WTOREK, Wspomnienie św. Moniki

EWANGELIA - Mt 23, 23-26 (Biada obłudnikom)

Jezus przemówił tymi słowami:
«Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dajecie dziesięcinę z mięty, kopru i kminku, lecz pomijacie to, co ważniejsze jest w Prawie: sprawiedliwość, miłosierdzie i wiarę. To zaś należało czynić, a tamtego nie opuszczać.
Przewodnicy ślepi, którzy przecedzacie komara, a połykacie wielbłąda.
Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! Bo dbacie o czystość zewnętrznej strony kubka i misy, a wewnątrz pełne są zdzierstwa
i niepowściągliwości. Faryzeuszu ślepy! Oczyść wpierw wnętrze kubka, żeby i zewnętrzna jego strona stała się czysta».

MEDYTACJA

Jezus podkreśla istotę wnętrza człowieka. Z niego wypływa to, co później staje się widoczne i słyszalne dla ludzi wokół nas. Popatrzmy na wnętrze kielicha jak na swoje intencje, które mogą niejednokrotnie być mieszanką miłości i zła...

Zewnętrze kielicha jest widoczne z daleka. Dlatego może nam tak bardzo zależeć, by było ono czyste. Jezus w mocnych słowach domaga się, by to, co na wierzchu, zostawić na później, a zadbać najpierw o wnętrze, o serce wolne od kłótni, zazdrości i krytykanctwa.

Bóg zesłał na świat swojego Syna, by nauczył nas prawdziwie kochać. Bierzmy z Niego przykład. Spróbujmy dostrzec Jezusa nieustannie wołającego o większą miłość, która ma przenikać naszą codzienność.

Nienaganne spełniane praktyk zewnętrznych nie jest jednoznaczne z okazaniem dyspozycyjności serca wobec Boga lub z przebaczeniem krzywdzicielowi. Hipokryzja i powierzchowność w wierze grozi każdemu. Dlatego łaską jest dla nas chłosta z rąk sprawiedliwego (Ps 141, 5)...

Mocne słowa Jezusa dotyczą każdego z nas. Konstruktywna krytyka jest błogosławieństwem, natomiast ubliżanie zabija... Bądźmy więc krytyczni wobec siebie, przyjmujmy krytykę i zastanówmy się, na ile konstruktywne jest nasze zwracanie uwagi innym...

Można być religijnym, a jednocześnie niewierzącym. Faryzeusze byli bardzo religijni. Nie szło to jednak w parze z miłością i wiarą. To samo grozi nam.

Wiara wyraża się religijnością, ale łatwo jest zapomnieć o wierze, gdy jest się religijnym, bo religijność jest łatwiejsza od wiary. Wiara zakłada wewnętrzną przemianę w Miłość. Religijność ma w tym pomóc. Jeśli nie pomaga, to nie ma sensu.

Nie udawajmy. Żyjmy po chrześcijańsku i pokazujmy, że trud zmiany na kogoś lepszego kosztuje i jesteśmy w nieustannym procesie nawrócenia. Nie bedziemy święci od zaraz. Bądźmy najlepszą wersją samego siebie.

Prośmy o serce wolne od zakłamania i duchowej powierzchowności...