10 CZERWCA
SOBOTA, Dzień powszedni EWANGELIA - Mk 12, 38-44 (Jałmużna ubogiej wdowy) Jezus, nauczając rzesze, mówił: MEDYTACJA Każdy człowiek został obdarowany przez Boga. Dzisiaj Jezus pokazuje, że każdy talent i zdolność człowieka są dla Boga bezcenne... Wdowa, wrzucając grosz do skarbony, była szczodra i odważna. Oddając wszystko, co miała, zaufała, że nie pozostanie bez opieki... Bóg zaprasza nas do odważnego dawania ze swoich zdolności wszystkiego, co w danej chwili możemy... Uczeni w Piśmie dbali bardziej o swój interes niż o wsparcie bliźnich. Ulegali pokusie bycia najważniejszymi, usilnie szukali wyróżnienia. Moment dawania jałmużny był dla nich okazją do zdobycia uznania w oczach innych ludzi... Bóg, patrząc na człowieka, nie daje się zwieść pozorom... Jezus wskazuje na postępowanie uczonych w Piśmie, należących do elity społeczeństwa. Byli oni wybranymi i poważanymi przez wszystkich ze względu na to, że mogli oficjalnie interpretować i komentować Słowo Boże. Jezus wskazuje jednak, że pośród nich są i tacy, którzy stali się 'rzemieślnikami' Słowa Jezus komentuje zachowanie ubogiej wdowy, która złożyła dobrowolną ofiarę z całego swego mienia. Wskazując na jej zachowanie, niezauważone przez bogatych i wielkich, uczy wrażliwości i litości dla słabszych i biednych... Boże Słowo ostrzega nas dzisiaj, że jeśli damy się zwieść pozorom w naszym postrzeganiu świata i innych osób, możemy spodziewać się rychłego Sądu. Patrząc bowiem na kontekst dzisiejszego fragmentu, kolejne wersety Ewangelii Marka zapowiadają Sąd Ostateczny i zburzenie świątyni... Jezus przestrzega przed ‘uczonymi w Piśmie’, przed fałszywymi prorokami, których często hołubimy. Oni ‘kreują’ samych siebie, promują ‘kult własnego obrazu’, są zdolni posłużyć się wszystkim i każdym, nawet Bogiem i Jego słowem, aby utrzymać ‘przewagę nad innymi’... Jezus kieruje nasz wzrok na ubogą wdowę, która jest sama, niezauważona, biedna i pełna pokory. Jest podobna do Jezusa, który staje się ostatnim i sługą wszystkich. Uboga wdowa jest ‘wcieleniem’ Ewangelii. Jezus stawia przed uczniami jej postać jako ‘ostatnie pouczenie’ przed mową eschatologiczną Wrzuciła dwa pieniążki, wszystko, najwięcej. Nie ilość, ani materialna wartość, jest najistotniejsza, ale motywacja. Uboga wdowa jest niedościgłym wzorem zaufania Bogu... Uboga wdowa wrzuciła wszystko, co posiadała. Nie był to akt heroiczny tylko dlatego, że podzieliła się wszystkimi pieniędzmi, które miała, czy też dlatego, że narażała się na drwiny, wyśmiewanie ze strony tych, którzy przyglądali się jej postawie. Wartość jej gestu polegała też na tym, że zaufała Bogu totalnie... Uboga wdowa oddała się całkowicie w Jego ręce, bo przecież nie miała za co żyć, a wierzyła, że On zatroszczy się o nią kolejnego dnia. Oby i nas było stać na gesty, choć drobne, zaufania i zawierzenia Najwyższemu... Niełatwo znaleźć się wśród zamożniejszych, zdolniejszych, bardziej poukładanych. Wydaje się, że już samo ich spojrzenie wiele znaczy, a co dopiero ich pokaz siły. Podobnie i zewnętrzne przejawy kultu religijnego, choć wydają się ważne, to jednak nie one stanowią istotę kontaktu z Bogiem... Jaka wiara, taka ofiara. W tym przypadku nie chodzi tylko o wysokość ofiary, ale również o intencję, jaka jej towarzyszy. Można dać dużo, narobić wokół siebie sporo hałasu i nie zostać zauważony przez Boga, a można dać niewiele i otrzymać wyróżnienie... Miara 'wszystko' zdecydowanie różni się od miary 'tego, co zbywa'. Szczera jałmużna zwycięża krzykliwą obłudę i pokazową hipokryzję... "Bóg wymaga zawsze naszego bezinteresownego posłuszeństwa wiary, które wyraża się w miłości do Niego i do bliźniego. Nikt nie jest tak biedny, aby nie mógł czegoś dać" (Benedykt XVI)... Ewangeliczna uboga wdowa jest dla nas znakiem, że nasze czasy potrzebują postawy solidarności. Potrzebujemy wyobraźni miłosierdzia. Istnieje wielka potrzeba solidarności, otwartości jeden na drugiego. Istnieje wielka potrzeba współuczestnictwa... Postawa ubogiej wdowy przypomina nam, że musimy tworzyć w życiu społecznym przestrzeń dla miłosierdzia. dla działalności dobroczynnej. Dlatego skromny Jezus wskazując na przykład ubogiej wdowy, nie tylko zagląda do wnętrza ludzkiego serca, ale wcześniej przestrzega przed hipokryzją uczonych w Piśmie. Hipokryzja jest daleka od postawy pokory. Bardzo często jest życiem na pokaz, jest budowaniem własnej wielkości dla innych ludzi... Uboga wdowa uczy nas, że liczy się dar serca, postawa pokory i w ten sposób budowanie własnej wielkości u Boga. Ona oddała Bogu wszystko. Kochała Boga całym sercem, całym swoim życiem. Oddała nawet to, co było jej niezbędne do życia... Uboga wdowa jest wzorem dla każdego z nas. Jest wzorem patrzenia na drugiego człowieka, potrzebującego naszej pomocy, naszej wyobraźni miłosierdzia... Słuchanie, rozumność i miłość mają wiele wspólnego. Potrzebujemy słuchać, by poznawać Boga i widzieć w Nim tego Jedynego, który panuje nad naszym życiem i całym stworzeniem. Jednocześnie spontaniczne akty miłości wobec Boga wymagają od nas pewnej rozumności, stawiania pytań i weryfikowania odpowiedzi... Miłość wobec Boga jest zaangażowaniem całej osoby, dużo dalej sięgającym niż tylko zewnętrzne przejawy w postaci ofiar. Dlatego w przeżywaniu wiary czasem warto wrócić do pytania, co jest najważniejsze i dlaczego takie, a nie inne, praktyki podejmujemy... ...Proszę o hojność serca i życie bogate dla Boga... Proszę o łaskę uznania Jezusa za Pana przez oddanie Mu siebie i swojego życia... Dziękuję za przykłady pokory i wielkoduszności, jakie są w moim otoczeniu...
|