ŚRODA, Uroczystość Wszystkich Świętych

EWANGELIA - Mt 5, 1-12a (Osiem błogosławieństw)

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».

MEDYTACJA

Dzisiejsza uroczystość Wszystkich Świętych zachęca do szukania prawdy o sobie.
To również próba odpowiedzi na pytanie: w czym upatrujemy szczęścia naszego życia...

Słowo „błogosławiony” lub „szczęśliwy” jest synonimem słowa „święty”.
W Starym Przymierzu błogosławieństwem było życie spokojne i dostatnie, powodzenie i pokój.
Jezus w Kazaniu na Górze odwraca tę perspektywę.
Szczęśliwi to ci, którzy są ubodzy, którym urągają i cierpią prześladowanie...

Każdy z nas jest powołany do świętości.
Przyjęcie tego Bożego zaproszenia ubogim i ufnym sercem jest tym, co możemy teraz uczynić...

Jezus czyni pokój, przywraca nadzieję i cierpi prześladowanie, aby otworzyć nam niebo.
Być świętym to przylgnąć do Niego i przebywać z Nim w Jego Królestwie oraz być gotowy na wszystko, aby tego nigdy nie stracić...

"Święty" jest "inny" nie dlatego, że jest kimś odległym lub potężnym, ale ponieważ posiada niezwykłą moc miłowania, dzielenia się i przebaczania.
Wszyscy jesteśmy powołani do świętości, którą możemy osiągnąć poprzez zwyczajne życie.
Doskonałym narzędziem do zdobycia świętości jest podporządkowanie się nauce płynącej z ewangelicznych Błogosławieństw.
Święci w niebie są dla nas przykładem i zachętą do zdobycia świętości.
Nawet najdrobniejsze rzeczy jakie wykonujemy na co dzień mają nas zbliżać do tego celu...

Osiem błogosławieństw z Kazania na Górze jest uważanych za istotę nauczania Jezusa.
Czasami bywają one postrzegane jako swoisty kodeks moralny.
Tymczasem jest to raczej obietnica, którą Jezus daje swym uczniom...

Pójście za Jezusem może budzić lęk: czy idąc tą drogą będziemy szczęśliwi?
Jezus odpowiada na te obawy zdecydowanym "tak".
Ze słów Jezusa wynika, że idący za Nim są "skazani" na bycie szczęśliwym.
Owszem, naśladowcy Chrystusa tracą niekiedy pewne małe szczęścia, które daje ten świat, ale zyskują szczęście wielkie, które mocniejsze jest od wszelkiej straty, którą można ponieść na skutek wyboru tej drogi...

Oznaki heroiczności w praktykowaniu cnót, ofiarowanie życia w męczeństwie, a także ofiarowanie swego życia dla innych, trwające aż do śmierci – tak wygląda dochodzenie kanoniczne, gdy ktoś ma być kandydatem na ołtarze.
To jednak wydaje się być dla nas rzeczywistością odległą.
Na co dzień widzimy jednak „świętych z sąsiedztwa”, którzy krzątają się wokół.
Mają twarz ojca, matki, babci lub sąsiada.
Spotykamy ich tak blisko, że nie dostrzegamy w nich już nic nadzwyczajnego...

Świętość to miłość, która dojrzewa do nieba.
Ta miłość czerpie swoje ożywcze soki z Trójjedynego Boga i gorliwie troszczy się o potrzeby widzialnego człowieka.
Bóg, który nas zaprasza do świętości, pragnie wspólnoty miłości z każdym, bez wyjątku.
Tylko, czy i jak odpowiadamy na Boże wezwanie płynące z chrztu, by podążać za Jezusem i odkrywać radość Ewangelii już dziś?...

Dzisiaj Jezus wskazuje nam kierunek naszego życia.
Otwiera się przed nami nadzieja nieba.
Jesteśmy powołani do świętości.
Podejmując refleksję nad przemijaniem i śmiercią w duchu chrześcijańskim, pamiętajmy o życiu.
Jesteśmy powołani do życia.
Do bycia z Bogiem.
Osiem błogosławieństw to prawdziwa pedagogia świętości...

