SOBOTA, Wspomnienie św. Pio z Pietrelciny, prezbitera

EWANGELIA - Łk 8, 4-15 (Przypowieść o siewcy)

Gdy zebrał się wielki tłum i z miast przychodzili do Jezusa, rzekł w przypowieści: «Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę
i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie,
a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny».
Przy tych słowach wołał: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha».
Wtedy pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść.
On rzekł: «Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli.
Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa
i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu.
W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość».

MEDYTACJA

Może wydaje ci się, że dzisiejszy dzień jest zwyczajny i nic ważnego się nie dzieje.
Ale tak naprawdę nie ma nieważnej chwili.
W każdej sekundzie twojego życia Bóg daje ci Siebie...

Jesteś glebą, którą Bóg przygotowuje, pielęgnuje i nawadnia.
Bez tej ziemi ziarno nie wzejdzie, nie dojrzeje i nie nakarmi wielu.
Ale bez siewcy i ziarna sama ziemia nie nakarmi nikogo.
Jesteś bardzo ważny, bo Siewca zaprasza cię do współpracy...

Bóg obficie zasypuje ziarnem słowa glebę twojego serca.
Nie czeka aż cała będzie gotowa.
Nie powstrzymuje swojej hojności, chociaż wie, że część zmarnujesz.
Cieszy się tym, co przyjmiesz...

Serce „szlachetne i dobre” to takie, które zakłada, że wszystko, co pochodzi od Boga jest darem.
Przyjmuje wszystko ze względu na dawcę, któremu ufa.
Trudne doświadczenia, przyjęte z miłością, wzrastają w nim w coraz większe dobro dla innych...

Każdemu z nas zdarza się taka sytuacja, że gdy słyszymy po raz kolejny jakąś opowieść, to wiedząc, że ją znamy przestajemy słuchać, czekając jej zakończenia.
To zagrożenie przenosi się także na nasze słuchanie i czytanie Słowa Bożego, gdzie znane przypowieści i nauki Jezusa możemy potraktować "przecież to znam"...
Niech Jezusowa zachęta "Kto ma uszy do słuchania niechaj słucha" pomaga nam na nowo odkrywać to, co wydaje się znane i oczywiste, abyśmy na nowo wydawali owoc...

Szlachetność, dobroć i wytrwałość są cechami ludzi, których oznacza "ziarno w żyznej ziemi".
Jest po prostu tak, że słowo Boże nie pasuje i nie trafia do ludzi, którzy nie chcą być szlachetni, dobrzy i wytrwali.
Jeśli chcemy "wydać plon stokrotny", to musimy zdecydować się na rozwijanie w sobie tych cech...

Wiara w Słowo Boże nie jest więc tylko sprawą łaski, ale także ukierunkowania człowieka, czyli dotyczy jego woli.
Ludzie często nie mają tej woli i nie są ukierunkowani na Słowo Boże, a twierdzą, że nie mają łaski wiary.
To wielkie nieporozumienie.
Łaska Boża buduje na naturze, a szlachetność, dobroć i wytrwałość są cechami naturalnymi człowieka...

Zastanów się jaką glebą jesteś?...
Czy nie jesteś człowiekiem wiary, który, w swoim mniemaniu, jest najlepszy i pierwszy w dążeniu do świętości?...
A tak naprawdę, jest zupełnie inaczej...

W każdym domu są miejsca przechowywania pamiątek.
Zdjęcia, kartki, muszelki, gadżety.
Związane z miejscami, wydarzeniami, przede wszystkim ze spotkanymi ludźmi.
Spoglądamy na nie z sentymentem, opowiadamy znajomym, a potem… życie toczy się dalej.
Jakby w innym wymiarze...

Ziarno...
Dar...
Spotkanie...
Bóg coś dał w swojej hojności...
Można ten dar odstawić na półkę z pamiątkami, by wspominać pierwszą Komunię, bierzmowanie albo ślub i żyć przez cały czas obok...

Zachowaj - nie znaczy odstaw na półkę.
Ewangelia nie należy do przeszłości, ale do przyszłości.
Ziarno jest twoją teraźniejszością i przyszłością.
Dar nie służy wspomnieniom, ale wzrostowi...

Zachowaj - znaczy bądź wytrwały.
To nie znaczy ze stali, z marmuru, albo jak skała.
Wytrwałość czasem jest kulawa, niekiedy leży w błocie, czasem się potyka, gubi drogę.
Ale kuśtykając idzie, z błota zostaje obmyta, tracąc równowagę wraca do pionu, gubiąc drogę wraca...
Dlatego jest wytrwałością.
Dlatego wydaje owoce, jakich nie wyda skała...

Ziarno Ewangelii pada na glebę naszych serc.
Nie może ono być zmarnowane.
Musi wydać dobry i obfity plon.
Zbyt często nasze serce wypełniają ciernie, które zagłuszają to ziarno słowa.
Zbyt często nasze serce jest kamienistym gruntem, drogą, gdzie nie wydaje plonu...

Proś o łaskę rozmiłowania w Słowie i odpowiadanie na Słowo w każdej sytuacji...

Proś o taką uważność w twojej codzienności, aby usłyszeć i przyjąć, co Bóg do ciebie mówi; o mądrość, która pozwoli ci włączyć się w Boży plan...

SUMMA SUMMARUM

Serce szlachetne i dobre to takie, które przyjmuje wszystko ze względu na Dawcę, któremu ufa.

Oby Jezusowa zachęta "Kto ma uszy do słuchania niechaj słucha" pomagała nam na nowo odkrywać to, co wydaje się znane i oczywiste.

"Ziarno w żyznej ziemi" to cechy ludzi, którzy są szlachetni, dobrzy i wytrwali.

Łaska Boża buduje na naturze, a szlachetność, dobroć i wytrwałość są cechami naturalnymi człowieka. Tylko trzeba chcieć takim być.

Bóg coś dał, ale można tylko wspominać Komunię, bierzmowanie albo ślub i żyć przez cały czas obok. Zastanówmy się, jaką glebą jesteśmy.

Ziarno jest naszą teraźniejszością i przyszłością, a Jego Dar nie służy wspomnieniom, ale wzrostowi.

Zachowaj - nie znaczy odstaw. Ewangelia nie należy bowiem do przeszłości, ale do teraźniejszości i przyszłości.

Zachowaj - znaczy bądź wytrwały. I tylko wytrwałość wydaje owoce, jakich nie wyda skała.