SOBOTA, Wspomnienie św. Jadwigi Królowej

EWANGELIA - J 21, 20-25 (Zakończenie Ewangelii św. Jana)

Gdy Jezus zmartwychwstały ukazał się uczniom nad jeziorem Genezaret, Piotr obróciwszy się zobaczył idącego za sobą ucznia, którego miłował Jezus,
a który to w czasie uczty spoczywał na Jego piersi, i powiedział: «Panie, kto jest ten, który Cię zdradzi?»
Gdy więc go Piotr ujrzał, rzekł do Jezusa: «Panie, a co z tym będzie?»
Odpowiedział mu Jezus: «Jeżeli chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego? Ty pójdź za Mną».
Rozeszła się wśród braci wieść, że uczeń ów nie umrze. Ale Jezus nie powiedział mu, że nie umrze, lecz: «Jeśli Ja chcę, aby pozostał, aż przyjdę, co tobie do tego?»
Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe.
Jest ponadto wiele innych rzeczy, których Jezus dokonał, a które, gdyby je szczegółowo opisać, to sądzę, że cały świat nie pomieściłby ksiąg, które by trzeba napisać.

MEDYTACJA

Bóg zachęca nas, abyśmy zaufał Mu w drodze, którą chce razem z nami przejść. Jego uwaga nie koncentruje się na tym, co w nas złe i grzeszne.
On jest naszym przewodnikiem i prowadzi nas tak, abyśmy mogli zobaczyć wszystko to, co wyjątkowe i kryje się w naszym sercu.

Jezus nie obiecuje, że droga będzie prosta, pozbawiona trudów i wątpliwości. Jednak na wszelkie przeszkody daje jedną receptę: „Pójdź za mną”.

Słowa „Pójdź za mną” wyrażają pragnienie osobistej więzi Boga z człowiekiem. Postarajmy się wsłuchać w głos Jego powołania. Szukajmy w Nim oparcia
w trudnych chwilach. Bóg jest wierny do końca...

Często oglądamy się na innych i zazdrościmy, że jest im lepiej. Tymczasem każdy ma swoją rolę do spełnienia. Nie ma życia lepszego i gorszego.
Bóg nie czyni niczyjego życia lepszym lub gorszym. On czyni każde życie odmiennym, jedynym w swoim rodzaju.

Nie warto porównywać się z innymi, ale skoncentrować się na dobrym przeżyciu tego jedynego życia, jakie mamy, na wypełnieniu roli, jaką każdy z nas ma do spełnienia, a która nie jest ani lepsza, ani gorsza od innych ról.

Los każdego z nas jest w ręku Boga. Ta świadomość nadaje właściwy sens i kształt naszego codziennego życia. Bądźmy dla Boga, a będziemy umieli być dla innych i wtedy nasze świadectwo będzie prawdziwe.

Prośmy Ducha Świętego, by każdego dnia pomagał nam, odnajdywać czas na osobistą modlitwę, aby były to chwile szczerej rozmowy z Jezusem, bez niepotrzebnego porównywania się z innymi; prośmy o ufność i głęboką więź z Jezusem dla siebie i bliskich...