PONIEDZIAŁEK, Dzień powszedni

EWANGELIA - Łk 5, 17-26 (Chrystus uzdrawia duszę i ciało)

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli tam też faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i z Jeruzalem.
a była w Nim moc Pańska, tak że mógł uzdrawiać.
Wtem jacyś mężczyźni, niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim.
Nie mogąc w żaden sposób go przenieść z powodu tłumu, weszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem na sam środek, przed Jezusa.
On, widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczone są ci twoje grzechy». Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: «Kimże on jest, że wypowiada bluźnierstwa? Któż może odpuścić grzechy prócz samego Boga?»
Lecz Jezus przejrzał ich myśli i w odpowiedzi na nie rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczone są ci twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź”?
Otóż żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do sparaliżowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoże
i idź do domu!» I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do swego domu, wielbiąc Boga.
Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj».

MEDYTACJA

Wokół Jezusa gromadziły się tłumy. Stawał się On coraz bardziej znany, stąd wśród słuchających Go obecność faryzeuszy i uczonych w Prawie. Być może mieli za cel kontrolowanie nauki nowego rabbiego. W pewnym momencie w ich umysłach pojawia się ocena słów Jezusa i niepokój z tym związany...

Głównym bohaterem jest dziś paralityk. To osoba zależna od drugiego człowieka, a więc nie w pełni wolna i samodzielna. Być może chciał on spotkać się
z Jezusem, lecz nie mógł tego dokonać o własnych siłach. Symbolizuje niemoc człowieka, bezradność, a nawet uzależnienie...

Sparaliżowany człowiek doświadcza wielkiego miłosierdzia Bożego – uzdrowienia duszy i ciała. „Wstań”, „weź łoże”, „idź” – te słowa Jezus kieruje też do nas. Obszary paraliżu, niemocy i bezradności mogą zostać uzdrowione...

Jezus docenia wiarę mężczyzn i przez wzgląd na to, uzdrawia na duszy i ciele chorego...

Bóg potrzebuje każdego z nas, naszego wołania za mężem, za dziećmi, a może wnukami. Nasze błaganie, konsekwentne, pełne wiary, zaowocuje. Tylko nie przestawajmy prosić. Jezus Uzdrowiciel nie tylko może uzdrowić ciało, ale nade wszystko, leczy duszę...

Widzimy, jakim cudem jest doświadczenie przebaczenia i pojednania, które owocuje odpuszczeniem grzechów i wychwalaniem Boga...

Człowiek jest sparaliżowany i unieruchomiony przez doświadczane choroby, grzechy i poczucie winy. Miłosierdzie Boga, które wyraża się w odpuszczeniu grzechów, przywraca życie, zdolność wychwalania Boga i zdumiewania się. Dar przebaczenia grzechów przezwycięża wszelki duchowy paraliż i objawia niewyobrażalną wszechmoc Boga... 

Zdumiewają nas sprawy, których sobie nie wyobrażamy, które wydają się niemożliwe. Nie doceniamy przemieniającej mocy odpuszczenia grzechów
i przebaczenia. Jeśli pozwolimy Bogu na uwolnienie od nich, ogarnie nas zdumienie i bojaźń... 

Dobrze mieć obok siebie takich przyjaciół, znajomych, którzy, gdy nie mamy sił, pomogą nam, a jak trzeba, to zaniosą nas w modlitwach przed Jezusa. Dobrze być takim przyjacielem dla innych. Budujmy relacje. Czyńmy jak najwięcej ewangelicznego dobra i miłosierdzia...

„Odpuszczają ci się twoje grzechy”, słyszy sparaliżowany. I dopiero za chwilę, by pokazać, że nie rzuca słów na wiatr, Jezus uzdrowił też jego ciało...

Skłonni jesteśmy w uzdrowieniu widzieć największy dar dla sparaliżowanego człowieka, a odpuszczenie grzechów traktować jako coś niewiele znaczącego.
A przecież, choć uzdrowienie z paraliżu jest na pewno wielkim darem, odpuszczenie grzechów jest darem jeszcze większym. Bo pozwala po śmierci zasmakować nieba...

Dobrze robimy, gdy przebaczamy wyrządzone nam krzywdy. Nie jesteśmy jednak w stanie naprawić wszystkich złych konsekwencji, jakie zło przynosi światu. Tylko Bóg, którego Syn na krzyżu pokonał grzech, może go człowiekowi wybaczyć. Bo tylko On może unicestwić także wszystkie jego złe skutki...

Wielkie znaczenie ma siła wiary i determinacja człowieka wierzącego. Wiara pomaga pokonać różne przeszkody, by znaleźć się przed Jezusem...

Ważne jest również to, że Jezus uzdrawia wewnętrznie oraz zewnętrznie, z cierpienia i choroby. Naszym zadaniem jest przyprowadzanie innych do Jezusa, który w ten sposób uzdrawia...

Uzdrowienie sparaliżowanego nie było tylko dowodem na skuteczność słów Jezusa. To też przypomnienie, że Bóg naprawdę może zniszczyć zło. I dlatego też tylko On może odpuszczać grzechy...

Człowiek, nawet wybaczając bliźnim wyrządzone krzywdy, nie jest w stanie całkowicie unicestwić ich złych skutków. Bóg tak. Dlatego On może grzechy przebaczać, a my nie...

...Jezu, chcę dzisiaj porozmawiać o Twojej obecności pośród moich bezsilności i niemocy... Proszę o łaskę przyjęcia przebaczenia grzechów i uzdrowienia
z mojego paraliżu... Proszę o wewnętrzną wolność od grzechu i nieuporządkowanych przywiązań... Dziękuję za sakrament pojednania, który przywraca życie
w duchu...