NIEDZIELA, Dwudziesta czwarta Niedziela zwykła

EWANGELIA - Mt 18, 21-35 (Przypowieść o nielitościwym dłużniku)

Piotr zbliżył się do Jezusa i zapytał: „Panie, ile razy mam przebaczać, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?”. Jezus mu odrzekł:„Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.
Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać,przyprowadzono mu jednego, który mu był winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać,pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całymjego mieniem, aby tak dług odzyskać. Wtedy sługa upadłprzed nim i prosił go: »Panie, miej cierpliwość nade mną,a wszystko ci oddam«. Pan ulitował się nad tym sługą, uwolnił goi dług mu darował.
Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: »Oddaj, coś winien«. Jego współsługa upadł przed nim i prosił go: »Miej cierpliwość nade mną,a oddam tobie«. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.
Współsłudzy jego widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszlii opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego wezwał go przed siebie i rzekł mu: »Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług,ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swym współsługa, jak ja ulitowałem się nad tobą?«. I uniesiony gniewem pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu całego długu nie odda. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdyz was nie przebaczy z serca swemu bratu”.

MEDYTACJA

Ranimy innych ludzi i jesteśmy ranieni. Bywa, że ranimy, choć nie mamy tego na celu, ranimy, choć nie jesteśmy świadomi...

Bywa, że krzywdzimy innych, powielając schematy postępowania. Czasami wyrządzamy zło, którego nie chcielibyśmy doświadczyć, obierając zemstę. Powiedzenie „przepraszam” kosztuje zazwyczaj dużo wysiłku...

Przebaczenie z założenia ma zmienić serce tego, któremu darowano. Doświadczając przebaczenia, również chcemy przebaczać. Potrzebujemy więc umiejętności przepraszania, wybaczania i przyjmowania przebaczenia...

Przepraszanie, proszenie o wybaczenie i przebaczanie pomagają nam być pokornymi, widzieć prawdę o sobie. Pomogą nam patrzeć łagodnie na innych. Przydadzą się podczas sądu ostatecznego...

Dar przebaczenia, którego każdy z nas potrzebuje. Dar, który mamy przyjąć i dar, którym mamy obdarowywać. Bóg nigdy nie pyta ile razy jeszcze zgrzeszymy, ale za każdym razem, gdy wracamy ze skruszonym sercem, przebacza bezinteresownie...

Nie pytajmy: ile razy mamy przebaczać, ale sercem, które doświadczyło przebaczenia - przebaczmy...

„Bóg nie jest niezbędny, żeby stworzyć winę ani żeby karać. Wystarczą nasi bliźni wspomagani przez nas samych” (Albert Camus)...

Bóg przebacza, broni i jest bliski. Nie jest jak ludzie, którzy nie przebaczają i pamiętają. Jest miłosierny. Uczmy się tego od Niego...

Kiedy chcemy być jak Bóg – myślimy o wieczności, głębi poznania, potędze i obfitości życia, czyli o wszystkim, co nas pociąga, nasyca głód i jest obietnicą szczęścia...

Wielkość, która stanie się naszym udziałem, gdy upodobnimy się do Boga, opiera się na tym, co, myśląc po ludzku, nie jest atrakcyjne. Bo cierpienie, wierność
i przebaczenie nie przynoszą nam satysfakcji, ale wysiłek i trud...

Boże, daj mi serce przebaczające i pełne łagodności względem innych... Naucz mnie przebaczać, jak i Ty przebaczasz... Proszę o doświadczenie Twojego miłosierdzia i o siłę do przebaczania...