PIĄTEK, Dzień Powszedni

EWANGELIA - Mk 12, 28b-34 (Pierwsze ze wszystkich przykazań)

Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”.
Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

MEDYTACJA

Czasami może nam wydawać się, że nasza wiara jest chaotyczna.
Prawo, przykazania, symbole religijne, prawidła życia duchowego...
Jak się w tym wszystkim połapać?...

Być może, że uczony z Ewangelii był w tej samej sytuacji.
Posiadał wielką wiedzę, ale zatracił właściwy kierunek...
Trzeba mieć dużo odwagi, szczególnie jeśli zajmuje się jakieś ważne stanowisko lub posiada autorytet, aby przyjść do Boga i jak prosty uczeń zapytać: Boże, którędy?...
Pokora jest łaską, która pokazuje nam, do kogo należy pójść po ratunek.
Zapytajmy więc Boga, co w naszym życiu jest najważniejsze...

Pokora to widzenie w prawdzie.
Prawda jest prosta.
Nie wymaga złożonych uzasadnień...
Ważne jest to, aby spojrzeć na siebie w prostocie, bez uzupełniania swojego wizerunku o różne usprawiedliwienia...

Pytanie zadane Jezusowi zrodziło się z konkretnej potrzeby odczuwanej w środowisku żydowskim.
Bycie człowiekiem sprawiedliwym i wiernym Bogu oznaczało wypełniać wolę Bożą.
A jak to robić, skoro przez lata powstawania i gruntowania się wiary w Narodzie Wybranym narosło mnóstwo różnych przepisów – łącznie 613, w tym 365 to zakazy, a 248 to nakazy...
W całym gąszczu przepisów trudno było się zdecydować i wybrać, które z nich są mało istotne, a które ważne.
Na pytanie o najważniejsze przykazanie Chrystus odpowiada uczonemu w Piśmie w sposób niespotykany – wiąże ze sobą dwa fragmenty: jeden z księgi Powtórzonego Prawa i jeden z księgi Kapłańskiej.
Jezus wskazuje, że te oba przykazania RAZEM stanowią największe przykazanie.
Zobowiązuje nas ono do tego, aby:
Po pierwsze – słuchać,
Po drugie – pamiętać, że Pan jest JEDEN,
Po trzecie – kochać Boga CAŁYM sobą,
Po czwarte – kochać bliźniego tak mocno, jak siebie samego…

Miłość powinna być niezmierna: całym sercem, całą duszą, całym umysłem i całą mocą...
Nie powinno się w żaden sposób odmierzać miłości, bo nie da się jej podzielić na części...
Miłość bowiem jest z natury swojej nieskończona.
Nie da się jej wyczerpać, dlatego nie ma powodu, by ją "wydzielać" i "oszczędzać".
W miłości można i należy być hojnym bez ograniczeń, bo ona się pomnaża, gdy ją dajemy.
I nie jest tak, że kiedy komuś dajemy całą swoją miłość, na przykład Bogu, to zaczyna jej brakować dla innych...

Prawdziwa miłość nigdy się nie kończy.
Dlatego Jezus w czasie Ostatniej Wieczerzy streścił wszystkie przykazania w jednym: "Miłujcie się wzajemnie tak, jak Ja was umiłowałem"...

Żydzi w swojej historii i w swojej intuicji bycia blisko Boga ustanowili do czasów Jezusa 613 kolejnych przykazań.
Intencje były dobre.
Chcieli tak uregulować przepisami swoje życie, aby ono podobało się Bogu.
Tych przykazań i ich interpretacji jednak stało się tak wiele, że chyba nie było nikogo lub było niewiele takich osób, które je rozumieli.
Z czasem bardziej skoncentrowali się na przestrzeganiu przykazań niż na samym Bogu...
Jezus przypomina o tym, co dla nas, chrześcijan, jest najważniejsze.
Powinno się nas rozpoznawać po roztropnej miłości: Boga, człowieka i siebie samych...

