ŚRODA, Dzień powszedni
albo wspomnienie bł. Jana Beyzyma, prezbitera

EWANGELIA - Łk 11, 42-46 (Jezus piętnuje obłudę faryzeuszów)

Jezus powiedział do faryzeuszów i uczonych w Prawie:
«Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiego rodzaju jarzyny, a pomijacie
sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić i tamtego nie opuszczać.
Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku.
Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą».
Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: «Nauczycielu, tymi słowami nam też ubliżasz».
On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada. Bo wkładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami jednym
palcem ciężarów tych nie dotykacie».

MEDYTACJA

Faryzeusze to ludzie pozornie bardzo religijni, którym jednak brak autentycznej wiary w Boga, czyli można nawet
powiedzieć: niewierzący - praktykujący.
Skoncentrowani na formalnych detalach, rozmijają się z miłością i sprawiedliwością Bożą...

Jeżeli drobiazgowe wypełnianie nawet najdrobniejszych przepisów prawa wypływa ze szczerego pragnienia
pamiętania o Bogu w każdej, nawet pozornie błahej sprawie, to dobrze.
Jezus nie potępia takiej troski.
Przestrzega jednak przed sytuacją, w której drobiazgowe przestrzeganie przepisów zastąpiło żywą relację
z Bogiem...

Formalna poprawność może prowadzić do przekonania o własnej doskonałości, a tym samym do przekonania, że
własna nieskazitelność pozwala patrzeć z góry na innych...

To pokusa ludzi naprawdę pobożnych: przekonanie, że ich model religijności, ich sposób przeżywania wiary jest
jedynie słuszny.
Tacy ludzie, pobożni na zewnątrz, ale martwi w środku, potrafią skutecznie zniechęcić ludzi poszukujących wiary
i Kościoła...

Bóg nie jest drobiazgowy.
Nie rozlicza z formalnych przepisów, bo doskonałym wypełnieniem prawa jest miłość.
Prędzej spotka Boga człowiek niedoskonały, uwikłany w słabości i grzechy, ale szczerze uznający swoją słabość i szukający Bożego
miłosierdzia, niż ktoś przekonany, że o własnych siłach osiągnie doskonałość...

Zależność od ludzkich układów nie powinna nigdy stłumić twojej wrażliwości na prawdę.
Zabezpieczysz swoją wrażliwość na prawdę, gdy będziesz pielęgnować w sobie zależność od Ducha, a mając życie od
Ducha powinieneś postępować na miarę tego życia...

Czytając uważnie słowa dzisiejszej Ewangelii, można dojść do paradoksalnego wniosku, że Jezus jest antyreligijny.
Religijność w ścisłym tego słowa znaczeniu, to składanie różnych ofiar i praktykowanie długich modlitw dla
zjednania sobie Bożej przychylności.
Tymczasem o Bożą przychylność nie musisz się starać.
Masz ją zagwarantowaną za darmo.
Powinieneś skoncentrować się na dobrym kształtowaniu własnego serca, co zaowocuje dobrym postępowaniem,
czyli autentyczną Miłością...

Czy wobec tego praktyki religijne są niepotrzebne?
Są potrzebne.
Mają jednak służyć kształtowaniu serca, a nie zjednywaniu sobie Bożej przychylności.
Nawet twoje codzienne prośby o pomyślność i Bożą opiekę mają za cel przede wszystkim przemianę na lepsze
twojego serca...
Proś o to, aby tak było...

SUMMA SUMMARUM

Zbyt duża koncentracja na formalnych detalach, prowadzi do rozmijania się z Miłością i sprawiedliwością Bożą.

Drobiazgowe przestrzeganie przepisów może zastąpić żywą relację z Bogiem.

Formalna poprawność może prowadzić do przekonania o własnej doskonałości, a tym samym do pewności, że na innych można patrzeć z góry.

Pokusa ludzi naprawdę pobożnych to przekonanie, że ich model religijności oraz ich sposób przeżywania wiary jest jedynie słuszny.

Bóg nie jest drobiazgowy i nie rozlicza z formalnych przepisów, bo doskonałym wypełnieniem prawa jest Miłość.

Zależność od ludzkich układów nie powinna nigdy stłumić naszej wrażliwości na prawdę.

O Bożą przychylność nie musimy się starać. Mamy ją zapewnioną za darmo.

Istotna jest koncentracja na dobrym kształtowaniu własnego serca, co zaowocuje dobrym postępowaniem, czyli
autentyczną miłością.

Praktyki religijne są potrzebne, ale mają służyć kształtowaniu serca, a nie zjednywaniu sobie Bożej
przychylności.

Nawet nasze codzienne prośby o pomyślność i Bożą opiekę mają na celu przemianę na lepsze naszego serca.