17 MAJA
PONIEDZIAŁEK, Dzień powszedni EWANGELIA - J 16, 29-33 (Odwagi, Ja zwyciężyłem świat) Uczniowie rzekli do Jezusa: «Oto teraz mówisz otwarcie i nie opowiadasz żadnej przypowieści. Teraz wiemy, że wszystko wiesz i nie potrzeba, aby Cię kto pytał. Dlatego wierzymy, że od Boga wyszedłeś». MEDYTACJA Jezus mówi dzisiaj do nas tak samo, jak kiedyś do uczniów. Mówi przez Ewangelię, przez Papieża, biskupów, księży, przez dokumenty kościelne i przez drugiego człowieka. Opowiada nam o sobie i Bogu Ojcu. Chce pobudzić naszą wiarę, umocnić ją na chwile zwątpienia i słabości... Po wyznaniu wiary przez uczniów, Jezus zapowiada, że rozproszą się. Nie mówi tego jednak z wyrzutem, ale z troską, jakby pokazując, że ludzka wiara jest słaba i wymaga ciągłej troski i rozwoju. Kiedy jesteśmy blisko Jezusa, On przestrzega, że mogą przyjść zwątpienia i słabości... Jezus proponuje jedność z Ojcem. Pokazuje, że Jego relacja z Ojcem nie zależy od zewnętrznych okoliczności. Odchodził na modlitwę przed trudnymi chwilami i po wszystkich czynionych cudach... Tak, jak dla Jezusa, tak i dla nas, relacja z Ojcem może być źródłem pokoju, a modlitwa może dawać poczucie bezpieczeństwa i stałości... Bóg nie obiecuje nam życia bez trudności. On obiecuje, że będzie z nami w każdej okoliczności. Bóg jest wierny, nigdy się nie zmienia i nie zawodzi, dlatego każdy, kto wierzy w Boga, nigdy nie jest sam... Żywa wiara jest nieustannie trwającym spotkaniem człowieka z Bogiem. Przeżywanie wiary nie polega na zmysłowym poczuciu obecności Boga, ale na pewności Jego miłości. To jest fundament naszej nadziei... Jezus wie, że nie zawsze będziemy Mu wierni. Zbyt dobrze nas zna. Ale to nie znaczy, że nie ufa nam. Ufa, że ostatecznie zwycięży w nas odwaga, która będzie owocem żywej przyjaźni z Nim... Jezus ufa nam, ale pełnego oparcia szuka tam, gdzie ono jest pewne, czyli w Ojcu. Warto Go w tym naśladować: wierzmy w ludzi, ale najgłębszym Bez względu na wszystko, nie jesteśmy sami. Jest On. Ojciec, który nas nie opuści, miłuje i wspiera, a gdy trzeba – przebacza... Prawdziwą jedność, pokój, szczególnie pomimo przeciwności, i pewność bycia ukochanym dzieckiem, może wlać w nasze życie Tylko On... Uczniowie Jezusa łatwo przyznają się do wiary, kiedy widzą i słyszą Jego słowa. Jezus ostrzega, że nie zawsze tak będzie. I rzeczywiście, gdy Jezus cierpiał, uciekli od Niego. Analogicznie jest w naszym życiu wiary... Są chwile, gdy łatwo przychodzi nam modlić się, z radością uczestniczyć we Mszy, odczuwać zadowolenie z bliskości Boga, ale również takie, gdy nic nie czujemy, z niechęcią klękamy do modlitwy i wydaje się nam, że Bóg nas opuścił. Trud wiary to najlepszy jej sprawdzian... Łatwa wiara usypia czujność, koncentruje przede wszystkim na zewnętrznych doznaniach, a kiedy przyjdzie trud, prześladowanie, może okazać się bardzo słaba... Słowa Chrystusa są dla nas pełne nadziei. Jezus ofiarowuje nam pokój. To dar bardzo potrzebny naszym czasom i naszym sercom. Pokój od Jezusa nie jest jedynie jakimś tam spokojem. To pokój zbudowany na głębokiej więzi z Nim... Źródłem naszej nadziei jest prawda zawarta w tym, że Jezus zwyciężył świat. Dlatego bez lęku i kompromisu z duchem tego świata, powinniśmy nieść świadectwo, że Jezus jest zwycięski. Otwórzmy nasze serca na dar pokoju Jezusa i Jego moc... Lepsze życie w bliżej nieokreślonym „kiedyś”, to złudne przekonanie i kłamstwo okradające nas z radosnego przeżywania „dzisiaj”. Jezusowy pokój nie usuwa trudnych sytuacji ani nie tworzy superbohaterów codzienności, ale pozwala przyjąć dzień z ufnością i cieszyć się życiem... ...Jezu, wiem, że chcesz być blisko mnie w chwilach radości i smutku... Tylko Ty dajesz mi prawdziwy pokój... Proszę, nie daj mi zapomnieć o Tobie w chwilach próby, ani w momentach radości... Pozwól mi być zawsze blisko Ciebie... Spraw, bym był Ci do końca wierny...
|