WTOREK, Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela

EWANGELIA - Łk 1, 57-66. 80 (Narodzenie się Jana)

Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza.
Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan».
Odrzekli jej: «Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię». Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać.
On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «Kimże będzie to dziecię?» Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

MEDYTACJA

Zdarza się, że jesteśmy bardzo podatni na oceny innych ludzi i pod ich wpływem podejmujemy decyzje. Możemy porozmawiać teraz z Bogiem o tym, w jakim stopniu na nasze wybory wpływają moda, środowisko lub utarte zwyczaje. Na ile zewnętrzne czynniki pomagają nam, a na ile utrudniają podejmowanie odpowiedzialnych decyzji...

Mieszkańcy Judei pytali „Kimże będzie to dziecię?” (Łk 1, 66). My także pytamy o efekty naszych działań i o konsekwencje naszych wyborów...

Zobaczmy, w jaki sposób przyjmujemy innych ludzi. Czasami możemy mieć przekonanie, że znamy najlepsze sposoby rozwiązania ich trudności. Jednak największych cudów doświadczamy, gdy dajemy ludziom wolność i cierpliwie towarzyszymy im w codziennym życiu...

Nadanie imienia, to nie tylko wydarzenie w porządku administracyjnym, ale coś, co naznacza nas, nadaje nam podmiotowość. Wokół tego budujemy poczucie własnej tożsamości, własnej wartości. Na tym bazują także nasze relacje z innymi...

Nie jesteśmy wyizolowani z historii. Jesteśmy dziedzicami wielkości i chwały, ale słabości i grzechów tych, co byli przed nami. Każdy musi odkryć, jakie jest jego imię, gdzie są jego korzenie, kto i co jest jego punktem odniesienia...

Elżbieta i Zachariasz to rodzice doświadczeni życiem, długą bezdzietnością, zawiedzionymi nadziejami, wstydem i ukrywaniem się przed ‘sąsiadami
i krewnymi’. Ale oni są przykładem zawierzenia i tego, że każdy musi iść swoją drogą, jest ‘obietnicą Boga’ a nie spełnieniem oczekiwań rodziny i otoczenia...

Jan Chrzciciel od początku był kimś wyjątkowym – zapowiedzianym, wyczekiwanym, upragnionym. Ale to nie tylko jego historia, ale i nasza. Zdanie, które kończy dzisiejszą Ewangelię – „ręka Pańska była z nim” – może stać się także naszym doświadczeniem...

To jedno z najważniejszych odkryć wiary: że nie jesteśmy dla Boga anonimowi. Każdy z nas jest kimś ważnym, kochanym, znanym, powierzonym opiece Boga. W codzienności łatwo o tym zapomnieć. Gdy coś się nie układa, gdy modlitwa staje się nieskuteczna, gdy życie nie daje efektów, można zacząć wątpić.
A tymczasem ręka Pańska nadal jest z nami, czuwa, prowadzi i chroni. Czasem bardzo dyskretnie...

Doświadczenie, wiara w to, że jesteśmy prowadzeni przez Boga, motywuje do życia i działania. Daje odwagę, by podejmować wybory zgodne z Ewangelią tak, jak tylu ludzi przed nami i obok nas, którzy żyją po cichu, ale prawdziwie. Nie musimy być wielcy. Wystarczy, że będziemy wierni Bogu, a wtedy On zatroszczy się o wszystko...

Każde życie ma swój początek w sercu Boga. Nikt z nas nie jest przypadkiem. Zostaliśmy stworzeni z miłości i powołani do życia, które ma sens. Bóg zna nas bardziej, niż my znamy siebie. Zanim ktokolwiek wypowiedział nasze imię, On już miał wobec nas plan. Nie zawsze go rozumiemy, ale możemy Mu ufać. Nasze codzienne obowiązki, spotkania i wybory mogą być drogą, na której Bóg działa cicho, ale skutecznie...

