CZWARTEK, Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła

EWANGELIA - Mt 16, 13-19 (Tobie dam klucze królestwa niebieskiego)

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?».
A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».
Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż
i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

MEDYTACJA

Jezus nie chce, aby uczniowie zatrzymali się tylko na tym, co inni mówią o Nim. Pragnie usłyszeć, jaka jest ich relacja z Nim i jakie zajmuje miejsce w ich sercu...

Piotr, który odkrywa i wyznaje, kim jest dla niego Jezus, słyszy również, kim on jest dla Jezusa. Zostaje przed nim odkryta jego tożsamość, do której nigdy sam by nie doszedł...

Jezus zaledwie kilka razy użył terminu Kościół dla określenia wspólnoty, którą założył i która w całości ujawniła się po Jego zmartwychwstaniu i zesłaniu Ducha Świętego. Wspólnoty, która jest także Jego Ciałem...

Piotr zostaje zrehabilitowany i na nowo otrzymuje misję przewodzenia wspólnocie, wypływającą z miłości i naśladowania Jezusa. To jest także symboliczne wezwanie do umiłowania i pójścia za Panem dla każdego...

Trzykrotne pytanie do Piotra: „czy miłujesz Mnie?” i ponowne powołanie, ukazuje dynamikę chrześcijańskiego nawrócenia. Ono uznaje słabość, zakłada wyznanie grzechu i odnowioną wolę pójścia za Panem...

Najpierw Jezus pyta uczniów, za kogo uważają Go ludzie ogólnie, a potem o to, za kogo uważa Go każdy z nich. Od odpowiedzi na to pytanie wiele zależało. Apostołowie Piotr i Paweł, uznali w Jezusie Boga-Mesjasza i tę Dobrą Nowinę nieśli dalej do innych ludzi przez słowa, znaki i sposób życia...

Jako współcześni uczniowie Jezusa, jesteśmy zaproszeni do kreatywnego dzielenia się wiarą, Dobrą Nowiną o Bogu, który jest żywy i bliski. Spróbujmy. Zacznijmy od małych i większych powrotów do życia Ewangelią. Od miłości, także nieprzyjaciół, od przebaczania, wprowadzania pokoju i jedności, od pomagania, służby…

Kiedy Jezus pyta, za kogo Go uważamy, możemy czuć się tak albo inaczej. Przeżywać to albo tamto. Cierpieć ubóstwo albo obfitować. Odpowiedź jednak nie dotyczy naszej sytuacji, w jakiś sposób, u podstaw, nie jest od niej zależne. Bóg jest ten sam. Pan, Wyzwoliciel, Zbawca...

Nasze życie chrześcijańskie powinniśmy zrealizować „cum Petro et sub Petro”, z Piotrem i pod władzą Piotra. Z postanowienia Chrystusa Piotr stał się fundamentem całej wspólnoty kościelnej i na nim Zbawiciel zbudował swój Kościół...

Trzeba zawsze pamiętać, że jest to Kościół Chrystusa. Czy chcielibyśmy być w Kościele, w którym Piotr zmieniłby nauczanie i odszedł od nauki Ewangelii, od nauki Chrystusa?...

...Jezu, proszę o wewnętrzną radość i wdzięczność za moją wiarę i życie w Kościele... Proszę o poznanie miłości Boga do mnie... Dziękuję za Twoje ciągle na nowo powoływanie mnie do naśladowania Ciebie...