PONIEDZIAŁEK

EWANGELIA - Mt 13, 31-35 (Przypowieść o ziarnku gorczycy i o kwasie)

Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli.
Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach».
Powiedział im inną przypowieść:
«Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło».
To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił.
Tak miało się spełnić słowo Proroka: «Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata».

MEDYTACJA

Przygotuj się do tej modlitwy...
Zatrzymaj się na chwilę i skieruj swoje myśli ku Bogu, z którym chcesz się teraz spotkać...
Stań w Jego obecności…

Jezus w swoich przypowieściach naucza o królestwie niebieskim.
Jezus swoją osobą i zbawczym dziełem zapoczątkowuje królestwo Boże.
Obrazem królowania Boga jest Jezus, który uniżył samego siebie i stał się jednym z ludzi.

Główną myślą dzisiejszej Ewangelii jest prawda o niepozornych i mało spektakularnych początkach tego królestwa, które jednak prowadzą do wielkiej chwały.
Zapewne ówcześni mieszkańcy Izraela oczekiwali na początku bardziej spektakularnego Mesjasza, niż Jezusa z Jego garstką uczniów.
Widać też, że królowanie Boga w ludziach ma swoją dynamikę rozwoju.
Jest to pocieszająca myśl, że ludzka relacja z Bogiem też podlega rozwojowi, jak nasiono posiane w roli, rozwija się w odpowiednim czasie.

Obraz ziarnka gorczycy możesz odnieść do własnego rozwoju duchowego oraz do rozwoju innych ludzi.
Duchowy wzrost jednoznacznie koreluje z wydawaniem owoców.
Dzięki duchowej przemianie - wydasz owoce, bo możesz stać się wsparciem i ochroną dla najuboższych oraz tych, którzy tęsknią za Bożym Słowem.
Wtedy możesz poczuć się, że jesteś rzeczywiście potrzebny.
Jednak wcześniej będziesz doświadczać niewdzięczności ze strony tych, dla których jesteś schronieniem...

Pomimo szczerej chęci i zapewnienia o miłości do Boga żywego i prawdziwego, człowiek często stwarza dla siebie idola.
Powodem może być brak wymiernych cudów, dowodów, znaków lub zewnętrznych podniet.
Idąc drogą nawrócenia, każdy powinien zrozumieć, że to właśnie wtedy, gdy zbyt długi jest czas oczekiwania na Bożą odpowiedź, Bóg jest najbliżej i najsilniej działa.
W momencie zniechęcenia i tworzenia sobie bóstwa, Bóg Jedyny swym palcem pisze prawo miłości
w twoim sercu.

Na czym polegał straszny grzech złotego cielca?
Aaron i Izrael wcale nie chcieli tworzyć sobie bożka.
Złoty cielec był posągiem, który miał przypominać o Bogu Jahwe.
Pod postacią cielca Izraelici mieli oddawać cześć swojemu Bogu.
Dlaczego zatem Bóg i Mojżesz tak bardzo się oburzyli?

Zauważ, jak bardzo istotny jest sposób oddawania czci Bogu.
Nie wystarczy uznawać Go za Boga, nazywać Go tak, jak określa Go Biblia.
Dopiero właściwy kult powoduje, że Pan Bóg jest rzeczywiście twoim Bogiem.

Później, już w czasach królewskich, Jeroboam, król północnego królestwa, powtórzył ten sam grzech, tworząc schizmatyckie ośrodki kultu Jahwe w Betel i Dan.
I mimo, że chodziło o kult Boga Izraela, prorocy nazwali to grzechem, który doprowadził do upadku północnego królestwa. Nawet Jerozolima i Świątynia, mimo że były ośrodkiem kultu potwierdzonym przez Boga, zostały zniszczone, bo Izrael nie czcił Boga w sposób właściwy.

Jaki kult Boga jest zatem właściwy, a tym samym - jest prawdziwy?
"Prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w Duchu i prawdzie" (J 4, 23).

To sformułowanie niesie w sobie ogromną treść.
Zwróć uwagę na dwa wymiary - kult "w Duchu" i kult "w Prawdzie".

Kult „w Duchu” oznacza - w Duchu Świętym, czyli w tym samym Duchu, jaki jest Duchem Ojca i Syna.
A to znaczy, że powinieneś mieć tego samego Ducha, jaki był w Jezusie.
Możesz oddawać prawdziwie cześć Bogu jedynie wówczas, gdy porusza cię ten sam Duch.
"Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem"
(J 13, 34).
Tylko mając takie samo nastawienie, jakie było w Jezusie Chrystusie, właściwie będziesz czcił Boga.

Kult „w Prawdzie”, jako drugi wymiar autentycznego oddawania czci Bogu, oznacza, że do Boga można przystąpić jedynie w prawdzie.
Zacząć należy od wyznania swoich grzechów, bo kult Boga nie może być odłączony od twojego życia.
Tak naprawdę, kult "w Prawdzie" wynika z kultu "w Duchu", gdyż Duch Święty prowadzi do prawdy, co oznacza, że prowadzi do prawdy wyrażającej się życiem.
A zatem, nie można kochać Boga, nie kochając bliźnich, nawet wtedy, gdy oni cię nienawidzą.
Chociaż jest to trudne, jednak tylko wówczas możesz żyć w Duchu i w Prawdzie.

Pod Synajem Izrael dopiero miał się uczyć tych prawd.
Tobie i innym ludziom są one znane od wieków.
Rozważane przez ciebie prawdy były bowiem „ukryte od założenia świata”.
W Jezusie jednak spełniło się proroctwo ich objawienia.
Prawdy te jednak nie są definicjami naukowymi albo dogmatami.
Dlatego Jezus zawsze objawiał tajemnice w przypowieściach.
Oprócz optyki rozumu potrzebna jest tu także optyka wiary i serca.

Trzeba te prawdy przyjąć i choć wydaje się, że jesteś słaby i nie potrafisz ich realizować, bo ogromna siła konieczności odnalezienia się w rzeczywistości dzisiejszego świata to uniemożliwia, to jednak, jeżeli zawierzysz prawdzie i za nią pójdziesz, wzmocni ona cię i przemieni, jak maleńki zaczyn kwasowy przemienia całe ciasto, a wtedy przestaniesz się lękać i z całą odwagą będziesz mógł podjąć prawdziwe życie w Duchu.

Porozmawiaj teraz z Jezusem o swojej wierze i zawierzeniu...
Czy i jak twoja wiara i zawierzenie rozwijają cię?

Oddaj Mu teraz swoje radości i problemy...
Odrzuć wszelkie zewnętrzne rozproszenia i emocjonalne przeżycia...
Posłuchaj Bożej ciszy...

Proś o łaskę radości z własnego duchowego wzrostu oraz wzrostu innych ludzi...