CZWARTEK, Dzień powszedni

EWANGELIA - J 8, 51-59 (Abraham ujrzał mój dzień)

Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki».
Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany, Abraham umarł, i prorocy – a Ty mówisz: „Jeśli ktoś zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kimże Ty siebie czynisz?»
Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, co otacza Mnie chwałą, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”. Lecz wy Go nie poznaliście. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał go i ucieszył się».
Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?»
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem».
Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

MEDYTACJA

Faryzeusze specyficznie myślą o Bogu. Ich serca zamknięte są na Prawdę. W takiej wizji trudno o prawdziwe spotkanie. Faryzeusze nie chcą poznać prawdy, którą przynosi Jezus. Wolą chwycić kamienie, aby ją zagłuszyć...

Abraham otworzył się na prawdę. Podążył za pragnieniem własnego serca, za swoją wielką tęsknotą. Zaufał Bogu i w podążaniu z Bogiem znalazł swoje życie na nowo. Szedł drogą pełną nadziei. Zdecydował się na życie, bo zobaczył, że Bóg jest w stanie spełnić pragnienia jego serca...

Faryzeusze wsłuchiwali się w siebie i nie byli w stanie otworzyć serca na spotkanie z Jezusem. Ich poznanie było zatem ograniczone. Abraham zaufał
i otworzył swoje serce. Mimo że droga, którą go prowadzono, nie zawsze była łatwa, doprowadziła go do życia. Przekroczył własne ograniczenia, by wejść pełniej w perspektywę życia...

Aby zachować naukę Jezusa, trzeba najpierw stworzyć w sobie przestrzeń, w której można usłyszeć Boże słowo. Usłyszanemu trzeba dać wiarę. Przykładem jest dla nas patriarcha Abraham. I tak z wiarą przyjęte Słowo, urzeczywistnione w ludzkiej codzienności, staje się źródłem nadziei życia wiecznego...

Nauka Jezusa daje życie. On mówiąc to, świadomie przypisuje sobie cechy Boga, co budzi złość uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Ten, jednak, kto zachowuje słowa Boga, słucha Jego nauki, temu dane jest życie wieczne. Słowo Boga pomaga nam zwyciężyć grzech i śmierć. Nawet jeśli umieramy fizycznie, żyjemy na wieki w duchu...

Śmierć Chrystusa jest najwyższą ceną za grzech, ale jest jednocześnie ceną uwolnienia nas od wszelkiego zła. Ono nie poddaje się, co widać w próbie ukamienowania Jezusa. On jednak wychodzi ze starej ‘świątyni’ i ukrywa się. Jego godzina dopiero nadejdzie...

Faryzeusze porwali kamienie. Ta reakcja ukazuje ogromne wzburzenie i frustrację, ale też zamknięcie na Bożą naukę i Jego dzieła. Ignorujemy i odrzucamy prawdziwą chwałę, która pochodzi od Boga, a szukamy chwały dla siebie, która jest nasza, ludzka i próżna...

Warunkiem bycia na zawsze z Bogiem, w niebie, jest życie według zasad przypomnianych przez Jezusa Chrystusa, a nie życie według zasad, które sami ustanawiamy, myśląc, że są lepsze i łatwiejsze...

Potrzeba nam pokory, by uznać, że Boże zasady są lepsze, i że sami z siebie nie damy rady w ten sposób żyć. Potrzebna jest nam pomoc: ON. On nas nie pozostawi...

Bóg przemawiając do Abrahama, daje mu obietnicę licznego potomstwa i opieki nad nim. Wiemy, jak potoczyły się losy Abrahama. Zaufał słowom Boga już od samego początku. I choć mogły wydawać się absurdalne, wsłuchiwał się w nie i rzetelnie każdego dnia, pomimo niezrozumienia, wypełniał...

Bóg w każdym zdarzeniu czegoś uczy. Być może ufności Abrahama albo próbuje obnażyć nasze słabości lub pragnie otworzyć nas na potrzeby innych. Nie jest łatwo odczytywać Boże przesłanie. Jednak, gdy wejdziemy z Bogiem w bliską relację, będziemy z większą świadomością żyć w Jego obecności, stanie się to możliwe i będzie łatwiejsze...

Musimy zachować naukę Jezusa jeśli chcemy mieć życie wieczne. Nasze serce powinno być otwarte na tę naukę. Zachowanie nauki Jezusa jest gwarancją życia wiecznego...

Realizacja i zachowanie nauki Jezusa ma ogromne znaczenie dla naszego życia. Nie jest łatwo nam zachować tę naukę, jest ona wymagająca, ale jest to konieczne, aby mieć życie...

...Jezu, proszę o doświadczenie głębokiej boleści z powodu ran, które Tobie zadaję... Proszę o łaskę trwania w Słowie... Dziękuję za słowa Dobrej Nowiny, które kształtowały moje życie...