CZWARTEK, Święto ofiarowania Pańskiego

EWANGELIA - Łk 2, 22-40 (Ofiarowanie Jezusa w świątyni)

Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.
Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je
w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».
A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem
i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

MEDYTACJA

Maryja z Józefem odkrywają swoją misję i tożsamość, jaką nadaje im Bóg. Wiele tam niewiadomych, przeczuć, może lęków oraz ogromnej fascynacji tym, co ma nadejść...

Pośród pytań i wątpliwości rodzice Syna Bożego robią to, do czego zobowiązuje ich tradycja żydowska. Poczucie niezwykłości sytuacji nie powoduje zachwytu wyjątkowością, ale tym bardziej skłania do szukania odpowiedzi w mądrości Izraela. Ich wierność i prostota są drogą dalszego odkrywania i rozumienia Bożego zamiaru wobec nich...

Historia objawienia się Mesjasza nie jest prywatną sprawą Józefa i Maryi. Pragnienie, aby wypełniła się obietnica, jest wspólne ludziom dobrej woli. Ich wrażliwe serca rozpoznają działanie łaski Bożej. To ona objawia się poprzez Symeona i Annę. Pokazuje nam, że Boga spotykamy we wspólnocie wierzących...

Zapowiedziany przez proroków Mesjasz zostaje rozpoznany przez Symeona i Annę. Tylko tych dwoje ludzi, wewnętrznie wrażliwych na udzielanie się Ducha Bożego, było w stanie odczytać w znaku Dziecięcia przychodzącego Boga-Człowieka, Światłość świata...

Imię Symeon oznacza ‘Bóg wysłuchał’. On był człowiekiem wiary, wyczekującym na Zbawiciela, zdolnym do zobaczenia Go w sytuacji zaskakującej. Oczy Symeona dostrzegały światło nowego życia, Bożego zbawienia...

Spotkanie Jezusa pozwala odejść w pokoju, ale także żyć w pokoju. Symeon wypowiada prawdę, która nie była oczywista dla Izraela. Zbawienie w Jezusie jest dla wszystkich narodów, nikogo nie wyłączając...

Rodzice Jezusa ze zdziwieniem słuchają słów Symeona. Zdziwienie jest potrzebne, aby przyjąć Boże działanie z otwartością, a nie wiązać się tylko z własnymi wyobrażeniami...

Każdy z nas jest ofiarowany Bogu i ma od Niego wsparcie. Nie jesteśmy ludźmi anonimowymi, obojętnymi, obcymi dla Boga. Jesteśmy tymi, na których Mu bardzo zależy, Jego ukochanymi dziećmi...

Doświadczenie, zrozumienie, przeżycie w sobie tego, że jesteśmy umiłowanymi dziećmi Boga, zmienia nas. Jest ważnym punktem wyjścia w budowaniu bliskiej relacji z Bogiem i ludźmi. Dzięki temu doświadczeniu zaczynamy bezinteresownie miłować wszystkich...

Gromnica jest znakiem Maryi. Ona przyniosła światu szczególne Światło – Zbawiciela. I jest dla nas drogowskazem do nieba, ponieważ odbija swoim życiem Boże światło...

Światło jest wyrażeniem blasku żywej wiary. Życie w świetle pozwala widzieć, dokąd podążamy. Sprawia, że każdy idzie pewniej i łatwiej, z wiarą i odwagą...

Kiedy chodzimy w świetle Ewangelii, stajemy się znakami obecności Boga w świecie. I dziś już możemy wyjść na spotkanie z Jezusem ze światłem naszych dobrych uczynków...

Nasze życie łączy się z Chrystusem, Który jest naszym Światłem. W tym Świetle toczy się nasze życie, nasza codzienność. Potrzebujemy światła Chrystusa, aby przez życie nie kroczyć w ciemności grzechów. Bóg pragnie być naszym Światłem. Tylko musimy na to światło otworzyć nasze serca...

Maryja i Józef, Symeon i Anna dają Bogu wszystko, a dając Bogu wszystko, wszystko od Niego otrzymują. Tym wszystkim jest On, Bóg trzymany na rękach, blisko serca, wypełniający cel i sens życia...

...Jezu, proszę o miłość wierną i zdolną do największych poświęceń... Proszę o łaskę zobaczenia wypełniania się Bożych obietnic... Dziękuję za to, że Bóg wysłuchuje moich modlitw...