ŚRODA, Środa w Oktawie Wielkanocy

EWANGELIA - Łk 24, 13-35 (Poznali Chrystusa przy łamaniu chleba)

W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej o sześćdziesiąt stadiów od Jeruzalem. Rozmawiali oni
z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były jakby przesłonięte, tak że Go nie poznali.
On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało».
Zapytał ich: «Cóż takiego?»
Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A my spodziewaliśmy się, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Ale po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto, jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły
i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli».
Na to On rzekł do nich: «O, nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» I zaczynając od Mojżesza, poprzez wszystkich proroków, wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi
i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać wraz z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy otworzyły się im oczy i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili między sobą: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami
w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»
W tej samej godzinie zabrali się i wrócili do Jeruzalem. Tam zastali zebranych Jedenastu, a z nimi innych, którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

MEDYTACJA

Uczniowie zmierzający do Emaus szli razem z Jezusem, choć nie mogli poznać, że to On. Byli tak bardzo zajęci swoimi zawiedzionymi oczekiwaniami, że przysłoniły im one spotkanie z Bogiem...

Jezus przypomina uczniom fragmenty Pisma, które odnosiły się do ich problemu. Pokazuje przez to, że w Słowie Bożym mogą znaleźć odpowiedzi na swoje pytania, jeśli będą czytać je z wiarą...

Uczniowie poznali Jezusa po tym, jak łamał chleb i odmówił błogosławieństwo. Zrozumieli też, że ich serca biły szybciej, kiedy rozmawiał z nimi w drodze...

Przygnębieni, załamani i znudzeni życiem. Takie określenia pasowałyby do wielu uczniów Jezusa. Wydaje się, że nic nam nie wychodzi, że ciągle coś nas blokuje, że ciągle ktoś nas wyprzedza albo gnębi i w końcu nie dajemy rady.

"A myśmy się spodziewali, że właśnie On miał wyzwolić Izraela" (Łk 24, 21). Dwóch uczniów z Ewangelii dobrze nas przedstawia. To my, "bo myśmy się spodziewali", że będzie inaczej i nie wyszło...

Uczniów spotykamy już po Zmartwychwstaniu. Słyszeli, że kobiety opowiadają o pustym grobie. Ale przecież to nie ma sensu. Oni spodziewali się czegoś innego. Zawiedli się i zamknęli na prawdę...

Ewangelista Łukasz z tej historii uczniów oddalających się z Jerozolimy po wydarzeniach paschalnych maluje wzorcowy obraz drogi wiary, rozpoznania zmartwychwstałego Pana i możliwości spotkania z Nim w przyszłości. Kleofas i drugi uczeń to ‘figura’ Kościoła, który odmienia „serce, oblicze i drogę”, przy stole słowa i chleba rozpoznaje Zmartwychwstałego Pana i daje o Nim świadectwo...

Droga uczniów zmierzających do Emaus to droga wiary dla kolejnych pokoleń wierzących, którzy nie mają już naocznych świadków, ale mogą rozpoznawać obecność i działanie Pana poprzez Jego Słowo i ‘łamanie chleba’, Eucharystię przeżywaną we wspólnocie...

Jezus jest delikatnym, nie narzucającym się nauczycielem. Jego słowo budzi w nas umarłą nadzieję. On jest dyskretny. Zostawia nam wolność, choć porusza pragnienia. Uświadamiamy sobie Jego obecność patrząc na skutki, jakie ona w nas zostawia...

Uciekinierzy, uczniowie Łukasz i Kleofas, kłócili się, uciekając z Jerozolimy. Była to dla nich trudna sytuacja. Zmartwychwstał Ten, od którego krzyża uciekli. Ten, którego zdradzili. Ten, do którego nie przyznawali się w trakcie procesu i śmierci w Jerozolimie. Ten, w którego przetrwanie ustanowionej przezeń wspólnoty uczniów nie wierzyli. Ten, w którego możliwość zmartwychwstania nie wierzyli...