Postać Jana Chrzciciela staje się znakiem. On również został powołany od samego początku, by wskazywał Chrystusa. To zadanie dotyczy każdego z nas. Przez słowa, czyny, a często po prostu przez wierność w codziennych sprawach, możemy prowadzić innych do Boga. Nie trzeba wielkich czynów. Wystarczy serce otwarte na Jego obecność i gotowe, by być światłem tam, gdzie panuje cień...

Narodziny Jana Chrzciciela ukazują, że Bóg działa poza schematami, wbrew ludzkim oczekiwaniom i naturalnemu porządkowi rzeczy. Milczenie Zachariasza staje się znakiem tego, że wiara zaczyna się tam, gdzie kończą się słowa...

To, co Bóg zapowiada, może wydawać się niemożliwe, jak narodziny dziecka u schyłku życia, ale Jego obietnica zawsze prowadzi do życia, nie do pustki...

Imię 'Jan' oznacza „Bóg jest łaskawy” i streszcza całą tę historię: łaska nie zależy od ludzkich zasług, wieku i pozycji. Przychodzi, bo Bóg tak chce. Objawia się
w tym, co słabe, niepozorne, nieprzewidywalne. I to ona otwiera usta człowieka, przywracając mu zdolność mówienia prawdy i oddawania chwały...

...Jezu, proszę o dogłębną wdzięczność za dar moich narodzin i każdy dzień życia... Proszę o łaskę poznania mojego ‘prawdziwego imienia’ przed Bogiem... Dziękuję za swoich rodziców, którzy mieli odwagę przyjąć i oddać mnie Bogu...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 1, 57-66. 80, Narodzenie się Jana

Narodziny i nadanie imienia Janowi Chrzcicielowi

Fragment Ewangelii Łukasza 1, 57-66, 80 opisuje narodziny Jana Chrzciciela, syna Zachariasza i Elżbiety oraz wydarzenia towarzyszące nadaniu mu imienia.
Jest to kulminacja wcześniejszych zapowiedzi anielskich i świadectwo Bożej interwencji w historii zbawienia.

Radość i zdumienie sąsiadów

Elżbieta, która była w podeszłym wieku i uważana za bezpłodną, urodziła syna, co było powodem wielkiej radości dla jej sąsiadów i krewnych, którzy usłyszeli, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie.
To wydarzenie było postrzegane jako cud i znak Bożej łaski, usuwający hańbę bezpłodności.

Spór o imię

Zgodnie z żydowskim zwyczajem, ósmego dnia po narodzinach, dziecko miało być obrzezane i otrzymać imię.
Sąsiedzi i krewni zamierzali nazwać chłopca Zachariaszem, po jego ojcu.
Jednak Elżbieta stanowczo sprzeciwiła się, mówiąc: „Nie, lecz ma się nazywać Jan”.
Jej decyzja zaskoczyła wszystkich, ponieważ w ich rodzinie nie było nikogo o tym imieniu.

Interwencja Zachariasza i uwolnienie od niemoty

Ponieważ Zachariasz był niemy od czasu, gdy nie uwierzył aniołowi Gabrielowi w świątyni, zapytano go znakami, jakie imię chce nadać dziecku.
Zachariasz poprosił o tabliczkę i ku zdumieniu wszystkich napisał: „Jan jest jego imię”.
W tym momencie jego usta natychmiast się otworzyły, a język został uwolniony, i zaczął mówić, chwaląc Boga.
To wydarzenie potwierdziło prawdziwość słów anioła i było znakiem wypełnienia się Bożej obietnicy.

Reakcja ludzi i proroctwo Zachariasza

Wydarzenia te wywołały lęk wśród sąsiadów, a wieść o nich rozeszła się po całej górskiej krainie Judei.
Wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się, kim będzie to dziecko, mówiąc: „Cóż to za dziecko będzie?”.
Rozumieli, że „ręka Pańska była z nim”.
Następnie Zachariasz, napełniony Duchem Świętym, wypowiedział proroctwo, znane jako Benedictus, w którym wychwalał Boga za odkupienie Izraela
i zapowiadał rolę Jana jako proroka, który przygotuje drogę Panu.

