PONIEDZIAŁEK, Dzień powszedni
albo wspomnienie św. Jana Eudesa, prezbitera

EWANGELIA - Mt 19, 16-22 (Rada ubóstwa)

Pewien człowiek zbliżył się do Jezusa i zapytał: «Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?»
Odpowiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania».
Zapytał Go: «Które?»
Jezus odpowiedział: «Oto te: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego jak siebie samego».
Odrzekł Mu młodzieniec: «Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?»
Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną».
Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.

MEDYTACJA

Przestrzeganie przykazań Bożych to nie wszystko. Jezus zachęca do bycia doskonałym: „Idź, sprzedaj, co posiadasz i daj ubogim, a będziesz miał skarb
w niebie” (Mt 19, 21). Chodzi o to, byśmy nie pragnęli bardziej zdrowia niż choroby, bogactwa niż ubóstwa, szacunku niż pogardy.

Jezus dotknął w swej odpowiedzi tej sfery, którą młodzieniec zachował tylko dla siebie. Młodzieniec nie potrafił pozbyć się bogactwa. Skarb w niebie okazał się mniej istotny niż jego majątek...

Nie chodzi o to, że jeżeli chcemy być doskonali, to powinniśmy sprzedać, co posiadamy i rozdać ubogim. Jezusowi chodzi o to, że można przestrzegać przykazania, ale nie mieć miłości. Można być dobrym dla ludzi, ale nie z miłości.

Przykazania jedynie podprowadzają nas do postawy miłości i sposobu istnienia, jakim jest miłość. Miłość nie tylko jest dobra, ale przede wszystkim uzdalnia człowieka do tracenia tego, co posiada, dla innych.

Ewangeliczne ubóstwo nie jest stanowione w Kościele przez prawo, ale wypływa z wewnętrznej postawy człowieka wobec Stwórcy. Jest to więc środek, który prowadzi co celu, jakim jest niebo.

Ewangeliczne ubóstwo nie polega jedynie na wyzbywaniu się rzeczy materialnych, choć zakłada także dobrowolną rezygnację z dóbr. Jest podporządkowaniem Bogu rzeczy, aby w pełniej wolności oddać się do Jego dyspozycji.

Jeśli, chcemy żyć ubogo, mamy nosić w sobie ciągłe pragnienie powrotu, by żyć w stanie łaski i pogłębiać swoją wspólnotę z Bogiem. Ewangeliczne ubóstwo nie jest więc owocem decyzji i wysiłku człowieka, ale zaproszeniem Jezusa.

Ewangeliczne ubóstwo stanowi odpowiedź ucznia na wezwanie Jezusa do naśladowania Go w Jego ubogim życiu.

„Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?” To pytanie jest ukierunkowaniem naszego życia, a więc pytaniem o jego sens. Jezus mówi, że życie wieczne otrzymamy realizując Prawo Boże, Dekalog i dostrzegając drugiego człowieka, zwłaszcza ubogiego.

Dziękujmy Ci, Jezu, za siły, by żyć zgodnie z Twoimi przykazaniami. Pomóż nam stawać się obojętnymi wobec wszystkich rzeczy stworzonych. Obyśmy pragnęli tylko tego, co bardziej prowadzi nas do doskonałości, co pomaga iść za Tobą, Jezu...

Prośmy o głębokie pragnienie doskonałości i życia wiecznego...