Uczniowie uciekali, bo być może nie chcieli stanąć z Nim twarzą w twarz. On jednak przyszedł do nich, nie zniechęcając się nimi. Rozpoznali Zmartwychwstałego dopiero po wypowiedzianych słowach, po łamaniu chleba, czyli po odprawionej Eucharystii. Chrystus przemienił ich lęki. W konsekwencji wrócili do Jerozolimy...

Często obawiamy się, że bez materialnego wsparcia nie będziemy w stanie funkcjonować. Dlatego budujemy, remontujemy, gromadzimy, zbieramy. I tak jesteśmy budowaniem, remontowanie, gromadzeniem, zbieraniem zaabsorbowani, że tracimy z oczu chcącego podjąć z nami dialog o sprawach najważniejszych przygodnego Wędrowca i leżącego u bram świątyni chromego...

W spotkaniach z innymi, w podjętym z Wędrowcem dialogu i wyciągniętej ku chromemu ręce, objawia się prawdziwe bogactwo Kościoła. Bogactwo i moc wiary...

Czasami zbyt dużo mówimy o zmartwychwstaniu, a zapominamy o nauce, która płynie z krzyża. Chrześcijaństwo to męka i zmartwychwstanie...

Po utracie wiary, dniach smutku, uczniowie ponownie spotykają zmartwychwstałego Chrystusa i tylko Jego chcą głosić światu. Trudno się dziwić, że tam, gdzie na nowo ktoś odkrywa chrześcijaństwo, chce mówić o zmartwychwstaniu. Zmartwychwstanie to kroczenie w świetle, to zwycięstwo, to nowa jakość życia. Wszyscy dzisiaj potrzebujemy zmartwychwstania...

...Jezu, zostań z nami, gdy droga się dłuży, a sercu trudno uwierzyć... Podążaj obok nas, nawet jeśli nie rozpoznamy Cię szybko... Otwórz nasze serca i umysły na Słowo i spraw, by serca były gorące...

...Jezu, zostań z nami, gdy wydaje się, że brakuje chleba nadziei... Usiądź z nami przy stole, błogosław nasze dni, połam z nami chleb życia...

...Jezu, zostań z nami, gdy otacza nas ciemność i boimy się, że zagubiliśmy drogę... Rozjaśnij noc Twoją obecnością i spraw, byśmy rozpoznali Cię w małych gestach miłości...

...Jezu, zostań z nami, ponieważ bez Ciebie wszystko jest puste i pozbawione sensu... Daj radość biegnącym, by głosić, że żyjesz, że pokonałeś śmierć i jesteś
z nami każdego dnia...

...Jezu, proszę o uzdrowienie serca z przygnębienia i o radość bycia z Tobą... Proszę o łaskę otwartych oczu, bym widział i serca, bym przyjął... Dziękuję za znaki Twojej obecności w codziennym życiu...

...Jezu, proszę o taką wiarę, bym w momentach uciekania od krzyża, przeciwności, trudnych sytuacji i ludzi, mimo wszystko, rozpoznawał Cię... Oby te spotkania z Tobą, Zmartwychwstałym, w Słowie, Eucharystii, w człowieku, przemieniały mnie...

KOMENTARZ AI (Sztucznej Inteligencji) do Ewangelii Łk 24, 13-35, Poznali Chrystusa przy łamaniu chleba

Komentarz do Ewangelii Łk 24, 13-35, z uwzględnieniem rozpoznania Chrystusa przy łamaniu chleba.

Wprowadzenie

Fragment Ewangelii Łukasza (24, 13-35) opowiada o spotkaniu zmartwychwstałego Jezusa z dwoma uczniami w drodze do Emaus.
Kluczowym momentem tego spotkania jest rozpoznanie Chrystusa przy łamaniu chleba.
Ta scena ma głębokie znaczenie teologiczne i duchowe, ukazując, jak wierzący mogą rozpoznać obecność Chrystusa w swoim życiu, szczególnie w Eucharystii.