Wzrost i przygotowanie Jana

Ewangelia kończy ten fragment stwierdzeniem, że dziecko rosło i umacniało się w duchu, i przebywało na pustyni aż do dnia, gdy ukazało się publicznie Izraelowi.
Jan Chrzciciel jest postacią, która łączy Stary i Nowy Testament, będąc prorokiem Najwyższego, który przygotował ludzi na przyjście Pana.
Już w łonie matki rozpoznał Zbawiciela, a jego narodziny były naznaczone wielkimi znakami.
Jego życie na pustyni, pełne ascezy i pokuty, było przygotowaniem do misji głoszenia chrztu nawrócenia na odpuszczenie grzechów.

Podsumowanie

Narodziny Jana Chrzciciela były wydarzeniem pełnym cudów i znaków, które wskazywały na jego wyjątkową rolę w planie zbawienia.
Jego imię, wybrane przez Boga, oraz uwolnienie Zachariasza od niemoty, były potwierdzeniem Bożej wierności i zapowiedzią nadejścia Mesjasza.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

TUESDAY, Feast of the Nativity of St. John the Baptist

GOSPEL - Lk 1:57-66. 80 (The Birth of John)

Elizabeth's time came to give birth, and she gave birth to a son. When her neighbors and relatives heard that the Lord had shown such great mercy to her, they rejoiced with her. On the eighth day they came to circumcise the child, and they wanted to name him after his father, Zechariah.
But his mother replied, "No, but he shall be named John."
They said to her, "There is no one in your family who bears that name." So they asked his father by signs, what he would call him.
He called for a tablet and wrote, "His name shall be John." And they were all amazed. Immediately his mouth was opened, and his tongue was loosed, and he spoke, praising God. And fear fell upon all their neighbors. Throughout the hill country of Judea, people talked about all this. And all who heard about it took it to heart and asked, "What then will this child become?" For indeed, the hand of the Lord was with him.
And the boy grew and became strong in spirit; and he lived in the wilderness until the day of his appearance to Israel.

MEDITATION

We are often very susceptible to the judgments of others and make decisions based on them. We can now talk to God about the extent to which our choices are influenced by fashion, our environment, or established customs. To what extent do external factors help us and to what extent do they hinder us in making responsible decisions...

The people of Judea asked, "What then will this child become?" (Luke 1:66). We too ask about the effects of our actions and the consequences of our choices...

Let's examine how we treat others. Sometimes we may believe we know the best ways to solve their problems. However, we experience the greatest miracles when we give people freedom and patiently accompany them in their daily lives...

Giving a name is not just an administrative event, but something that marks us, gives us subjectivity. Around it, we build a sense of our own identity and self-worth. Our relationships with others are also based on it...

We are not isolated from history. We are heirs to the greatness and glory, but also to the weaknesses and sins of those who came before us. Everyone must discover what their name is, where their roots lie, who and what is their point of reference...

Elizabeth and Zacharias are parents experienced in life, long childlessness, dashed hopes, shame, and hiding from "neighbors and relatives." But they exemplify trust and the idea that everyone must follow their own path; it is "God's promise" and not the fulfillment of the expectations of family
and surroundings...

John the Baptist was from the beginning someone special – announced, longed for, desired. But it's not just his story, but ours as well. The sentence that ends today's Gospel – "the hand of the Lord was with him" – can become our experience as well...

This is one of the most important discoveries of faith: that we are not anonymous to God. Each of us is important, loved, known, entrusted to God's care.
In everyday life, it's easy to forget this. When things don't go well, when prayer becomes ineffective, when life brings no results, we can begin to doubt.
Yet, the hand of the Lord is still with us, watching over us, guiding us, and protecting us. Sometimes very discreetly...

Experience, the belief that we are led by God, motivates us to live and act. It gives us the courage to make choices consistent with the Gospel, like so many people before us and beside us who live quietly but truly. We don't have to be great. It is enough that we are faithful to God, and then He will take care
of everything...

