4 LUTEGO
SOBOTA, Dzień powszedni EWANGELIA - Mk 6, 30-34 (Jezus lituje się nad tłumem) Apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na pustkowie MEDYTACJA Apostołowie przychodzą do Jezusa opowiedzieć Mu o swojej pracy ewangelizacyjnej. W odpowiedzi słyszą polecenie, by odpocząć w odosobnieniu. Jezus wie, że nieustanne działanie może osłabić człowieka. Troska o równowagę pomiędzy różnymi obowiązkami i potrzebami jest formą miłości... Nie wiemy, z jakim nastawieniem apostołowie przyszli do Jezusa. Mogli wyglądać na bardzo wyczerpanych, a mogli być radośni z powodu mocy Bożej, z którą nauczali i zdziałali wiele cudów. Gdy ma się wiele do zrobienia, można przeżywać przemęczenie i stres albo ekscytację i przypływ energii... Apostołowie nie podważali rady Jezusa, by odpocząć. Jednak tłum ludzi, który prawdopodobnie znał cuda Jezusa i Jego uczniów, usilnie nalegał na kontakt. Jezus widząc ten tłum, nie potrafił go zignorować. Jednocześnie pozwolił uczniom na zalecony i zasłużony odpoczynek... Ograniczenia naszych ludzkich możliwości, niezrealizowane obietnice i porzucone postanowienia mogą wprawiać nas w zniechęcenie i duchowy marazm. Jedynym niezawodnym źródłem mocy i świętości jest Bóg. Tylko On czyni ludzkie serca zdolnymi do wszelkiego dobra i pełnienia woli Bożej... Ewangelista Marek daje klucz do interpretacji nadchodzących wydarzeń. Rozmnożenie chlebów, to zapowiedź Eucharystii, z której i dla której rodzi się Kościół. Wspólnota uczniów, to ich obecność przy Jezusie... Misja wychodzi od Jezusa, ale i do Jezusa prowadzi. Uczniowie mają wyjść na pustynię, aby odnaleźć prawdziwą zażyłość z Panem... W życiu duchowym ważne jest nie tylko działanie, apostolstwo, ale i zdolność do bycia z Panem. To umiejętność ciszy, duchowej więzi z Bogiem, świadomość, że nie można innym dać czegoś, czego się nie przeżyło ani nie doświadczyło... Uczniowie wracają z pierwszego posłania. Odnieśli sukces. Uzdrowienia, inne znaki, uwolnienia spod działania złego ducha. Wiele emocji, brak czasu dla siebie... Słowa Jezusa: „wypocznijcie nieco” ukazują bliskość relacji Mistrz – uczeń. Jezus troszczył się o nich, bo byli zmęczeni i nie mieli czasu na modlitwę, odpoczynek, spotkanie się, na życie... Zwolnijmy i odkryjmy, że tak jak ówcześni apostołowie, jesteśmy zaproszeni do równowagi. Odkryjmy, że obok nas jest wielu bliskich, z którymi warto podzielić się czasem, nacieszyć się nimi i że tak zwyczajnie potrzebujemy też czasu na budowanie relacji z Bogiem... Potrzebujemy czasu na budowanie relacji z Bogiem, ale potrzebujemy też czasu dla siebie. Życie w nieustającym, pędzie w dłużej perspektywie nie buduje, lecz rozwala i rujnuje... W słowach Jezusa: „wypocznijcie nieco”, słyszymy głos miłosierdzia. Jezus dostrzega drugiego człowieka, widzi jego potrzeby. Kiedy widzi głodnych ludzi odczuwa litość. To jest zadanie dla każdego z nas. To jest praktyczna teologia społeczna, głoszenie wiary i praktyka miłosierdzia... Jezus pochyla się nad cierpiącymi. To jest właściwy kierunek naszego życia i postępowania: umieć dostrzec drugiego człowieka... Jezusowi zależy na uczniach, dlatego koncentruje się na ich potrzebach, na tym, co będzie dla nich w tym momencie najlepsze. Ważni są dla Niego przede wszystkim oni, a dopiero potem ich misja... ...Jezu, przychodzę dzisiaj do Ciebie, by opowiedzieć o wszystkim, co dzieje się aktualnie w moim życiu... Proszę o dogłębne pragnienie pustyni i umiejętność odpoczywania... Proszę o łaskę przyjęcia zaproszenia do zażyłości z Tobą... Dziękuję za dar Eucharystii, przez który mogę się z Tobą jednoczyć...
|