Kontekst wydarzenia

Po śmierci Jezusa na krzyżu, uczniowie byli zrozpaczeni i pełni zwątpienia.
Dwóch z nich, Kleofas i jego towarzysz, opuszcza Jerozolimę i udaje się do Emaus.
W drodze dołącza do nich nieznajomy, który okazuje się być zmartwychwstałym Jezusem, choć oni Go nie rozpoznają.
Jezus tłumaczy im Pisma, wyjaśniając, że Mesjasz musiał cierpieć, aby wejść do swojej chwały.

Rozpoznanie przy łamaniu chleba

Dopiero podczas wieczerzy w Emaus, gdy Jezus bierze chleb, błogosławi go, łamie i podaje im, ich oczy się otwierają i rozpoznają Go.
Ten moment jest kluczowy, ponieważ ukazuje, że rozpoznanie Chrystusa następuje w kontekście eucharystycznym.
Łamanie chleba jest symbolem Eucharystii, w której wierzący spotykają się z Chrystusem.

Znaczenie teologiczne i duchowe

1. Eucharystia jako miejsce spotkania z Chrystusem
Ewangelia podkreśla, że Eucharystia jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem.
Poprzez łamanie chleba, wierzący mogą rozpoznać Jego obecność i doświadczyć Jego miłości.

2. Słowo Boże przygotowujące do Eucharystii
Uczniowie w drodze do Emaus najpierw słuchają wyjaśnień Pisma, co przygotowuje ich serca na rozpoznanie Jezusa przy łamaniu chleba.
Słowo Boże i Eucharystia są nierozerwalnie związane, wzajemnie się uzupełniając.

3. Nawrócenie i misja
Po rozpoznaniu Jezusa, uczniowie natychmiast wracają do Jerozolimy, aby podzielić się radosną nowiną z innymi.
Spotkanie z Chrystusem w Eucharystii prowadzi do nawrócenia i misji, czyli dzielenia się wiarą z innymi.

Aktualność dla współczesnych wierzących

Historia z Emaus jest zaproszeniem dla każdego wierzącego do osobistego spotkania z Chrystusem.
Poprzez uczestnictwo w Eucharystii i słuchanie Słowa Bożego, wierzący mogą doświadczyć obecności zmartwychwstałego Pana w swoim życiu.
To doświadczenie prowadzi do głębszej wiary, nadziei i miłości, a także do dzielenia się tą radością z innymi.

Podsumowanie

Ewangelia Łukasza (24, 13-35) ukazuje, że rozpoznanie Chrystusa następuje przy łamaniu chleba, czyli w Eucharystii.
To wydarzenie ma głębokie znaczenie teologiczne i duchowe, podkreślając, że Eucharystia jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem.
Słowo Boże przygotowuje serca wierzących na to spotkanie, a doświadczenie obecności Chrystusa prowadzi do nawrócenia i misji.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WEDNESDAY, Wednesday in the Octave of Easter

GOSPEL - Lk 24, 13-35 (They recognized Christ in the breaking of bread)