Prawo.
Przykazania.
Kolejne przepisy.
Było ich już tak wiele, że powstał problem, które są ważniejsze.
Pytanie zadaje Jezusowi uczony w Prawie...

Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem.
To słowa głównej modlitwy, swoiste wyznanie wiary Izraela.
I zarazem wezwanie: Słuchaj. Słuchaj. Słuchaj...

A po nim następuje kolejne słowo: Miłuj.
Boga - całym sobą, wszystkim, co Ciebie stanowi.
Ludzi - jak siebie samego.
Kochaj. Kochaj. Kochaj...

Można się poczuć zaskoczonym.
Nawet zawiedzionym.
Słuchaj?
Kochaj?
To strasznie nieprecyzyjne.
I jak to wypełnić?
Kiedy będę mógł sobie powiedzieć, że wypełniłem?
Jak dalece mam słuchać?
Jak daleko mam zajść z miłowaniem?
Co mogę zostawić dla siebie?...

Bóg nie stawia granicy.
Sam daje przykład.
I miłuje radosnego dawcę...
Od nas zależy, jak daleko za Nim pójdziemy...

Przykazanie miłości Boga i bliźniego powinno stanowić fundament naszego życia...
Nie jest to przykazanie łatwe do realizacji.
Tutaj bowiem jest mowa o miłości Boga „całym sercem, całym umysłem i całą mocą”...
Boga nie da się miłować po części, czy też tylko na chwilę...

To samo dotyczy naszego bliźniego, który często może stawać się naszym krzyżem.
Bez tego przykazania nie możemy mówić i myśleć o chrześcijaństwie.
Wiara musi nas prowadzić do miłości Boga i człowieka.
Credo i przykazanie miłości to fundament życia chrześcijańskiego.
Bez miłości Boga, nie ma miłości człowieka...

Prośmy o hojność i wielkoduszność w miłowaniu Boga, siebie i bliźnich...

Prośmy Boga, abyśmy mogli coraz głębiej i na nowo odkrywać Bożą miłość w swoim życiu...

SUMMA SUMMARUM

Pokora jest łaską, która pokazuje nam, do kogo należy pójść po ratunek. Zapytajmy więc Boga, co w naszym życiu jest najważniejsze. Przyjdźmy do Niego jak zwykły uczeń i zapytajmy: Boże, którędy?...

Pokora to widzenie w prawdzie, a ona jest prosta i nie wymaga złożonych uzasadnień. Ważne jest to, aby spojrzeć na siebie w prostocie, bez uzupełniania swojego wizerunku o różne usprawiedliwienia.

"Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”
i „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. Jezus wskazuje, że RAZEM te dwa przykazania stanowią największe przykazanie.

Największe przykazanie zobowiązuje nas do tego, aby słuchać, pamiętać, że Pan jest jeden, kochać Boga całym sobą oraz kochać bliźniego tak mocno, jak siebie samego.

Miłość powinna być niezmierna całym sercem, duszą, umysłem i mocą. Nie powinno się odmierzać miłości, bo nie da się jej podzielić na części. Miłość bowiem jest z natury swojej nieskończona.

Miłości nie da się wyczerpać, dlatego nie ma powodu, by ją wydzielać i oszczędzać. W miłości można, i należy, być hojnym bez ograniczeń, bo ona się pomnaża, gdy ją dajemy, a zatem, wystarczy jej dla wszystkich.

Jezus przypomina o tym, co jest najważniejsze. Powinno się nas rozpoznawać po roztropnej miłości Boga, człowieka i siebie samych.

Przykazanie miłości Boga i bliźniego powinno stanowić fundament naszego życia. Bóg nie stawia granicy. Sam daje przykład. To od nas zależy, jak daleko za Nim pójdziemy.

Wiara musi nas prowadzić do miłości Boga i człowieka. Credo i przykazanie miłości to fundament życia chrześcijańskiego. Bez miłości Boga, nie ma miłości człowieka.

Powinniśmy coraz głębiej i na nowo odkrywać Bożą miłość w swoim życiu oraz prosić Boga o hojność i wielkoduszność w miłowaniu Go, siebie i bliźnich...