innych z miłością i współczuciem, zwłaszcza na tych, którzy są „daleko”.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

FRIDAY, Weekday
or commemoration of St. Elizabeth of Portugal

GOSPEL - Mt 9, 9-13 (The Calling of Matthew to Apostle)

As Jesus was leaving Capernaum, he saw a man named Matthew sitting at the tax office, and he said to him, "Follow me." And he rose and followed him.
While Jesus was at table in the house, many tax collectors and sinners came and sat with Jesus and his disciples. When the Pharisees saw it, they said to his disciples, "Why does your Teacher eat with tax collectors and sinners?"
When he heard this, he said, "Those who are well have no need of a physician, but those who are sick. Go and learn what this means: 'I desire mercy, not sacrifice.' For I have not come to call the righteous, but sinners."

MEDITATION

The words "Follow Me" addressed to Matthew are spoken while he is at work, busy with his duties. It may seem that Jesus has a poor sense of timing
and does not know people at all, directing his invitation to someone who is considered a traitor, an extortionist and the worst sinner. And yet, this does not bother Jesus. He sees something in him that others do not see...

Later, we see Jesus pleased that he can meet with weak and sinful people. Their weaknesses are not an obstacle to meeting...

Jesus explains the meaning of his action. He says that he did not come to call the righteous, but sinners. By this he emphasizes that no one is excluded by Him. Whatever we carry in our hearts now can be accepted by Him, if only we want it...

"While Jesus was at table in his house, many tax collectors and sinners came and sat with Jesus and his disciples" (Mt 9:10). This is one of the most beautiful scenes in the Gospel - Jesus sits at table with thieves and other scandal-mongers. God is not disgusted by the stinking stench of evil. He does not separate himself from sinners, but offers them his healing friendship. "Those who are well have no need of a physician, but those who are sick" (Mt 9:12)...

Jesus reminds us that sinners have priority over others in terms of mercy. "The greater the sinner, the greater the right to My mercy" (Diary of Sister Faustina, 723). "The greatest sinners have the right, before others, to trust in the abyss of My mercy" (Diary of Sister Faustina, 1146). In this context, Pope Francis emphasized that the Church is a kind of field hospital...

For many, what Jesus did was incomprehensible. It seemed to them that it was not right for a sinner to be close to a saint. By calling Matthew to the group
of the twelve, Jesus "overturns" our criteria of dignity and unworthiness of being close to Him, close to what is holy...

"Eating with tax collectors and sinners" is a revelation of the basic truth that we do not give ourselves salvation nor do we work for it. God shows us mercy because of love, not because of our merits and "decentness". Until we discover this, we will be, like the Pharisees, closed to His salvation...

Matthew "rose and followed Him". He was spiritually dead, considered a sinner who should not be close to him. However, when he hears the word of calling, he comes back to life, ‘rises from the dead’. He was in a bad way, but he met the doctor of the soul and clung to Him...

Immediately after Jesus heals the paralytic, he calls a man who, from a human point of view, was the last on the list of candidates for discipleship. Matthew,
a tax collector, a tax collector for the occupier – the Roman Empire, a collaborator. For the Jews he was a traitor, for the Zealots – an enemy, and for Jesus –
a beloved child worth inviting to the community of disciples...

Jesus sees in Matthew not what is external, but he sees the heart. This is a great hope for each of us. We do not have to be perfect, without flaws. Jesus invites us as we are, with our stories, weaknesses, eccentricities and tenderness hidden deep down...

The school of Jesus’ missionary disciples is a place for everyone. There are no entrance exams, no list of requirements. There is only one question: “Will you follow me?” And if we answer “yes” – we are in this community...

This first step does not have to be difficult. Sitting in a customs house like Matthew and in a moment abandoning everything because God has called us. So maybe it is worth doing what seems difficult. This first step forward, when God calls us, without thinking about the goods left behind, whether it will definitely pay off or what will happen next...

Why is it so difficult for the Pharisees to accept that the company of tax collectors and sinners is suitable for Jesus? Perhaps they believe that such people around a teacher who is developing his career will lower His prestige or undermine His credibility. It is very easy for the Pharisees, and for us too, to overly care about image correctness...

We forget that the Gospel that we preach and live has the power to transform even the most degraded communities. Jesus knows this and that is why he dwells among those who are not doing well. Only through an encounter with Him can they experience conversion...

