WTOREK, Dzień Powszedni
albo wspomnienie św. Zygmunta Gorazdowskiego, prezbitera

EWANGELIA - Mt 7, 6. 12-14 (Brama szeroka i brama ciasna)

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, was nie poszarpały.
Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy.
Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują».

MEDYTACJA

Jezus używa mocnych słów, gdy mówi o grzesznikach i poganach.
Niechaj nas to jednak nie przeraża, ale skłoni do refleksji.
Bowiem Jezus chce nam przekazać coś ważnego...

Psy i wieprze - to mocne określenia używane w czasach Jezusa, by podkreślić odrazę w stosunku do pogaństwa, lubieżności i wszelkiego bałwochwalstwa.
Jezus wyraża tymi słowami wstręt do grzechu...

Wąska i szeroka brama to metafory naszych sposobów myślenia.
Zbyt łatwo pozwalamy sobie na samooszukiwanie się w kwestii tego, co prowadzi do grzechu.
Dążenie do przyjemności w każdej sytuacji życiowej sprawia, że wielokrotnie nie potrafimy odróżnić dobrego sposobu postępowania od złego...

Umiejętność demaskowania złudzeń to bardzo potrzebna i wartościowa cecha.
Aby ją zdobyć, trzeba żmudnego i długiego zmagania się z życiem i sobą.
Dobrą i sprawdzoną metodą modlitwy wspomagającej takie starania jest codzienna refleksja nad istotnymi chwilami minionego dnia...

Droga do życia jest nie tylko wąska, ale jeszcze niełatwa do odnalezienia.
To podwójna trudność.
Brama do życia jest nie tylko ciasna ale także dobrze ukryta.
To także więcej niż jedna przeszkoda.
Życie, o którym mówi Jezus, okazuje się być trudno dostępne.
Osiągnięcie go wymaga wysiłku...

Wąską bramą prowadzącą do życia jest Miłość, która polega między innymi na tym, że czynimy innym to, czego od nich oczekujemy.
Kiedy rezygnujemy z tej bramy prowadzącej do życia, podobni jesteśmy do rzucających perły przed świnie.
Życiem prawdziwie godnym człowieka jest bowiem Miłość.
Gdy człowiek nie kocha, to marnuje się.
Jego wrodzona wartość jest poniewierana...

To my jesteśmy ową świętością, której nie należy dawać psom.
A dzieje się tak zawsze, gdy rezygnujemy z przechodzenia przez ciasną bramę Miłości...

Chrześcijaństwo związane jest z dojrzałą miłością do Boga, drugiego człowieka i samych siebie.
W stosunku do innych wiąże się to nie tylko z miłością „za coś” – bo ktoś nas też miłuje, ceni, podziwia, lubi, ale z miłością „pomimo wszystko” – pomimo innych przekonań, wartości, religii, koloru skóry, itd...
Im więcej w nas będzie dojrzałej miłości do innych, tym więcej miłości i dobra doświadczymy w życiu, najczęściej zupełnie niespodziewanie...

Czasami trudno oprzeć się wrażeniu, że zawsze dzieje się „tak i tak”.
Stopniowo i niepostrzeżenie nasze wnętrze zapełnia się mnóstwem radykalnych przekonań o tym, że ludzie się nie zmieniają, nie warto pomagać, bo nas wykorzystają, że zadbać należy przede wszystkim o siebie, bo przecież wyrachowany, bogaty oraz zły i tak zwycięży...

Jezus pragnie uwrażliwić nasze serce na to, co święte, uchronić od przeciętności i zapalić do wymagania od siebie „więcej”...

Święte jest wszystko to, co pochodzi od Boga: nasze życie, powołanie, wiara, nadzieja, miłość oraz inne wartości...
Prośmy Jezusa, abyśmy nigdy ich nie podeptali i zawsze bronili przed zbezczeszczeniem...