On the first day of the week, two of Jesus' disciples were on their way to a village called Emmaus, sixty stadia away from Jerusalem. They were talking to each other about all these things that had happened. While they were talking and reasoning with each other, Jesus himself drew near and went with them. But their eyes were as if veiled, so that they did not recognize him.
And he said to them, "What are these conversations that you are having with each other on the way?" They stopped sadly. And one of them, named Cleopas, answered him, "You are probably the only one staying in Jerusalem who does not know the things that have happened there in these days."
He said to them, "What is it?" They answered him, "What happened to Jesus of Nazareth, a prophet mighty in deed and word before God and all
the people? How the chief priests and our rulers handed him over to be killed and crucified him. And we were hoping that it was he who would redeem Israel. But after all this, today is the third day since these things happened. Moreover, some of our women troubled us. In the morning they went to
the tomb and did not find his body, but they returned and reported that they had seen a vision of angels, who testified that he was alive. And some of our men went to the tomb and found everything just as the women had said, but him they did not see." Then he said to them, "You foolish people! How slow of heart are you to believe all that the prophets have spoken! Did not the Messiah suffer these things and enter into his glory?" And beginning with Moses, and going through all the prophets, he explained to them the things concerning himself in all the Scriptures.
And they drew near to the village to which they were going, and he acted as if he were going farther. But they constrained him, saying, "Stay with us, for it is almost evening and the day is nearly over." So he went in to stay with them. And when he had taken his place at the table with them, he took bread, blessed, broke it, and gave it to them. Then their eyes were opened and they recognized him, but he disappeared from their sight. And they said to one another, "Did not our hearts burn within us while he talked with us on the road and opened the Scriptures to us?"
And they set out that same hour and returned to Jerusalem. There they found the eleven gathered together, and others with them who told them,
"The Lord has indeed risen from the dead, and has appeared to Simon." They also told what happened to them on the way and how they recognized Him in the breaking of bread.

MEDITATION

The disciples on their way to Emmaus walked with Jesus, although they could not recognize that it was Him. They were so busy with their disappointed expectations that they obscured their encounter with God...

Jesus reminds the disciples of the passages of Scripture that referred to their problem. In this way, he shows that they can find answers to their questions
in the Word of God if they read them with faith...

The disciples recognized Jesus after he broke the bread and said the blessing. They also realized that their hearts beat faster when he talked to them on
the way...

Depressed, broken and bored with life. Such descriptions would fit many of Jesus' disciples. It seems that nothing works out for us, that something is always blocking us, that someone is always ahead of us or oppressing us, and in the end we can't cope.

"And we were hoping that it was he who was going to redeem Israel" (Luke 24:21). The two disciples from the Gospel represent us well. It is us, "for we hoped" that it would be different and it did not work out...

We meet the disciples after the Resurrection. They had heard the women talking about the empty tomb. But that makes no sense. They expected something different. They were disappointed and closed themselves off to the truth...

The evangelist Luke paints an exemplary picture of the path of faith, recognition of the risen Lord and the possibility of meeting Him in the future from this story of the disciples leaving Jerusalem after the events of Easter. Cleopas and the second disciple are a ‘figure’ of the Church, which changes its ‘heart, face and path’, at the table of word and bread recognises the Risen Lord and bears witness to Him...

The path of the disciples heading to Emmaus is a path of faith for subsequent generations of believers, who no longer have eyewitnesses, but can recognise the presence and action of the Lord through His Word and the ‘breaking of bread’, the Eucharist experienced in community...

Jesus is a gentle, unobtrusive teacher. His word awakens in us a dead hope. He is discreet. He leaves us freedom, although he stirs desires. We become aware of His presence by looking at the effects it leaves in us...

The fugitives, the disciples Luke and Cleopas, argued, fleeing from Jerusalem. It was a difficult situation for them. The One from whose cross they had fled was resurrected. The One whom they had betrayed. The One whom they had not acknowledged during their trial and death in Jerusalem. He in whose survival the community of disciples he established did not believe. He in whose possibility of resurrection they did not believe...

The disciples fled because they perhaps did not want to stand face to face with Him. However, He came to them, not being discouraged by them. They recognized the Risen One only after the words spoken, after the breaking of the bread, that is, after the Eucharist. Christ transformed their fears. As a result, they returned to Jerusalem...

We often fear that without material support we will not be able to function. That is why we build, renovate, gather, collect. And so we are absorbed
in building, renovating, gathering, gathering, that we lose sight of the accidental Wanderer who wants to engage in a dialogue with us about the most important matters and the crippled man lying at the gates of the temple...

In meetings with others, in the dialogue undertaken with the Wanderer and the hand stretched out to the crippled man, the true richness of the Church
is revealed. The richness and power of faith...

Sometimes we talk too much about the resurrection, and we forget about the teaching that flows from the cross. Christianity is suffering and resurrection...

