PONIEDZIAŁEK, Dzień powszedni
albo wspomnienie świętych Kosmy i Damiana, męczenników,
albo świętych Wawrzyńca Ruiz i Towarzyszy, męczenników

EWANGELIA - Łk 9, 46-50 (Nauka pokory)

Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy.
Lecz Jezus, znając myśli ich serca, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: «Kto przyjmie to dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmie, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki».
Wtedy przemówił Jan: «Mistrzu, widzieliśmy kogoś, jak w imię twoje wypędzał złe duchy, i zabranialiśmy mu, bo nie chodzi z nami».
Lecz Jezus mu odpowiedział: «Nie zabraniajcie; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami».

MEDYTACJA

Jezus korzysta ze swojej nadprzyrodzonej mocy, lecz używa jej nie po to, by ośmieszyć lub upokorzyć uczniów, ale by pomóc w dorastaniu...

Jezus, stawiając obok siebie dziecko, istotnie zmienia hierarchię ważności. Ktoś, kto nie ma żadnych praw, jest równy godnością Synowi Bożemu. To dobra nowina także dla apostołów. Chodząc za Jezusem, nie muszą udowadniać swojej wartości, bo zostali przyjęci takimi, jakimi są...

Zazdrość nie jest potrzebna. Dla każdego wystarczy miejsca w Jezusowym królestwie. Nie musimy porównywać się z innymi. Każdy ma swoją misję. Ostatecznie to Bóg czuwa nad swym dziełem. Przyjęcie tej perspektywy uwalnia i pozwala skoncentrować się na tym, co najistotniejsze, a Bogu pozwala być Bogiem...

O wszystko możemy prosić w Imię Jezusa. To Imię nie tylko wyrzuci złe duchy, ale uświęci i oczyści każdą intencję. W Imieniu Jezusa mamy wszystko, czego potrzebujemy...

Wszystko otrzymaliśmy w Jezusie od Ojca. Niczego więcej nie potrzebujemy. O nic więcej nie musimy prosić. Jeśli Bóg dał nam swojego Syna, to dał wszystko...

Jezus stawia nam przed oczyma dziecko. To jest odpowiedź na pytanie: „kto jest największy?”...

Uczniowie z trudem przyjmują prawdę, że w pokorze człowiek poznaje Boga, a wyniosłość przeszkadza w zbliżeniu się do Niego. Dążenie do ludzkiej samowystarczalności, która jest zachłanna na bogactwo, władzę i znaczenie, oddziela nas od Boga...

Uczniowie mają trudności z przyjęciem prawdy, że pokora jest cechą boską, a tymczasem zrozumienie tej tajemnicy: pokory i małości Jezusa, stajni narodzin
i tronu krzyża, jest fundamentem i kryterium naszej wiary...

Uczniowie nie musieli nic mówić. Jezus znał ich myśli. Jezus zna też nasze myśli i pragnienia. Jedyną Jego odpowiedzią na nie jest przypomnienie, że On przychodzi do nas w prostocie i pokorze...

Dla Jezusa największy jest ten, kto miłuje i służy, wspiera, kto potrafi wcielać w życie Ewangelię i dzięki niej opiekować się potrzebującymi. To Jezusowa recepta na wielkość...

Bycie uczniem Jezusa, to zgoda na podążanie szlakiem Jego życia i nauczania, ale również działanie w imię Jezusa. Wybór pokory, do której zaprasza, sprawia, że uczeń robi więcej miejsca, by działała w nim moc Jezusa i staje się gotowy pełnić wolę Bożą, bez oglądania się na innych i bez roszczeń...

Służba na rzecz rozwoju królestwa Bożego na ziemi stanowi podjęcie współpracy z Bogiem w codzienności. Chodzi o proste zajęcia, a jeśli dojdzie do tego odwaga i konsekwencja w realizacji swoich marzeń oraz rezygnacja z błahostek, to Boża nauka rozwija się w nas...

Dla Boga nasze ludzkie hierarchie nic nie znaczą. bo On prawdziwą wielkość widzi w rzetelnej służbie, która nie pcha się na świeczniki...

...Jezu, proszę, być umacniał we mnie poczucie fundamentalnej godności nadanej przez Boga... Proszę o zrozumienie Twojej chwały, która jest pokorą
i małością tego, który prawdziwie kocha... Proszę o głębokie pragnienie podobania się Tobie i o prostotę dziecka...

...Jezu, dziękuję za Twoją bliskość, która się nie zraża moją ślepotą duchową...