NIEDZIELA, Uroczystość Wszystkich Świętych

EWANGELIA - Mt 5, 1-12a (Osiem błogosławieństw)

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».

MEDYTACJA

Najważniejsze spotkania człowieka z Bogiem odbywały się na jakiejś górze. Na górze Abraham otrzymał polecenie, aby nie zabijać swojego syna. Mojżesz na górze otrzymał przykazania o przymierzu Boga z człowiekiem...

W Ewangelii wielokrotnie widzimy Jezusa, gdy wchodzi na górę. To czas Jego bliskości z Ojcem... Jezus zaprasza nas dzisiaj, byśmy byli z Nim w Jego relacji
z Bogiem Ojcem...

Kiedy Jezus opowiada o błogosławieństwach, mówi przede wszystkim o sobie. Jezus bowiem przez swoje życie i śmierć wszedł w doświadczenie każdego człowieka: ubogiego, przeżywającego smutek, cichego, czystego serca lub prześladowanego...

Jezusowi zależy na osobistej relacji również z każdym z nas. Wykorzystajmy czas modlitwy, aby opowiedzieć Jezusowi o tym, co trudnego dzieje się w naszym życiu. Bądźmy szczerzy, nie obawiajmy się. Pozwólmy Mu posłuchać naszego serca...

Jezus to Bóg mocny. Gdy mówi, Jego słowa nie są pustą gadaniną. Jego Słowo sprawia to, co oznacza. Kiedy Jezus mówi nam, że chce pobłogosławić, czyli uszczęśliwić nas, to realizuje to, o czym mówi. On nie chce zostawić nas samych, ale chce dokonać cudu w naszym życiu...

Jesteśmy zaproszeni po śmierci do nieba. Jezusowi chodzi o to, byśmy się tam dostali, aby nikogo nie zabrakło. Tym "przepisem" na niebo jest życie przykazaniami miłości, dekalogiem, ale i błogosławieństwami. Nie zwlekajmy...

Ziemia nie jest naszym domem na wieki. Jest raczej jak namiot. Kiedyś Bóg go zwinie, a nam każe ruszyć w drogę do prawdziwego domu...

Jezus szczęśliwymi nazywa cichych. Tych, którzy nie krzyczą, nie wyzywają, nie rozpychają się. Tu, na ziemi, cisi mogą przegrać. Ale przecież ta ziemia będzie kiedyś do nich należeć. Oni będą jej właścicielami. Nie ci, którzy dzisiaj krzykiem próbują coś wymusić...

Jezus wskazuje nam kierunek naszego życia. Otwiera się przed nami nadzieja nieba. Jesteśmy powołani do świętości...

Podejmując refleksję nad przemijaniem, śmiercią w duchu chrześcijańskim, pamiętamy o życiu. Jesteśmy powołani do życia, do bycia z Bogiem. Osiem błogosławieństw, to prawdziwa pedagogia świętości, to swoista szkoła świętości...

„Trzeba przedzierać się ciągle na nowo przez małe myślątka, które złoszczą, do myśli dużych, tych, co dodają sił” (Dietrich Bonhoeffer)...

Boże, wiem, że chcesz mi ofiarować radość... Wierzę, że jesteś mocny, aby tego dokonać... Proszę o głębokie przeżycie prawdy, że Jezus pragnie mojego szczęścia...