PONIEDZIAŁEK, Dzień powszedni
albo wspomnienie świętych męczenników Sykstusa II, papieża, i Towarzyszy
albo wspomnienie św. Kajetana, prezbitera

EWANGELIA - Mt 14, 13-21 (Cudowne rozmnożenie chleba)

Gdy Jezus usłyszał o śmierci Jana Chrzciciela, oddalił się stamtąd łodzią na pustkowie, osobno. Lecz tłumy zwiedziały się o tym i z miast poszły za Nim pieszo. Gdy wysiadł, ujrzał wielki tłum. Zlitował się nad nimi i uzdrowił ich chorych.
A gdy nastał wieczór, przystąpili do Niego uczniowie i rzekli: «Miejsce to jest pustkowiem i pora już późna. Każ więc rozejść się tłumom: niech idą do wsi
i zakupią sobie żywności».
Lecz Jezus im odpowiedział: «Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!»
Odpowiedzieli Mu: «Nie mamy tu nic prócz pięciu chlebów i dwóch ryb».
On rzekł: «Przynieście Mi je tutaj».
Kazał tłumom usiąść na trawie, następnie wziąwszy pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, odmówił błogosławieństwo i połamawszy chleby, dał je uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do syta, a z tego, co pozostało, zebrano dwanaście pełnych koszy ułomków. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

MEDYTACJA

Jezus, dowiedziawszy się o śmierci świadka, z którym związane są początki jego publicznej misji, stara się odejść, by być w samotności i ciszy. Tłumy jednak, nie wiedząc o tym, wciąż za Nim podążają. On, na widok ich pragnienia i cierpienia, doświadcza wewnętrznego poruszenia, które dotyka go głęboko i oddaje im się cały, uzdrawiając ich z chorób...

Gdy nastała późna godzina, pojawiła się kwestia nakarmienia rzeszy ludzi. Uczniowie Jezusa chcą rozwiązać problem według zasad ludzkiej mądrości. On przedstawia im jednak inną propozycję: “wy dajcie im jeść”. To, co mogło wydawać się nieprawdopodobne, z Jezusem objawia się jako dające życie
w obfitości...

Nakarmienie ‘tysięcy’ ludzi jest mesjańską zapowiedzią Eucharystii. Jest ona pokarmem ‘nowego ludu’. Kościół ma w swoim centrum Syna, którego otrzymuje
w darze po to, by rozdzielać go braciom i siostrom...

Jezus antycypuje to, co uczyni w Wieczerniku w czasie Ostatniej Wieczerzy, a co uczniowie zawsze będą celebrować „na Jego pamiątkę”. Sekwencja wydarzeń pozostanie niezmienna. Jezus okazuje miłosierdzie i uzdrawia chorych...

Uczniowie, zamknięci w swoich wyobrażeniach, myślą o innym pokarmie. Ale to Jezus błogosławi chleb, daje go uczniom, aby oni rozdawali go hojnie ‘tłumom’. To jest ich misja...

Uczniowie są zamknięci w swojej ‘racjonalności’, ‘zarządzają sytuacją kryzysową’ ale bez wiary. Nie zdają sobie sprawy z tego, że wszystko, co mają, jest darem. Nie dajemy bowiem ze swojego, ale z tego, co przygotował dla nas On...

Uczniowie słyszą od Jezusa następujące słowa: „Nie potrzebują odchodzić; wy dajcie im jeść!”. To wezwanie jest ważne i dzisiaj. Mamy karmić ludzi wokół nas, mamy karmić świat. Oby to był Bóg i Ewangelia, miłowanie nie tylko 'za coś', ale 'pomimo czegoś', wprowadzenie jedności i pokoju, szacunek, pomoc innym, służba...

Dzisiejsza Ewangelia, to katecheza wyobraźni miłosierdzia. Bóg pochyla się nad potrzebującym człowiekiem. Jezus dostrzega, że człowiek potrzebuje chleba dla życia doczesnego, ale daje również człowiekowi chleb Eucharystii, chleb na życie wieczne. Zaprasza nas do swojego stołu, ołtarza...

...Jezu, proszę o wiarę w Ciebie działającego z mocą w moim życiu... Proszę o łaskę życia chlebem, który dajesz... Dziękuję za zaproszenie na ucztę, które ciągle jest do mnie kierowane...