Every life begins in God's heart. None of us is an accident. We were created out of love and called to a life of meaning. God knows us more than we know ourselves. Before anyone spoke our name, He already had a plan for us. We don't always understand it, but we can trust Him. Our daily duties, encounters, and choices can be a path where God works quietly but effectively...

The figure of John the Baptist becomes a sign. He, too, was called from the very beginning to point to Christ. This task concerns each of us. Through words, actions, and often simply through faithfulness in everyday matters, we can lead others to God. No great deeds are necessary. All that is needed is a heart open to His presence and ready to be light where there is shadow...

The birth of John the Baptist reveals that God works outside the box, contrary to human expectations and the natural order of things. Zechariah's silence becomes a sign that faith begins where words end...

What God announces may seem impossible, like the birth of a child at the end of life, but His promise always leads to life, not to emptiness...

The name 'John' means "God is gracious" and summarizes this entire story: grace does not depend on human merit, age, or position. It comes because God wills it. It reveals itself in what is weak, inconspicuous, and unpredictable. And it is grace that opens the mouth of man, restoring his ability to speak truth
and give praise...

...Jesus, I ask for profound gratitude for the gift of my birth and each day of my life... I ask for the grace to know my 'true name' before God... I am grateful for my parents, who had the courage to accept me and dedicate me to God...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 1:57-66, 80, The Birth of John

The Birth and Naming of John the Baptist

Luke 1:57-66, 80 describes the birth of John the Baptist, son of Zechariah and Elizabeth, and the events surrounding his naming.
It is the culmination of earlier angelic announcements and a testimony to God's intervention in salvation history.

The Joy and Amazement of Neighbors

Elizabeth, who was elderly and considered barren, gave birth to a son, a cause for great joy for her neighbors and relatives, who heard that the Lord had shown her great mercy.
This event was seen as a miracle and a sign of God's grace, removing the shame of barrenness.

The Naming Controversy

According to Jewish custom, on the eighth day after birth, the child was to be circumcised and given a name.
Neighbors and relatives planned to name the boy Zechariah, after his father.
However, Elizabeth firmly opposed it, saying, "No, but he shall be called John."
Her decision surprised everyone, as there was no one in their family with that name.

Zechariah's Intervention and Deliverance from Muteness

Since Zechariah had been mute since he disbelieved the angel Gabriel in the temple, he was asked by signs what name he wished to give the child.
Zechariah asked for a tablet and, to everyone's astonishment, wrote: "John is his name."
At that moment, his mouth immediately opened, his tongue was freed, and he began to speak, praising God.
This event confirmed the truth of the angel's words and was a sign of the fulfillment of God's promise.

The People's Reaction and Zechariah's Prophecy

These events caused fear among the neighbors, and news of them spread throughout the mountainous region of Judea.
All who heard of it wondered who this child would be, saying, "What kind of child will this be?"
They understood that "the hand of the Lord was with him."
Zechariah, filled with the Holy Spirit, then uttered a prophecy, known as the Benedictus, in which he praised God for Israel's redemption and foreshadowed John's role as a prophet who would prepare the way of the Lord.

John's Growth and Preparation

The Gospel concludes this passage by stating that the child grew and strengthened in spirit and remained in the wilderness until the day he appeared publicly to Israel.
John the Baptist is a figure who connects the Old and New Testaments, being a prophet of the Most High who prepared the people for the coming of the Lord.
Even in his mother's womb, he recognized the Savior, and his birth was marked by great signs.
His life in the desert, full of asceticism and penance, was preparation for his mission to proclaim the baptism of conversion for the forgiveness of sins.

Summary

The birth of John the Baptist was an event full of miracles and signs that indicated his unique role in the plan of salvation.
His name, chosen by God, and the liberation of Zechariah from muteness were a confirmation of God's faithfulness and a foreshadowing of the coming
of the Messiah.