Jezus patrzy na nas z miłością.
Codziennie wychodzi dla nas na górę, aby nas błogosławić.
Widzi każde nasze zajęcie, zna każde drgnienie naszego serca i nic nie uchodzi Jego uwadze...

Prośmy o głębokie przeżycie prawdy, że Jezus pragnie naszego szczęścia...

Prośmy, aby Jezus mógł wejść do naszego serca ze swoją mocą, aby w naszym sercu było miejsce na to, by kochać innych...

SUMMA SUMMARUM

Uroczystość Wszystkich Świętych zachęca do szukania prawdy o sobie. To również próba odpowiedzi na pytanie: w czym upatrujemy szczęścia naszego życia?

W Starym Przymierzu błogosławieństwem było życie spokojne i dostatnie, powodzenie i pokój. Jezus odwraca tę perspektywę. Szczęśliwi to ci, którzy są ubodzy, którym urągają i którzy cierpią prześladowanie.

Każdy z nas jest powołany do świętości. Przyjęcie tego Bożego zaproszenia ubogim i ufnym sercem jest tym, co możemy teraz uczynić.

Wszyscy jesteśmy powołani do świętości, którą możemy osiągnąć poprzez zwyczajne życie. Doskonałym narzędziem do zdobycia świętości jest podporządkowanie się nauce, która płynie z ewangelicznych Błogosławieństw.

Jezus czyni pokój, przywraca nadzieję i cierpi prześladowanie, aby otworzyć nam niebo. Być świętym to przylgnąć do Niego i przebywać z Nim w Jego Królestwie oraz być gotowy na wszystko, aby tego nigdy nie stracić.

Słowo „błogosławiony” lub „szczęśliwy” jest synonimem słowa „święty”. "Święty" jest "inny" nie dlatego, że jest kimś odległym lub potężnym, ale ponieważ posiada niezwykłą moc miłowania, dzielenia się i przebaczania.

Osiem błogosławieństw z Kazania na Górze jest uważanych za istotę nauczania Jezusa. Czasami bywają one postrzegane jako swoisty kodeks moralny.Tymczasem jest to raczej obietnica, którą Jezus daje swym uczniom.

Pójście za Jezusem może budzić lęk: czy idąc tą drogą będziemy szczęśliwi? Jezus odpowiada na te obawy zdecydowanym "tak", a z Jego słów
wynika, że ci, którzy idą za Nim są skazani na to, by być szczęśliwym.

Świętość to miłość, która dojrzewa do nieba. Ta miłość czerpie z Trójjedynego Boga i gorliwie troszczy się o potrzeby widzialnego człowieka.

Bóg, który zaprasza nas do świętości, pragnie wspólnoty miłości z każdym, bez wyjątku. Tylko, czy i jak odpowiadamy na Boże wezwanie płynące z chrztu, by podążać za Jezusem i odkrywać radość Ewangelii już dziś?

Jezus wskazuje nam kierunek naszego życia. Otwiera się przed nami nadzieja nieba. Jesteśmy powołani do świętości.

Podejmując refleksję nad przemijaniem i śmiercią w duchu chrześcijańskim, pamiętajmy o życiu. Jesteśmy powołani do życia. Do bycia z Bogiem. Osiem błogosławieństw to prawdziwa pedagogia świętości.

Jezus patrzy na nas z miłością. Codziennie wychodzi dla nas na górę, aby nas błogosławić. Widzi każde nasze zajęcie, zna każde drgnienie naszego serca i nic nie uchodzi Jego uwadze.

Prośmy o głębokie przeżycie prawdy, że Jezus pragnie naszego szczęścia...

Prośmy, aby Jezus mógł wejść do naszego serca ze swoją mocą, aby w naszym sercu było miejsce na to, by kochać innych...