...Jesus, I ask for the experience of the healing power of Your Word and gaze... I ask for the grace of faith, so that I may pay more attention to Your call than to my failures, the memory of sins that torment me... Thank you for healing me from the internal blockage in imitating You...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Matthew 9:9-13, The Calling of Matthew as an Apostle

The Calling of Matthew: the gaze of Mercy that transforms

The passage from the Gospel according to Matthew (Mt 9:9-13) presents us with one of the most moving events in the life of Jesus: the calling of Matthew, a tax collector, as an Apostle.
This event is a profound lesson on God's mercy, his gaze on man and on whom Jesus came to call.

1. The gaze of Jesus: From the adjective to the noun

The Gospel begins with the words: "As Jesus walked along, he saw a man named Matthew sitting at the tax office."
Pope Francis emphasized that "few people saw Matthew as he was: they knew him as the one who 'sat at the tax office.'"
Matthew was a tax collector, or tax collector, for the Roman Empire that occupied Palestine.
He was seen as a collaborator and traitor to the nation, and people despised him, calling him a “publican.”

However, Jesus does not stop at this adjective. “Jesus always looks for a noun.”
While others saw Matthew as just a “sinner” or “publican,” Jesus saw him as a human being – with his misery and greatness.
This look of Jesus, who sees in the other person, whoever they may be, a recipient of love, is the beginning of the passion for evangelization.
Commenting on this fragment, Pope Francis adopted as his episcopal motto the words of St. Bede the Venerable: miserando atque eligendo – “he looked
with merciful love and chose.”
This look full of mercy forgave the sins of this man and chose him as one of the Twelve.

2. Immediate response and breaking with the past

Jesus said to Matthew: “Follow me!”
And he got up and followed him.
This short sentence clearly emphasizes Matthew’s readiness to respond to the call.
For him, this meant abandoning everything, especially that which guaranteed him a certain source of income, although often unjust and dishonorable.
Matthew understood that his closeness to Jesus did not allow him to continue with actions that God did not approve of.

St. John Chrysostom notes that Jesus called Matthew at the right moment, knowing that he would listen to him.
This immediate abandonment of his previous life and following Jesus is a testimony of Matthew’s deep faith and trust.

3. Jesus with sinners: A physician for the sick

Then we read that while Jesus was sitting at table in Matthew’s house, “many tax collectors and sinners came and sat with Jesus and his disciples.”
The Pharisees, seeing this, were indignant and asked the disciples, "Why does your Teacher eat with tax collectors and sinners?"

Jesus, hearing this, answered, "It is not the healthy who need a physician, but the sick.
Go and learn what this means: 'I desire mercy, not sacrifice.'
For I have not come to call the righteous, but sinners."

This answer of Jesus is crucial.
He does not avoid sinners, but goes to their homes and sits down with them, showing that they too can become his disciples.
Pope Benedict XVI emphasized that "the good news of the Gospel consists precisely in this: offering the grace of God to the sinner!"
Jesus does not look at the past of sinners, their social status or external conventions, but opens a new future for them.
As Pope Francis said, "There is no saint without a past, nor a sinner without a future."

Jesus compares himself to a physician, and sinners to the sick.
His mission is the healing of iniquity, which is possible through repentance.
The Church is not a community of perfect people, but of disciples on a journey who follow the Lord because they know they are sinners and need
his forgiveness.

4. Mercy before sacrifice

The quote from the prophet Hosea: “I desire mercy, not sacrifice” (Hos 6:6), emphasizes the priority of mercy in the eyes of God.
The Pharisees, focused on external rules and sacrifices, did not understand that true piety consists in love and compassion for one’s neighbor, especially
for those in spiritual need.
Jesus came to reveal the mystery of God’s love in its fullness, and his whole life is a visible and tangible expression of this love.

Conclusions

Matthew’s calling is an important reminder of God’s boundless mercy.
Jesus does not reject anyone, not even those considered furthest from holiness.
On the contrary, it is to them that he comes, to heal them and call them to new life.
Matthew's story teaches us that it is enough to respond to the call with a humble and sincere heart, and God will open a new future before us, regardless
of our past.
This call to mercy is relevant for each one of us, so that, in imitation of Christ, we may look at others with love and compassion, especially those who are
"far off".