PIĄTEK, Dzień Powszedni
albo wspomnienie św. Marcina de Porres, zakonnika

EWANGELIA - Łk 14, 1-6 (Uzdrowienie w szabat chorego na wodną puchlinę)

Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę.
Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: «Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?» Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił
i odprawił.
A do nich rzekł: «Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?» I nie mogli mu na to odpowiedzieć.

MEDYTACJA

Od czasów starożytności uczta stawała się dobrą okazją do rozmów na różne tematy.
Zaproszone osoby miały okazję, aby spędzić razem czas i nacieszyć się sobą...
Chciej teraz zaprosić Jezusa na to spotkanie, na tę Ucztę Słowa...

Szabat był dla Żydów czymś ważnym, czego bardzo skrupulatnie przestrzegali.
Określano go jako "przedsmak wieczności".
Był dniem poświęconym Bogu, w którym starano się dostrzec wszystkie otrzymane dobrodziejstwa.
Dniem nabrania siły i czasem radości z owoców własnej pracy.
Odrywał rodzinę od trosk doczesnych i pozwalał jej przebywać razem...

Modlitwa - moment zatrzymania się i zwrócenia się do Jezusa - może być dla mnie czasem uwolnienia i uzdrowienia moich emocji, psychiki czy kondycji fizycznej.
W Ewangelii Jezus dostrzega człowieka oraz jego dolegliwość, która mu doskwiera.
Dotyka go i swą Mocą uzdrawia.
Dzisiaj Mocą swojego Słowa może dotknąć także ciebie i uzdrowić.
Pozwól Mu na siebie spojrzeć, powiedz Mu o swoich dolegliwościach...

Jezusowe uzdrowienie jest przejawem Jego troski o każdego człowieka, ale także pretekstem do pouczenia na temat właściwego świętowania szabatu.
Chrystus kolejny raz podkreśla i utrwala przekonanie wiernych Żydów, że przykazanie miłości bliźniego jest ważniejsze od drobiazgowych przepisów.
Milczenie faryzeuszy jest potwierdzeniem, że dokonane przez Jezusa uzdrowienie staje się wyrazem najgłębszej miłości do cierpiącego człowieka...

Ponad prawem stoi człowiek w potrzebie.
Z jednej strony potrzebujemy pielęgnować wrażliwość na Jezusa przychodzącego do nas w ubogich.
Stosując różne przepisy i statystyki, z niemal każdej sytuacji mniej lub więcej można się wytłumaczyć.
Wtedy łatwo serce może ulec stępieniu.
Z drugiej strony potrzeba nam roztropności w rozpoznaniu autentycznych motywacji proszącego.
Naiwność nie usprawiedliwia kłamstwa.
Chociaż są święci oddani dziełom miłosierdzia, którzy woleli być oszukani przez dziewięciu z dziesięciu proszących niż hurtowo odmówić wszystkim pomocy.
W tym punkcie doskonale możemy zrozumieć, dlaczego król Salomon poprosił o dar mądrości w rozpoznawaniu dobra i zła...

Miłość jest wpisana w naszą naturę, a prawo stanowione, ze swymi przepisami, nie.
Miłość czyni człowieka mądrym.
Prawo nie zawsze.
Prawo jest potrzebne tam, gdzie nie ma Miłości, by głupota zupełnie nas nie pochłonęła.
Nie ma jednak mądrości nad Miłość.
Bylebyśmy tylko Miłością nie nazywali czegoś, co nią nie jest, co jest na przykład przelotnym, choć może mocnym, uczuciem...

Miłości trzeba się uczyć u największego Mistrza - Jezusa.
I na pewno jest ona trudną umiejętnością.
Ale bez wątpienia lepiej jest uczyć się Miłości, niż przepisów prawa...

Piękne jest to, że Bóg nie pogardza nikim.
Powołuje do świętości, szczęścia z Nim, każdego.
Co więcej, chce używać naszego serca i rąk, po prostu nas, do tego, aby leczyć choroby serc i ciała.
Jesteśmy Bogu potrzebni...

Faryzeusze wciąż szukali słabości w Jezusie.
Na siłę chcieli dowieść, że jest kłamcą i bluźniercą.
Wystawiali Go na próbę, by pochwycić Go na jakimś błędzie.
Węszyli i śledzili, by znaleźć, najmniejszą choćby, Jego niedoskonałość.
Popadli w pewnego rodzaju obsesję, która doprowadziła ich do duchowej ślepoty.
Nie byli w stanie w dokonywanych przez Jezusa cudach, w Jego trosce i miłości, rozpoznać zapowiadanego Mesjasza.
Racja miała być po ich stronie.
Uznanie w Jezusie Boga oznaczało dla nich porażkę...

Kiedy nie chcę docenić czyjegoś dobra, sukcesu, piękna, zachowuję się podobnie jak owi faryzeusze.
Oceniam negatywnie, gdy ktoś nie pasuje do moich wyobrażeń.
Smucę się, że jest w czymś lepszy ode mnie.
Doszukuję się słabości, sukces nazywam porażką, podejrzewam o nieczyste intencje, bo wciąż za mało kocham.
Jeśli nie zacznę patrzeć na innych pozytywnie, w końcu stanę się ślepa na dobro, cuda, a także na Bożą miłość...

Jezus wskazuje nam na wielkość i godność człowieka.
Gani małoduszność.
Uczy nas, że liczy się również dobro człowieka...

Wszystko jest łaską: Słowo jest łaską, słuchanie Słowa jest łaską, natchnienia są łaską i odpowiedź na nie jest łaską...
Przesadna koncentracja na przepisach może przysłonić potrzeby człowieka...
Jezus daje do zrozumienia, że nie można przedkładać litery Prawa ponad człowieka, który jest w nagłej potrzebie...

Proś o serce wrażliwe na potrzeby drugich...

Proś Jezusa, by milcząca kontemplacja Jego Osoby była dzisiaj wyrazem twojej miłości i wdzięczności względem Niego...

SUMMA SUMMARUM

Modlitwa, chwila zatrzymania się i zwrócenia się do Jezusa, może być dla nas czasem uwolnienia i uzdrowienia.

Uzdrowienie jest przejawem troski Jezusa o każdego człowieka i pretekstem do pouczenia na temat właściwego świętowania szabatu.

Miłość jest wpisana w naszą naturę. Prawo stanowione - nie jest.

Miłość czyni nas mądrymi. Prawo - nie zawsze.

Prawo jest potrzebne tam, gdzie nie ma Miłości.

Lepiej jest uczyć się Miłości, niż przepisów prawa.

Gdy nie doceniamy czyjegoś dobra, sukcesu lub piękna, zachowujemy się jak faryzeusze.

Doszukujemy się słabości, sukces nazywamy porażką i podejrzewamy o nieczyste intencje, bo wciąż za mało kochamy.

Jeżeli nie zaczniemy patrzeć na innych pozytywnie, w końcu staniemy się ślepi na dobro i cuda, a nawet na Bożą miłość.

Wszystko jest łaską: Słowo jest łaską, słuchanie Słowa jest łaską, natchnienia są łaską i odpowiedź na nie jest łaską.

Przesadna koncentracja na przepisach może przysłonić potrzeby człowieka.

Nie można przedkładać litery Prawa ponad człowieka, który jest w nagłej potrzebie.