ŚRODA, Dzień Powszedni

EWANGELIA - Łk 11, 1-4 (Jezus uczy modlitwy)

Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: «Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów».
A On rzekł do nich: «Kiedy się modlicie, mówcie:
„Ojcze, święć się imię Twoje,
przyjdź królestwo Twoje.
Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj
i przebacz nam nasze grzechy,
bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini;
i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie”».

MEDYTACJA

Uczeń z dzisiejszej Ewangelii prosi Jezusa-Mistrza o pouczenie co do modlitwy.
Pragnie wiedzieć, jak nawiązać właściwą relację z Bogiem, jak się do Niego zwracać, jaką postawę wewnętrzną przyjąć.
Jezus zachęca, aby mówić do Boga i podaje konkretne słowa...

Jezus zachęca do tego, aby zwracać się do Boga w bardzo szczególny sposób.
Jest to bezpośrednie i ufne zwrócenie się do Ojca: Ojca Jezusa Chrystusa, Ojca niebieskiego, Ojca stworzenia, naszego Ojca, który się o nas troszczy.
Troska ta jest przede wszystkim dawaniem, udzielaniem skarbu Królestwa Bożego, przebaczenia win, chleba powszedniego, ochrony od zła...

Jezus zaprasza nas do skoncentrowania się najpierw na Bogu i Jego miejscu w naszym życiu oraz otaczającym świecie.
Wtedy wszystkie nasze potrzeby przybierają właściwe rozmiary i miejsce, a w nas jest mniej stresu i lęku.
Dzięki temu więcej uwagi i energii możemy poświęcić innym ludziom, a oni nam...

Istota programu życia chrześcijańskiego zawarta jest w Modlitwie Pańskiej.
Każda modlitwa miła Bogu zbudowana jest na duchu modlitwy "Ojcze nasz".
Co więcej, nasze życie ma stawać się modlitwą "Ojcze nasz".
Najpierw mamy wpatrywać się w Ojca w niebie, chwalić Go i pragnąć, by Jego pragnienia spełniły się.
Sprawą wtórną jest przedstawianie naszych doczesnych potrzeb o chleb, przebaczenie i umocnienie.
Zatem, mamy troszczyć się najpierw o Królestwo Boże, a wszystko inne będzie nam dodane (por. Mt 6, 33)...

W czasie modlitwy nie musimy zawsze coś mówić.
Możemy milczeć i być przy Bogu bez słów, jak przyjaciel z przyjacielem, którzy rozumieją się i nie potrzebują wiele mówić.
Wtedy naprawdę można odpocząć...
Bóg i tak wie lepiej od nas, czego nam potrzeba...

Odmawiajmy modlitwę „Ojcze nasz…”.
Ona uświadamia nam Boga, który jest bliski i w którego rodzinie królewskiej jesteśmy...

Przebaczenie jest najpiękniejszym wyrazem miłości, w którym kogoś ‘uwalniamy’ od jego winy i otaczamy troską.
Bez przebaczenia człowiek staje się zgorzkniały i smutny.
Jezus, ucząc Apostołów modlitwy, pokazuje drogę wiodąca do wybaczenia...

Jeśli nie przebaczamy, nie możemy oczekiwać tego od Boga.
Swoim przebaczeniem warunkujemy Boże przebaczenie.
Przebaczenie trzeba rozpocząć do decyzji i to chyba najtrudniejszy krok.
Dlatego o pomoc w jej podjęciu powinniśmy prosić Boga, a także otoczyć modlitwą osobę, która zraniła i próbować znaleźć w niej dobre cechy.
Popatrzeć na własne grzechy, na to, jak nimi ranimy Boga i to o wiele bardziej niż sami zostaliśmy zranieni.
A Bóg, mimo to, zawsze wybacza...

Prośmy o ducha głębokiej modlitwy i zażyłą więź z Ojcem...

Prośmy Jezusa, by nauczył nas autentycznie i z głębi serca wymawiać każde słowo modlitwy „Ojcze nasz”...

SUMMA SUMMARUM

Jezus zaprasza nas do skoncentrowania się najpierw na Bogu i Jego miejscu w naszym życiu oraz otaczającym świecie. Wtedy wszystkie nasze potrzeby przybierają właściwe rozmiary i miejsce, a w nas jest mniej stresu i lęku.

Dzięki temu, że jest w nas mniej stresu i lęku, więcej uwagi i energii możemy poświęcić innym ludziom, a oni nam.

Istota programu życia chrześcijańskiego zawarta jest w Modlitwie Pańskiej. I nasze życie ma stawać się modlitwą "Ojcze nasz".

Najpierw należy wpatrywać się w Ojca w niebie, chwalić Go i pragnąć, by Jego pragnienia spełniły się. Sprawą wtórną jest przedstawianie naszych doczesnych potrzeb o chleb, przebaczenie i umocnienie.

Należy troszczyć się najpierw o Królestwo Boże, a wszystko inne będzie nam dodane (por. Mt 6, 33).

W czasie modlitwy nie musimy zawsze coś mówić. Możemy milczeć i być przy Bogu bez słów, jak przyjaciel z przyjacielem, którzy rozumieją się i nie potrzebują wiele mówić. Wtedy naprawdę można odpocząć. Bóg i tak wie lepiej od nas, czego nam potrzeba.

Odmawiajmy modlitwę „Ojcze nasz…”. Ona uświadamia nam Boga, który jest bliski i w którego rodzinie królewskiej jesteśmy.

Przebaczenie jest najpiękniejszym wyrazem miłości, w którym kogoś "uwalniamy" od jego winy i otaczamy troską. Bez przebaczenia człowiek staje się zgorzkniały i smutny.

Jezus, ucząc Apostołów, i nas, modlitwy, pokazuje drogę, która prowadzi do wybaczenia.

Jeśli nie przebaczamy, nie możemy oczekiwać tego od Boga, gdyż swoim przebaczeniem warunkujemy Boże przebaczenie.

Prośmy o ducha głębokiej modlitwy i zażyłą więź z Bogiem oraz prośmy, by Jezus nauczył nas autentycznie i z głębi serca wymawiać każde słowo modlitwy „Ojcze nasz”...