After losing faith, days of sadness, the disciples meet the resurrected Christ again and want to preach only Him to the world. It is hardly surprising
that where someone rediscovers Christianity, they want to talk about resurrection. Resurrection is walking in the light, it is victory, it is a new quality of life. Today we all need resurrection...

...Jesus, stay with us when the road is long and our hearts find it hard to believe... Walk beside us, even if we do not recognize You quickly... Open our hearts and minds to the Word and make our hearts warm...

...Jesus, stay with us when it seems that the bread of hope is missing... Sit with us at the table, bless our days, break the bread of life with us...

...Jesus, stay with us when darkness surrounds us and we fear that we have lost the way... Brighten the night with Your presence and make us recognize You in small gestures of love...

...Jesus, stay with us, because without You everything is empty and meaningless... Give joy to those who run, to proclaim that You are alive, that You have conquered death and are with us every day...

...Jesus, I ask for the healing of my heart from despondency and for the joy of being with You... I ask for the grace of open eyes so that I may see and hearts so that I may receive... Thank you for the signs of Your presence in everyday life...

...Jesus, I ask for such faith that in moments of running away from the cross, adversities, difficult situations and people, despite everything, I recognize You... May these encounters with You, the Risen One, in the Word, the Eucharist, in man transform me...

AI (Artificial Intelligence) COMMENTARY on the Gospel of Luke 24:13-35, They recognized Christ in the breaking of the bread

A commentary on the Gospel of Luke 24:13-35, taking into account the recognition of Christ in the breaking of the bread.

Introduction

A fragment of the Gospel of Luke (24:13-35) tells the story of the meeting of the resurrected Jesus with two disciples on the road to Emmaus.
The key moment of this meeting is the recognition of Christ in the breaking of the bread.
This scene has a deep theological and spiritual meaning, showing how believers can recognize the presence of Christ in their lives, especially in the Eucharist.

Context of the event

After Jesus' death on the cross, the disciples were despairing and full of doubt.
Two of them, Cleopas and his companion, leave Jerusalem and go to Emmaus.
On the way, they are joined by a stranger who turns out to be the risen Jesus, although they do not recognize Him.
Jesus explains the Scriptures to them, explaining that the Messiah had to suffer in order to enter into his glory.

Recognition in the breaking of the bread

It is only during the supper at Emmaus, when Jesus takes the bread, blesses it, breaks it and gives it to them, that their eyes are opened and they recognize Him.
This moment is crucial because it shows that the recognition of Christ occurs in the context of the Eucharist.
The breaking of the bread is a symbol of the Eucharist, in which believers encounter Christ.

Theological and spiritual significance

1. The Eucharist as a place of encounter with Christ
The Gospel emphasizes that the Eucharist is the privileged place of encounter with Christ.
Through the breaking of the bread, believers can recognize His presence and experience His love.

2. The Word of God as a preparation for the Eucharist
The disciples on the road to Emmaus first listen to the explanations of Scripture, which prepares their hearts to recognize Jesus in the breaking of the bread.
The Word of God and the Eucharist are inextricably linked, complementing each other.

3. Conversion and mission
After recognizing Jesus, the disciples immediately return to Jerusalem to share the good news with others.
The encounter with Christ in the Eucharist leads to conversion and mission, that is, sharing faith with others.

Relevance for contemporary believers

The story of Emmaus is an invitation to every believer to a personal encounter with Christ.
Through participation in the Eucharist and listening to the Word of God, believers can experience the presence of the risen Lord in their lives.
This experience leads to deeper faith, hope and love, as well as to sharing this joy with others.

Summary

The Gospel of Luke (24:13-35) shows that the recognition of Christ takes place in the breaking of the bread, that is, in the Eucharist.
This event has a profound theological and spiritual significance, emphasizing that the Eucharist is the privileged place of encounter with Christ.
The Word of God prepares the hearts of believers for this encounter, and the experience of Christ's presence leads to conversion and mission.