Jezus zwraca nam uwagę na postawę wewnętrznej wrażliwości i dobroci.
Dobroć rozszerza serce, budzi zaufanie i powiększa grono przyjaciół...

Jezus uświadamia nam, że w życiu będziemy kuszeni do wybierania tego, co łatwe i wymaga mniej wyrzeczeń.
Przestrzega przed zgubą takiej filozofii życia.
Rzeczywiste dobro zawsze kosztuje...

Prośmy Jezusa o pomoc, byśmy nie ulegali złudzeniom i nie poddawali się w samooszukiwaniu, aby On wsparł nas swoją łaską w praktykowaniu codziennej refleksji...

Prośmy o zdecydowane i wielkoduszne podążanie za tym, co dobre...

SUMMA SUMMARUM

Wąska i szeroka brama to metafory naszych sposobów myślenia. Zbyt łatwo pozwalamy sobie na samooszukiwanie się w kwestii tego, co prowadzi do grzechu, a to skutkuje tym, że nie potrafimy odróżnić złego postępowania od dobrego.

Umiejętność demaskowania złudzeń to bardzo potrzebna i wartościowa cecha. Aby ją zdobyć, trzeba żmudnego i długiego zmagania się z życiem i sobą.
W zmaganiu tym pomaga codzienna wieczorna refleksja nad istotnymi chwilami minionego dnia.

Droga do Życia jest nie tylko wąska, ale i niełatwa do odnalezienia. To podwójna trudność. Jednak warto podjąć ten wysiłek.

Wąską bramą, która prowadzi do Życia, jest Miłość. Polega ona między innymi na tym, że czynimy innym to, czego od nich oczekujemy. Gdy rezygnujemy
z tej bramy, podobni jesteśmy do tych, którzy rzucają perły przed świnie.

Życiem prawdziwie godnym człowieka jest Miłość. Gdy człowiek nie kocha, to marnuje się, a jego wrodzona wartość jest poniewierana.

To my jesteśmy świętością, której nie należy dawać psom. A dzieje się tak zawsze, gdy rezygnujemy z przechodzenia przez ciasną bramę Miłości.

Chrześcijaństwo związane jest z dojrzałą miłością do Boga, drugiego człowieka i samych siebie. W relacjach do innych istotą nie jest miłość "za coś", ale miłość "pomimo wszystko".

Im więcej w nas będzie dojrzałej miłości do innych, tym więcej miłości i dobra doświadczymy w życiu, najczęściej zupełnie nieoczekiwanie.

Gdy nie oprzemy się założeniu, że zawsze dzieje się "tak i tak", to niepostrzeżenie nasze wnętrze zapełni się mnóstwem radykalnych przekonań o tym, że ludzie się nie zmieniają, nie warto pomagać, należy zadbać przede wszystkim o siebie, bo i tak zwycięży zło.

Jezus pragnie uwrażliwić nasze serce na to, co święte, uchronić od przeciętności i zapalić do wymagania od siebie „więcej”.

Jezus zwraca nam uwagę na postawę wewnętrznej wrażliwości i dobroci. Dobroć rozszerza nasze serce, budzi zaufanie i powiększa grono przyjaciół.

Jezus uświadamia nam, że w życiu będziemy kuszeni do wybierania tego, co łatwe i wymaga mniej wyrzeczeń. Przestrzega przed zgubą takiej filozofii życia. Rzeczywiste dobro zawsze kosztuje.

Święte jest wszystko to, co pochodzi od Boga: nasze życie, powołanie, wiara, nadzieja, miłość oraz inne wartości. Prośmy Jezusa, abyśmy nigdy ich nie podeptali i zawsze bronili przed zbezczeszczeniem.

Prośmy Jezusa o pomoc, byśmy nie ulegali złudzeniom i nie poddawali się samooszukiwaniu. Aby On wsparł nas swoją łaską w praktykowaniu codziennej refleksji.